ตอนที่ 9 บังคับข่มขู่
1483 Words
ถึงเวลาเลิกงาน วันนี้เลิกงานเร็วเพราะลูกค้าน้อย คนตัวเล็กที่เหนื่อยมาทั้งคืนจึงอยากจะรีบกลับบ้านไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแข็งๆของตัวเองทันที
ขณะที่เธอตั้งใจจะเดินไปหลังร้าน เพราะคิดว่าถ้าออกไปทางด้านหน้าเธอจะต้องเจอกับเขาที่มาหยุดรอเจอเธออยู่แน่ๆ แต่เธอดันคิดผิด เพราะวาฟิกซ์รู้ทันเลยมาดักรอเธออยู่ทางด้านหลัง และตอนนี้เขาก็เดินเข้ามาหาเธอที่ยืนนิ่งมองเขาตาค้างด้วยความเร่งรีบ
“กะจะชิ่งฉันเหรอ”
“เปล่าค่ะ หนูแค่จะกลับทางนี้” เนียนไหมไม่รู้ เพราะปกติทุกคนจะออกทางประตูด้านหน้า ข้างหลังตรงนี้เป็นแค่ที่จอดรถและไม่มีทางออก หากจะออกไปขึ้นรถเมล์ก็ต้องเดินอ้อมไปด้านหน้าอยู่ดี
“หึ”
วาฟิกซ์กลั้วเสียงหัวเราะดังลั่น เขาจับเธอได้โดยที่เขาแทบไม่ต้องพูดอะไรเลยด้วยซ้ำ เธอโกหก!
“ดูเหมือนเธอจะอยากให้ฉันโชว์รูปนั้นให้คนอื่นดูนะ” เดินเข้าไปกระซิบข้างหู
“หนูจะแจ้งความ” เขาข่มขู่เธอเห็นๆ
“ก่อนจะแจ้ง ดูนี่ก่อนเบล” วาฟิกซ์ยื่นมือถือของตัวเองไปให้เธอดู
มาเบลยืนดูรูปที่เธอนั่งยิ้มให้กับยอดเงินที่โอนเข้าจนเหมือนคนบ้า เธอยิ้มจนแก้มปริใบหน้าเปลี่ยนจนขึ้นสีแดงปลั่งทั่วทุกอณูรูขุมขน แถมยังเอาโทรศัพท์มาแนบอกตัวเองแล้วหลับตาพริ้มราวกับคนดีใจที่ได้ของที่รอคอยมานานอย่างไงอย่างงั้น
มาเบลเม้มริมฝีปากตัวเองแน่น นึกอายที่ตัวเองกล้าทำไปแบบนั้นไม่หยุด
ทว่าคนที่ดูเหมือนกับกำลังพอใจที่ตัวเองถ่ายคลิปเธอไว้ได้ทัน ก็ลากมือเธอให้ขึ้นรถไปกับเขา ก่อนที่เธอจะคิดหาทางปฏิเสธเขาได้ต่อ
มาเบลนั่งรถมากับหมอหนุ่มจอมแผนการอย่างเงียบๆ ตอนนี้รู้สึกเป็นรองเขาจนไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ซึ่งตลอดระยะทางที่เขาขับมา เธอได้แต่ภาวนาขอให้เขาเผลอสักห้านาที จะได้ขโมยโทรศัพท์เขามาลบรูปภาพและคลิปวิดีโอพวกนั้นของเธอทิ้งไปซะ
“นี่คอนโดฉัน” พูดพร้อมกับเปิดประตูห้องตัวเอง แล้วดันหลังเธอที่อยู่ด้านหน้าเขาให้เข้าไปพร้อมกัน
“พาหนูมาทำไมคะ”
มาเบลเดินเลี่ยงมาหยุดอยู่ตรงโซฟา อยากจะยืนให้ห่างไกลจากเขา เพราะรู้ว่าเขามันเป็นคนไม่น่าไว้ใจ
“นอน”
“คะ?” มาเบลทำหน้าแปลกใจ
“ทำไม หรือเธออยากให้ฉันทำอย่างอื่น” เด็กลามก
“ป เปล่าสักหน่อย หนูแค่สงสัย” ก็เขาพาเธอมาถึงคอนโดเขาขนาดนี้ แต่เราจะแค่ นอน แค่นั้นเหรอ?
