ปริญกลับถึงคอนโดตอนห้าทุ่ม ซึ่งตอนเข้ามาในห้องบุญรักษาก็นอนหลับปุ๋ยบนเตียงแล้ว ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจอย่างต้องการระบายความขุ่นมัวในใจลง นั่งมองเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะลุกไปอาบน้ำ...ตัดใจที่จะไม่กวนเธอมาถามอะไรในคืนนี้
แต่พอเขาออกมาจากห้องน้ำบุญรักษาก็ตื่น เห็นแบบนั้นก็รีบเดินมาที่เตียงโดยไม่แวะตู้เสื้อผ้าเพื่อแต่งตัวให้เรียบร้อย
“คุณโปรดกลับมาตอนไหนคะ” เห็นเขาพุ่งมาหาด้วยสภาพแบบนี้ก็รู้สึกหวั่นๆ...เธอน่าจะแกล้งหลับให้ทันก่อนที่เขาจะหันมาเจอ
“เมื่อกี้” ตอบห้วน จนบุญรักษารู้สึกว่าเขาเหมือนไปโกรธใครมา แถมยังดื่มมาพอสมควรด้วย
“เธอล่ะ กลับตอนไหน”
“ประมาณสองทุ่มครึ่งค่ะ”
“มีกิจกรรมเหรอ”
“ค่ะ”
“กิจกรรมที่ว่าใช่ไปลงแข่งเฟรชชี่อะไรนั่นหรือเปล่า” บุญรักษาชะงักไป คิ้วขมวดเล็กๆ ที่ปริญตีความใส่ร้ายว่าเป็นอาการของคนทำผิดแล้วถูกจับได้ ขณะที่บุญรักษากำลังสงสัยว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไร...และดูไม่พอใจ
“
