บทที่2
ปกป้องวันวาน
คืนนี้ควรจะเป็นช่วงเวลามัน ๆ กับเกมออนไลน์เหมือนทุกวันแต่ทว่างานที่อาจารย์มอบหมายให้สามสาวทำนั้นหนักหน่วงเหลือเกิน วันวานต้องนั่งทำงานกองโตจนทำให้เธอลืมเรื่องนัดหมายกับเพื่อนในเกมไปเลย
ในขณะที่วันวานกำลังนั่งทำงานอีกด้านหนึ่งในเกม เขาคนนั้นเข้ามาออนไลน์เกมรอแล้วตามเวลาที่เธอได้นัดหมาย เขาเข้าไปที่ล็อบบี้รอคอยชื่อของเธอหวังว่าชื่อเธอจะปรากฏขึ้นมาพร้อมกับเพื่อน ๆ แต่เธอกลับไม่มา
ผ่านไปหลายนาที
ผ่านไปเป็นชั่วโมง
เขาก็ยังคงอยู่ในเกมมองรายชื่อเพื่อนที่ขึ้นแต่คำว่า ออฟไลน์ สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจออกจากเกมไปเงียบ ๆ
เวลาผ่านไปเป็นสัปดาห์วันวานพึ่งจะเคลียร์งานส่งอาจารย์เสร็จเธอก็กลับเข้ามาเปิดเกมอีกครั้ง หัวใจของเธอเต้นวูบหนึ่งเมื่อนึกถึงนัดหมายของเธอกับเพื่อนคนนั้นเขาจะเข้ามารอเธอไหมแถมเธอยังหายไปเป็นอาทิตย์อีก หรือบางทีเขาอาจจะไม่ได้สนใจขนาดนั้น
แต่เมื่อเธอเปิดหน้าแชตเกมขึ้นมาเธอกลับต้องชะงักกับแชตของผู้เล่นปริศนาที่ทักมาหาเธอทุกวันแม้ว่าเธอจะไม่ได้ตอบกลับเลย
[00:12] : วันนี้ไม่เล่นเหรอครับ
[00.45] : วันนี้เล่นไหมครับ
[21.00] : ยุ่งอยู่ไหมครับเล่นเกมกัน
[22.20] : ถ้าว่างทักมาได้นะครับ
[20.45] : รออยู่นะครับ
วันวานได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ มองแชตที่ขึ้นเตือนเป็นสิบข้อความเขามารอเธอจริง ๆ ที่สำคัญเธอกำลังรู้สึกผิดที่ชวนเขาเล่นเกมแต่สุดท้ายเธอก็ผิดนัดหายไปดื้อ ๆ
วันวานจะแครี่ : เธอเราขอโทษพอดีเรามีงานต้องทำ เอาเฟซเราไปไหมเผื่อไว้นัดกันพอดีเราไม่ค่อยว่างเลย
D : เอามาเลยครับ
เมื่อวันวานให้เฟซบุ๊คของเธอไปคืนนั้นเธอก็ล้มตัวลงนอนเพราะเพื่อนในเกมขึ้นออฟไลน์ไปแล้ว หลังจากวันนั้นเกือบหนึ่งสัปดาห์ก็มีแชตปริศนาเด้งมาบนหน้าจอ วันวานไม่รอช้ารีบกดเข้าไปดูปกติแล้วหากไม่ได้เป็นเพื่อนทางเฟซบุ๊คข้อความจะไปเด้งอยู่หน้าคำขอแต่ครั้งนี้กลับมาเด้งอยู่หน้าจอราวกับว่าเคยมีการสนทนากันมาก่อน
“ใครอะ”
(เล่นเกมกันครับ)
จากที่นอนไถหน้าจอดูหนุ่ม ๆ วันวานถึงกับสะดุ้งเฮือกขึ้นมากดดูที่สำคัญเธอจำได้ดีว่าเป็นใคร ปกติแล้วเธอไม่เคยให้เฟซบุ๊คคนแปลกหน้าเลยแต่กับคนนี้ทุกอย่างมันดูแปลกไปหมด
“สวัสดีค่ะ วันนี้เพื่อนไม่ได้เล่นค่ะติดธุระกันไว้พรุ่งนี้นะคะ”
(ครับ พรุ่งนี้เล่นตอนไหนทักมาได้เลยนะครับ)
“โอเคค่ะ”
จบการสนทนา
เวลาผ่านไปจนถึงเวลานัดหมายวันวานยังไม่ทันที่จะทักไปหนุ่มปริศนาคนนั้นก็ทักมาหาเธอพอดีเธอจึงรีบตอบกลับไปเพราะทุกคนกำลังรอเธออยู่ในเกมแล้ว วันนี้เมย์ติดเดินทางไปต่างจังหวัดคนที่เล่นจึงมีแค่ วันวาน จูน มิกซ์และเพื่อนใหม่ที่พึ่งกดตามเข้ามา
“อ้าว เมย์ไม่อยู่มีใครว่าง ๆ ชวนมาเล่นได้นะ”
D : เดี๋ยวผมชวนเพื่อนครับ
เพียงไม่กี่วินาทีรายชื่อผู้เล่นใหม่ก็ปรากฏขึ้นมาในห้องล็อบบี้ เป็นผู้เล่นที่แรงค์สูงมากซึ่งวันวานไม่เคยเอื้อมถึงเลย
D : พร้อมนะ?