“อาบน้ำไหม”
“ไม่ค่ะ”
“สกปรก”
“งั้นหนูกลับ”
“ไม่อาบก็ไม่อาบ ตื่นค่อยอาบพร้อมกัน”
“คะ”
“มานอนสิ ยืนอยู่ทำไมไม่ง่วงเหรอ” พร้อมกับตบที่ว่างบนเตียงนอน เรียกคนตัวเล็กที่มัวแต่ยืนงงให้ลงมานอนด้วยกัน
“เมื่อกี้คุณว่ายังไงนะคะ” ฟังไม่ค่อยถนัด เหมือนเขากำลังจะบอกให้เธออาบน้ำกับเขาเหรอ
“อันไหน ลืมแล้ว” เรื่องอะไรจะลืม แต่ตอนนี้ขอแถทำเป็นจำไม่ได้ไปก่อน เดี๋ยวโดนเธอด่าเอา
“มานอนได้แล้ว ฉันง่วง นั่งรอเธอทั้งคืน” อยากนอนก็ไม่กล้า กลัวหลับเพลินตื่นมาไม่เจอเธอ
มาเบลเดินมาทิ้งตัวนอนลงข้างกายคนเจ้าเล่ห์ด้วยความสงสัยเต็มหัว เมื่อกี้เธอคิดว่าเธอได้ยินไม่ผิดจริงๆ ทว่าพอถามเขากลับทำเฉไฉแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ ผู้ชายคนนี้อันตรายที่สุด
วาฟิกซ์นอนกอดร่างเล็กด้วยความนิ่งเฉย เขากระชับกอดร่างบางเข้าหาตัวเขาอย่างไม่แน่นมาก เพราะกลัวเธอหายใจไม่ออก แต่ก็ไม่กล้ากอดหลวมไปเพราะกลัวว่าเธอจะแอบหนีกลับในระหว่างที่เขากำลังหลับ
ไม่นานนัก แอร์เย็นๆที่กระทบร่างกายผอมบาง บวกกับความอบอุ่นจากอกแกร่งที่เขามอบให้ ก็ทำให้มาเบลเคลิ้มและผล็อยหลับไปในที่สุด เขาที่นอนฟังเสียงลมหายใจของเธออยู่นั้น เห็นว่าเธอหายใจอย่างสม่ำเสมอ เขาเองก็สบายใจและผล็อยหลับไปอีกคน
เวลาล่วงเลยเข้าสี่โมงเย็นของวัน มาเบลตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย เธอพยายามพลิกกายด้วยความเมื่อย จากที่นอนท่าเดิมตลอดการนอนหลับ ทว่าเมื่อกำลังขยับตัว ร่างกายของเธอกลับรู้สึกได้ถึงความชาจากการกดทับเป็นเวลานาน พอมองไปยังช่วงเอวก็พบว่าเป็นแขนของคนตัวโตที่พาดทับเธอไว้ไม่ยอมปล่อย จึงได้เข้าใจในทันทีว่าสาเหตุที่ทำให้เธอเมื่อยจนขยับไปไหนไม่ได้มาจากเขาคนนี้
“อืม ตื่นแล้วเหรอ ฉันขออีกห้านาที”
มาเบลค้างนิ่ง ไม่กล้าขยับต่อเพราะเขาที่กระซิบออกมายังข้างหู
เข้าตื่นแล้วเหมือนกันเหรอ? ถึงได้รู้ว่าเธอพยายามยกแขนของเขาออก
“หนูอยากเข้าห้องน้ำค่ะ” มาเบลรู้สึกปวดฉี่มาก เพราะก่อนนอนไม่ได้เข้าห้องน้ำก่อน
“โอเค รอแป๊บ”
วาฟิกซ์พยายามลืมตาตื่น เขาขยับแขนออกจากร่างบางไปเพื่อบิดขี้เกียจ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วหันกลับมามองมาเบลที่เอาแต่มองเขาด้วยสายตามีคำถามตลอดเวลา
“ไม่ลุก?”
“คะ? ค่ะ” พูดกระอึกกระอัก งุนงงตั้งแต่ก่อนนอนยันตอนตื่น
นาทีนี้เธอยังไม่เข้าใจเขาเลยด้วยซ้ำ ว่าเขาต้องการอะไร
มาเบลลุกลงจากเตียงแล้วเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ในห้อง ทว่าพอรู้สึกว่าได้ยินเสียงจากทางด้านหลัง เธอก็หันกลับไปมองทันที ทำให้วาฟิกซ์ที่เดินตามมาถึงกับเบรกไม่อยู่เลยเผลอชนเข้ากับร่างบางจนพากันเซถลา
“ว๊ายย!!”
