คริส : จะไปรับ รออยู่นั่นแหละ ไม่ต้องให้ใครมาส่ง
นั่นคือข้อความที่ผมส่งหาเธอตั้งแต่ตอนเที่ยง ชมพูตอบมาคำเดียว
ชมพู : อือ
โคตรเย็นชา แต่พอใกล้เวลาเลิกเรียนเธอถึงส่งข้อความมาหาใหม่
คริส : เลิกสี่โมงเย็นนะ เดี๋ยวรอที่ใต้อาคาร
ผมเลิกสี่โมงเย็นเหมือนกัน ถ้ามีกิจกรรมอะไรอีกผมก็จะโดด
ผมขับรถไปเทียบรอเธอที่ถนนหน้าคณะ ชมพูนั่งอยู่ที่ม้านั่งใต้ตึกกับเพื่อนๆ ของเธอ แน่นอนว่าต้องมีผู้ชายคนนั้น ผมฉุนขึ้นมาหนึ่งเลเวล แต่ก็ต้องละลายมันให้ไวที่สุด ชมพูลาเพื่อนๆ ของเธอแล้วเดินมาที่รถ มาถึงก็เอนหลังพิงเบาะรถ ถอนหายใจคล้ายมีเรื่องหนักอก ผมเลยขับรถออกมาก่อน ยังไม่ได้ถามเรื่องจะไปกินข้าวด้วยกัน แล้วชมพูก็เป็นฝ่ายคุยกับผมก่อน
“คริส คืนนี้นายจะไปเที่ยวไหม”
“หืม ทำไม”
“แม่ฉันนัดกินข้าวน่ะ นายว่างไหม ไปเป็นเพื่อนหน่อย” เธอเอียงหน้ามามองผม สายตาดูเหนื่อยๆ และขอร้อง ผมก็ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธได้อย่างไร...ชมพูดู
