INTRO
1310 Words
INTRO
Talk แป้ง
“จริงเหรอคะที่บอกว่าคุณอาจะกลับจากลอนดอนแล้ว” ฉันร้องถามคุณพ่อด้วยความตื่นเต้นดีใจที่รู้ว่าคุณอากำลังจะกลับมา
“ใช่ลูก รันบอกว่าจะลงเครื่องตอนบ่ายแล้วเย็นๆ จะแวะมากินข้าวกับเรา”
“งั้นเย็นนี้…แป้งขอหยุดเรียนเปียโนสักวันนึงได้ไหมคะ…” ฉันหย่อนก้นนั่งลงข้างๆ คุณพ่อพลางกอดแขนออดอ้อนไปด้วย
วันนี้อาคิรันจะกลับจากลอนดอนหลังจากที่บินไปทำงานนานเกือบสามเดือน ฉันก็เลยอยากอยู่ต้อนรับเขา หัวใจมันเต้นรัวไม่เป็นส่ำเลยพอรู้ว่าจะได้เจอคุณอาอีกครั้ง
“ให้หรือไม่ให้ดี ?” คุณพ่อเลิกคิ้วขึ้นมองฉันด้วยสีหน้าลังเล
“งือ ให้นะคะคุณพ่อ แป้งอยากอยู่เจอคุณอา แป้งคิดถึงคุณอาค่ะ”
“…อืมก็ได้”
“เย้! คุณพ่อใจดีที่สุดเลย^_^” ฉันชูแขนขึ้นจนสุดด้วยความดีใจ ก่อนจะสวมกอดคุณพ่อแน่น “ขอบคุณนะคะ”
“ถึงลูกไม่ขอพ่อก็จะให้หยุดอยู่แล้ว” คุณพ่อหัวเราะในลำคอ แล้วลูบศีรษะฉันเบาๆ
“ทำไมล่ะคะ” ปกติแล้วคุณพ่อเข้มงวดเรื่องการเรียนเปียโนกับฉันมาก มันแปลกที่จู่ๆ คุณพ่อก็บอกว่าจะให้หยุดแม้ไม่ได้ขอ
“ก็ตารันน่ะสิขอร้องพ่อไว้ เขาเองก็อยากเจอลูกสาวของพ่อเหมือนกัน”
“จริงเหรอคะ^_^” ฉันฉีกยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำตอบ “งั้นแป้งขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวสวยๆ รอเจอคุณอาดีกว่า”
“อย่าวิ่งเร็วสิลูกเดี๋ยวก็ล้ม” คุณพ่อตะโกนตามหลังมาเมื่อเห็นว่าฉันรีบวิ่งขึ้นบันได
ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมาก มากจนทำตัวไม่ถูก ไม่ได้เจอคุณอาตั้งสามเดือน ไม่รู้ว่าคุณอาจะยังเอ็นดูฉันเหมือนเดิมหรือเปล่า
อาคิรันหรืออารันเป็นคู่หูทางธุรกิจของคุณพ่อ เดิมทีลุงนพอาของอารันเป็นคนดูแลงานทุกอย่าง โดยมีอารันคอยช่วยอยู่ห่างๆ เพราะตอนนั้นอารันยังเรียนอยู่
ทว่าสี่ปีก่อนเราก็ได้รับข่าวร้ายว่าลุงนพประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต อาคิรันเลยขึ้นมาดูแลทุกอย่างแทน
จริงๆ แล้วฉันกับอารันสนิทกันตั้งแต่ฉันยังเด็ก เพราะทุกครั้งที่ลุงนพมาคุยงานกับคุณพ่อเขาก็มักจะพาอารันมาเล่นที่นี่ด้วยเพราะไม่มีคนคอยดูแล
ฉันกับอารันเราอายุห่างกันสิบสองปีเลย ฉันอายุสิบแปดส่วนอารันอายุสามสิบ แต่ถึงจะสามสิบแล้วอารันก็ยังดูดีมากๆ เขาหน้าเด็กกว่าอายุ แถมยังหล่อเหลา หุ่นดี สูงและขาวมากด้วย
เพราะแบบนี้เวลาที่อารันชอบเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ หัวใจฉันถึงได้เต้นแรงตลอด แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับอารันหรอกนะ ฉันรักและเคารพเขาเหมือนผู้ใหญ่คนนึงเท่านั้น
อารันเองก็เอ็นดูฉันในฐานะหลานสาว เขาอบอุ่น ใจดี และชอบกอดฉันเสมอเวลาที่ฉันมีเรื่องทุกข์ใจ
นอกจากคุณพ่อแล้วก็มีอารันนี่แหละที่ฉันไม่รู้สึกลำบากใจเวลาถูกเขาแตะเนื้อต้องตัว ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นนะฉันไม่เอาเลยเพราะว่ากลัว
วันนี้เราจะได้เจอกันในรอบสามเดือนฉันตื่นเต้นมากจริงๆ เพราะตั้งแต่วันที่อารันบินไปเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
ฉันน่ะพยายามติดต่อไปนะแต่อารันไม่ค่อยตอบกลับสักเท่าไหร่ เขาคงจะงานยุ่งมาก ตอนแรกก็คิดว่าอารันจะเบื่อฉันไปแล้วซะอีก แต่พอคุณพ่อบอกว่าเขาก็อยากเจอฉันเหมือนกันมันเลยรู้สึกใจชื้นขึ้นมา
ว่าแต่จะแต่งตัวแบบไหนให้คุณอาประทับใจดีนะ…
หลังจากแต่งตัวเสร็จตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายสอง คุณพ่อบอกว่ากว่าคุณอาจะมาก็ตอนเย็นๆ ฉันก็เลยกะว่าจะลงมาเก็บดอกไม้ที่สวนไปจัดเป็นช่อเพื่อมอบให้คุณอา
ดอกไม้พวกนี้ฉันปลูกเองทั้งหมดเลยนะ มันเป็นงานอดิเรกของฉันเองแหละ
ว่าแต่จะเก็บดอกอะไรไปให้คุณอาดี…
หมับ!