ก่อนที่เธอจะสงสัยอะไรไปมากกว่านั้นเขาก็กดเข้าสู่เกมเพื่อเลือกตัวละครและที่ทำให้วันวานตกใจไปมากกว่านั้นคือเขาเลือกตำแหน่งซัพพอร์ตและเธออยู่ในตำแหน่งแครี่
“หา... เดี๋ยวๆ ทำไมมาเล่นซัพล่ะ?” วันวานร้องอุทานลั่นปกติแล้วเธอไม่เคยเล่นกับใครหากเมย์ไม่ว่างเธอก็จะเล่นกับจูนเธอกลัวว่าฝีมือของเธอจะทำให้เขาอับอาย
“ลองดู” เขาตอบสั้น ๆ แต่น้ำเสียงของเขามันทำให้เธอใจสั่นแปลก ๆ หรือที่เขาเลือกตำแหน่งนี้เพราะเขาอยากจะปกป้องเธอโดยเฉพาะ
วันวานกำลังจับหน้าจอเพื่อประคองการเล่นเกมของตัวเองในสถานการณ์ที่แสนจะตึงเครียดมือของเธอก็จะแข็ง ๆ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ใครไม่รู้มาเล่นตำแหน่งซัพพอร์ตให้เธอ
(อย่าถอยเยอะ เดินเข้ามุมนี้เดี๋ยวผมกันให้)
เสียงของเขาดังทุ้มต่ไ ฟังดูนิ่งๆ แต่มีอำนาจบางอย่างทำให้วันวานต้องขยับตามโดยไม่รู้ตัว เธอเคลื่อนตัวละครเกมไปยืนตามตำแหน่งที่เขาบอก ก่อนที่เขาจะกดสกิลป้องกันให้พอดีกับจังหวะที่ศัตรูแอสซาซินพุ่งเข้ามาพอดี
(ใช้สกิลแรกแล้วยิง) เขาสั่งต่อโดยไม่ลังเล
วันวานรีบกดสกิลโจมตีสวนกลับไปทันที ลูกธนูของเธอพุ่งเข้าใส่ศัตรูที่ติดสโลว์จากสกิลของเขาทำให้เธอยิงได้อย่างง่ายดาย
เมื่อเธอฆ่าศัตรูได้สำเร็จแต่เธอไม่มีโอกาสได้ฉลองชัยชนะเพราะเสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้ง
(กลับเลนเคลียร์คลีปไม่ต้องไปไหนเดี๋ยวป่าขึ้นไปช่วยเพื่อนเอง)
วันวานเผลอพยักหน้าตามแม้รู้ว่าอีกฝ่ายจะมองไม่เห็นก็ตาม เธอไม่เคยเล่นเกมแล้วมีคนมาคอยนำทางให้ขนาดนี้มาก่อน ปกติแล้วเธอเล่นกับเพื่อนก็ช่วยกันด่าฝ่ายตรงข้ามแต่นี่เขากำลังคุมเกมให้เธออยู่
“เกร็งไปหมดแล้ว” เธอบ่นพึมพำกับตัวเอง
เหมือนว่าเขาจะได้ยินเพราะเขากำลังหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนจะแกล้งแหย่เธอมากกว่าจะสอน
(สบาย ๆ เล่นแครี่ต้องให้ซัพพอร์ตแบก ไม่ใช่เกร็งใส่ซัพพอร์ตนะครับ)
วันวานเม้มปากแน่น ใบหน้าของเธอเริ่มร้อนขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ให้ตายสิไม่รู้ว่าศัตรูในเกมหรือคนที่กำลังพูดน่ากลัวกว่ากันแล้วตอนนี้
__________________
เพื่อนในเกมคือใครกันนะ 🤭🤭
อ่านแล้วกดหัวใจ คอมเมนต์ เพิ่มเข้าชั้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์บ้างนะคะ🥰