หมับ!
“เกือบไปแล้วไหม ทำไมไม่รู้จักระวัง” ถ้าเขาคว้าตัวเธอไว้ไม่ทัน เธอคงได้ล้มไปนอนกลิ้งอยู่บนพื้นแล้ว
“แล้วคุณเดินตามหนูมาทำไมคะ”
“ก็เธออยากเข้าห้องน้ำ”
“ก็นั่นแหละค่ะ คุณจะเดินตามหนูมาทำไม” หรือกลัวเธอหาย? กลัวเธอหนีงั้นเหรอ
“เข้าพร้อมกัน”
“คะ?”
“ฉันก็ปวด”
“งั้นคุณเข้าก่อนเลย”
“ไม่ต้องหรอก เธอไปนั่งเดี๋ยวฉันไปยืนฉี่ตรงที่อาบน้ำ”
ไม่พูดเปล่า มือใหญ่ยังดันให้ร่างบางเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกันกับเขา โดยที่มาเบลพยายามขัดขืนแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล สุดท้ายก็ต้องเข้ามาอยู่ในห้องน้ำกับเขาสองคนแบบที่เธอได้แต่ยืนบิดด้วยความปวดฉี่ อยากจะออกไปก็ออกไปไม่ได้ เพราะเขาที่เอาแต่ขู่ว่าจะปล่อยภาพลับเธอกับเขา
“ช่วยไหม?” เห็นยืนนิ่งไม่ยอมนั่งฉี่สักที ส่วนเขาน่ะเหรอ ปวดจนทนไม่ไหวตอนนี้มายืนอยู่ตรงโซนอาบน้ำแล้วควักออกมาปล่อยน้ำเสียจนเกือบจะหมดตัวอยู่แล้ว
“ไม่ต้องค่ะ คุณเสร็จแล้วออกไปได้เลย”
วาฟิกซ์รีบฉี่ให้เสร็จจนเขาสะบัดมันแล้วล้างทำความสะอาด พอเสร็จก็ออกมาจับร่างบางไปยืนอยู่ตรงโถส้วม บังคับให้เธอถอดกางเกงออกแล้วนั่งลงไปฉี่ให้เรียบร้อย ทว่ามาเบลที่ไม่ชินและไม่อยากนั่งฉี่ให้เขาดูเลยไม่กล้าที่จะทำตามคำสั่งของเขา
“นั่งลงเบล ถอดกางเกงออก”
“ไม่ค่ะ คุณทำบ้าอะไรเนี่ย” แหวใส่เขาที่พยายามจะช่วยเธอถอดกางเกงออก
“หรือเธอจะฉี่รดกางเกง”
“คุณก็ออกไปสิ หนูจะได้ฉี่”
“ไม่ ฉันจะอยู่กับเธอ ในนี้” ให้ตายกูก็ไม่ออก จะนั่งเฝ้ายันเธอขี้เลย
“หนูอาย” ตอบเขาพร้อมกับเบี่ยงหน้าหนี ไม่กล้ามองหน้าเขาที่เอาแต่มองเธอไม่หยุด
เขาจะรู้บ้างไหมว่าเธอก็อายเป็น เธอเป็นผู้หญิงที่เคยทำเรื่องแบบนั้นกับเขาคนแรกนะ ไม่ให้เธออายจะให้เธอรู้สึกยังไง
“อายอะไรฉันเห็นมาหมดแล้ว”
“แต่คุณก็ยังไม่เคยเห็นหนูฉี่นี่” เธอไม่ได้พูดผิดเลยสักนิด
“คุณออกไปก่อนเถอะนะ หนูขอร้อง” ปวดจนจะไม่ไหวอยู่แล้วโว๊ยยย
“ฉันให้เวลาเธอห้านาที ถ้ายังไม่ออกมาฉันจะเข้ามาตามเธอถึงในห้องน้ำเลย”
“ค่ะ” ออกไปได้แล้ว ปวดจนจะราดอยู่แล้วไอ้หมอบ้า
- Writer