“อ๊ะ!” ขณะที่ฉันกำลังเดินดูดอกไม้ในสวน จู่ๆ ก็มีมือใครไม่รู้มากอดรัดเอวฉันจากทางด้านหลัง ทำเอาตกใจสะดุ้งจนเผลอร้องออกมา
“คะ…ใครคะ…ปะ…ปล่อยค่ะ…”
“อย่าดิ้นสิ” เสียงทุ้มที่กระซิบใกล้ใบหูทำให้ฉันหยุดชะงักการดีดดิ้น เสียงนี้มัน… “อารันเอง”
ตึกตัก! ตึกตัก!
หัวใจดวงน้อยของฉันกระตุกเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในอ้อมกอดของอารัน ที่ฉันเชื่อก็เพราะว่าจำเสียงของเขาได้
ทะ…ทำยังไงดี ยะ…ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย อะ…อารันจะประทับใจฉันหรือเปล่า
“อย่าเพิ่งหันมา” ฉันที่กำลังจะหันหน้ากลับไปถูกอารันเบรกเอาไว้
“ทะ…ทำไมล่ะคะ”
“อาอยากกอดแป้งจากด้านหลัง” อารันไม่พูดเปล่าแต่ยังใช้มือเกลี่ยเส้นผมไปทัดไว้ที่ใบหูให้แล้วยื่นริมฝีปากมาใกล้ๆ “มันอุ่นมากเลยนะ…แป้งว่าไหม ?”
“อื้อ…” ฉันส่งเสียงร้องเพลงห่อตัวเพราะรู้สึกจั๊กจี๋จากลมหายใจร้อนผ่าวที่ถูกเป่าเข้ามาในรูหู
“อาพูดใกล้หูไปเหรอ” ริมฝีปากผละออกจากใบหู ทว่ากลับเลื่อนลงมาอยู่ใกล้กับซอกคอของฉันแทน “งั้นอาพูดตรงนี้นะ”
ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่า แต่เหมือนว่าจะได้ยินเสียงสูดดมเบาๆ จากปลายจมูกของอารัน
อยู่ๆ มันก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ยิ่งถูกลมหายใจของอารันเป่ารดต้นคอ ฉันก็ยิ่งเกิดความรู้สึกประหลาด เหมือนร่างกายจะควบคุมตัวเองไม่ได้
สติพร่าเบลอจนได้แต่ยืนนิ่งราวเคลิ้บไปกับการกระทำนี้ อารันชอบเป็นแบบนี้อยู่เรื่อย เข้าใกล้ทีไรฉันเกือบลืมหายใจทุกที
ถึงอย่างนั้นฉันก็รู้สึกชอบทุกสัมผัสของเขา มันอบอุ่นและเหมือนเติมเต็มความรู้สึกบางอย่างให้กับฉัน
“กลิ่นตัวแป้งหอมจัง” ปลายจมูกของอารันแตะเบาๆ ที่ซอกคอ ฉันสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจ
“อื้อ…อาคะ~” แทนที่ฉันจะดันตัวอารันออก กลับเอียงซอกคอให้อารันสูดดม ความซาบซ่านที่เกิดขึ้นในตอนนี้ทำให้ฉันไร้สติ
ตรงน้องสาวเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ มันคันยุบยิบและเหมือนจะเกร็งอัตโนมัติ มือไม้ของฉันค่อยๆ ปัดป่ายไปลูบไล้ต้นขาของอารันทางด้านหลัง
“รู้ไหมว่าตัวแป้งหอมมากแค่ไหน”
“ปะ…แป้งไม่รู้~”
“อยากให้อาบอกไหม” น้ำเสียงของอารันทั้งแหบพร่าและสั่นกระเส่า
“บะ…บอกมาสิคะ~” ขณะที่รอฟังคำตอบหัวใจดวงน้อยของฉันก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
“แป้งหอมมาก มากจนอาอยาก...”
“ตารันมาแล้วเหรอ” เสียงของคุณพ่อดังขึ้นจากไกลๆ ทำให้ฉันและอารันรีบผละตัวออกจากกัน
“คุณลุงสวัสดีครับ” อารันยกมือไหว้คุณพ่อแล้วเดินเข้าไปสวมกอดท่าน
มะ…เมื่อกี้ฉันทำอะไรลงไปนะ ทำไมมันควบคุมตัวเองไม่ได้เลย แย่จริงๆ
แบบนี้จะกล้าสู้หน้าคุณอาได้ยังไง…
“ไปคุยกันในบ้านดีกว่านะ แป้งรีบตามเข้ามานะลูก” พูดจบคุณพ่อก็พาคุณอาเดินเข้าบ้านไป โดยที่คุณอาไม่ได้หันกลับมาสนใจหรือมองฉันอีกเลย
เขาทำเหมือนกับว่าเมื่อกี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น…
- Writer
