อรัลพาเซริออกมาจากผับโดยไม่สนใจว่าเธอจะขัดขืนแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถทำได้ ยิ่งเธอพยายามดึงมือออกเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเพิ่มแรงมากขึ้นไปอีก
“ปล่อยนะ!! ฉันเดินเองได้”
“ถ้าดื้อ ฉันอุ้ม” น้ำเสียงราบเรียบเย็นชาของเขาทำให้เซริชะงัก หันหน้าไปมองเขาด้วยความตกใจปนโมโห
“นี่คุณบ้าไปแล้วเหรอ!?”
อรัลปรายตามองเธอแวบหนึ่งก่อนจะหยุดเดินเมื่อถึงหน้าผับ เขาเปิดประตูรถออกโดยไม่พูดอะไรใช้เพียงสายตาสั่งให้เธอขึ้นไปบนรถ
“ฉันไม่ขึ้น”
“จะขึ้นเอง หรือให้ฉันอุ้ม??” น้ำเสียงดุดุของเขาที่เอ่ยออกมาไม่ได้ล้อเล่น
เซริเม้มปากแน่นด้วยความไม่พอใจแต่ก็รู้ว่าเธอไม่มีทางสู้เขาได้แน่ ๆ สุดท้ายจึงจำใจขึ้นรถไปแต่โดยดี ทันทีที่ประตูปิดลง อรัลก็เดินอ้อมมาขึ้นรถฝั่งคนขับสตาร์ทรถแล้วขับออกไปโดยไม่พูดอะไร เซริได้แต่นั่งกอดอกทำหน้าบึ้งตึง มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไม่คิดจะสนใจเขา แต่สุดท้ายเธอก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
“นี่คุณจะพาฉันไปไหน”
