พันธนาการรักเจ้าป่า

“มะ...ไม่เอา” “ทำไม” ตาคมหรี่มองท่าทางต่อต้านที่เกิดขึ้นอีกครั้ง และเมื่อถูกปฏิเสธหลายรอบเข้าเจ้าป่าก็นึกไม่พอใจ เพราะทุกครั้งมาลีวัลย์ก็ยินยอมให้เขาทำแต่โดยดี วันนี้ทำไมเจ้าตัวถึงได้เอาแต่ดื้อดึงและปฏิเสธเขา “มาร์ไม่อยากทำแล้ว” “ไม่อยากทำกับฉัน หรือเพราะอยากไปทำกับคนอื่นกันแน่” “พี่ป่า...” “แต่เสียใจด้วยนะเพราะวันนี้เธอถูกฉันเอาจนเยินไปหมดแล้ว” “ค่ะ ถ้ามาร์เยินขนาดนี้พี่ก็ไปเอากับคนอื่นเถอะ” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาทั้งประชดประชันและตัดพ้อ ทั้งที่เมื่อสักครู่บทรักของเรามันดีมากแท้ ๆ แต่เมื่ออารมณ์ใคร่จางหายไปเจ้าป่าก็กลับมาเป็นคนเดิม กลับมาเป็นคนใจร้ายที่เอาแต่ทำร้ายจิตใจเธออยู่เรื่อยไป มาลีวัลย์ไม่น่าหลงดีใจไปกับการกระทำพวกนั้นเลย เจ้าป่าตัวจริงคือคนที่กำลังดูถูกเธออยู่ต่างหาก... “เออ ! ไปแน่ คิดว่าฉันอยากเอาเธอนักหรือไง” “ใช่ ถ้าไม่งั้นพี่จะตามมาร์มาถึงที่นี่ทำไม” “หึ ที่ตามมาเพราะอยากรู้ว่าเพื่อนนอนของฉันมันแอบเอากับใครลับหลังหรือเปล่า” “!!!” “แต่ก็ดีที่ไม่มี เพราะเธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร” “อื้อ มาร์รู้ แล้วพี่ก็ควรจะรู้เหมือนกันว่ามาร์ก็ไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร แต่พี่ป่าคงทำให้มาร์ไม่ได้หรอกใช่ไหม เพราะคนมักมากแบบพี่มัน- โอ๊ย !” “อย่าปากเก่งให้มาก” มือหนาที่เคยสัมผัสแก้มใสอย่างอ่อนโยนทว่าตอนนี้มันกลับบีบปลายคางเล็กจนมาลีวัลย์เจ็บร้าวไปหมด ก่อนที่บทรักจะเกิดขึ้นอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง... ไม่ว่าเขาจะพูดจาทำร้ายจิตใจมากเท่าไรเธอก็ทนได้ และยินดีอดทนเพื่อรอวันที่เขายอมเปิดใจให้เธอเข้าไปด้านใน แต่สิ่งที่ออกมาจากปากเจ้าป่าวันนี้ทำให้เธอรู้แล้วว่าเขาไม่แม้แต่จะเปิดใจหรือเห็นเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่คู่ควรกับเขา สำหรับเจ้าป่า มาลีวัลย์เป็นเพียงแค่คนที่ทำเรื่องบนเตียงและทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเรานั้นคือสิ่งที่อารมณ์พาไปหาใช่เพราะความรู้สึกจริง ๆ ของเขา และมาลีวัลย์ก็ไม่อยากอดทนกับสิ่งที่ไม่มีวันเป็นไปได้แล้ว พอกันที...