พี่หมีขยี้รัก

ตอนที่ 1 คำอธิฐานเป็นจริง (Nc20+) ณ งานวันเกิดอายุครบ 19 ปี ของเจนนิสา เจนนิสา หรือที่เพื่อน ๆ เรียกว่า ‘เจน’ คุณหนูไฮโซหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา รูปร่างสัดส่วนจัดว่าอยู่ในหมวดเซ็กซี่เข้าขั้น ผิวขาวนวลสะอาดตา เธออยู่ในชุดเดรสสีขาวสั้นรัดรูปราคาแพงท่ามกลางเพื่อนสนิทที่มีจำนวนไม่มากที่มาร่วมงานวันเกิด ซึ่งส่วนใหญ่ก็มีแต่ผู้หญิงด้วยกัน เพราะอะไรน่ะหรือ... คงเพราะพวกบอดี้การ์ดหุ่นล่ำที่พ่อเธอจ้างมาให้เดินตามเธอไปทุกหนแห่ง ทำให้ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าเข้ามาใกล้เธอเลยสักคนน่ะซิ -..- ด้วยความที่มีพ่อเป็นถึงนักการทูต เธอจึงกลายเป็นคุณหนูไฮโซไปโดยปริยาย แต่ทั้งชีวิตของเธอตั้งแต่จำความได้ พ่อต้องออกเดินทางไปทำหน้าที่ของนักการทูตตามประเทศต่าง ๆ โดยมีแม่เดินทางติดสอยห้อยตามไปด้วยในฐานะคุณหญิงภรรยาของท่านทูต นานหลายเดือนกว่าจะกลับบ้านมาสักหน ทำให้เธอต้องอยู่คนเดียวกับพี่เลี้ยงตามลำพังมาตั้งแต่เล็ก ๆ “เป่าเค้กเลยซิเจน อย่าลืมอธิฐานด้วยนะ” หลังจากที่เสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ที่เพื่อน ๆ ช่วยกันร้องให้จบลง เจนนิสาก็หลับตาประสานมือเข้าหากันอธิฐานในใจต่อหน้าเค้กก้อนโตที่มีเทียนเลขหนึ่งกับเลขเก้าปักอยู่ใจกลางเค้ก ‘ขอให้วันเกิดปีนี้โดนเปิดซิง ขอให้มีแฟนเป็นตัวตน ขอให้เจอรักแท้’ ทันทีที่เจนนิสาอธิฐานจบ ดวงตาสวยก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับเป่าเทียนให้ดับ เสียงปรบมือของเพื่อน ๆ ก็ดังขึ้นอีกครั้ง หลังจากนั้นปาร์ตี้เล็ก ๆ ภายในคฤหาสน์หลังงามใจกลางไร่ก็ดำเนินต่อไปจนถึงเวลาเกือบเที่ยงคืน ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน สิ่งที่เจนนิสาได้อธิฐานไปนั้น เจ้าตัวขอไปโดยความรู้สึกและความต้องการเบื้องลึกภายในจิตใจ ภายใต้รูปลักษณ์ของลูกคุณหนูไฮโซผู้เพียบพร้อมไปทุกสิ่งอย่าง แต่ใครจะหารู้ไม่ว่าเธอนั้นโหยหาการมีเซ็กส์และความรักมากแค่ไหน เธออยากมีใครสักคนข้างกายจริง ๆ ยิ่งเห็นเพื่อนในวัยเดียวกันต่างก็เริ่มมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ความเหงาก็ยิ่งเริ่มกัดกินหัวใจดวงน้อยของร่างบางมากขึ้นทุกที “อู๊ววว~ อ๊ะ อ๊า...” เสียงครวญครางดังกระเส่าลั่นห้องอยู่นี้ ไม่ใช่เสียงใครอื่น นอกเสียจากเสียงของคุณหนูเจน ที่กำลังนอนอ้าขาใช้ของเล่นผู้ใหญ่ช่วยตัวเองดั่งเช่นทุกคืน สิ่งที่ไม่เคยมีใครได้รู้มาก่อนว่าเธอนั้นเป็นหญิงสาวที่ร่านราคะแบบสุด ๆ เมื่อยามที่ได้อยู่ลำพังกับกองของเล่นผู้ใหญ่มากมายหลายชิ้นที่เธอสั่งซื้อมาจากร้านค้าออนไลน์ราวกับเป็นของสะสมที่ชื่นชอบถูกนำมาวางเกลื่อนอยู่บนที่นอน ไหนจะพวกคอลเลกชันเครื่องพันธการต่าง ๆ ที่เธอแอบซื้อเก็บไว้แต่ไม่เคยได้ใช้เพราะมันต้องมีคนใช้ร่วมด้วย แต่เธอก็โสดมาสิบเก้าปีเต็มแล้วจนกระทั่งวันนี้ “อื๊อออ~ เสียวรูจัง อูยยย...เจ้าเครื่องนี้มันสั่นแรงดีจังเลย อร๊างงง” มือบางจัดการจับของเล่นสีชมพูสดแบบสั่นได้ราคาแพงที่เรียกว่า ‘ไวเบรเตอร์’ ซึ่งมีหน้าตาหลากหลายรูปแบบ แต่ที่เธอเลือกหยิบมาใช้ในคืนนี้เป็นแบบใช้งานได้สองทางซึ่ง ด้านหนึ่งมีไว้สั่นและด้านหนึ่งมีไว้ดูด ปลายด้านหนึ่งของของเล่นที่ใช้สั่นได้ถูกมือบางจับเขี่ยวนขึ้นลงไปตามร่องกลีบอวบอูม เจ้าเครื่องเสริมความสุขมันสั่นไปทั้งร่องรักสีหวานช่วยกระตุ้นความเสียวซ่านให้ร่างบางได้เป็นอย่างดี “อื๊อออ~ อยากได้ดุ้นของจริงมาเสียบเข้าร่องจัง อ๊ะ..อ๊ะ..” มือบางเริ่มปรับระดับความสั่นไหวให้เพิ่มขึ้นจากระดับสามเป็นระดับห้าจากทั้งหมดเจ็ดระดับ จากนั้นก็แยงแหย่เข้าไปภายในร่องรักสีหวานที่เริ่มมีน้ำหวานใสไหลเยิ้มออกมาอาบปากรู ยิ่งแหย่เครื่องที่มีความสั่นไหวถี่รัวเข้าไปในโพรง ถึงแม้จะเข้าไม่ลึกมาก แต่ก็เล่นเอาเธอเสียวจนน้ำหวานเหนียวหนืดจำนวนมากไหลย้อยลงมาจนถึงรูจีบด้านหลัง ส่วนมืออีกข้างก็บีบขยำเต้าขาวอวบคัพดีของตัวเองเล่นจนเนื้อนมปลิ้นออกมาตามง่ามมือเล็ก “อ๊า~ แค่แหย่เข้าไปนิดเดียวทำไมมันถึงได้เสียวแบบนี้นะ อูยยยย...” ใบหน้าสวยหวานเหยเก ร่างกายบิดเร่าไปกับความเสียดเสียวที่ของเล่นสร้างให้แก่ตน เมื่อใช้ด้านที่สั่นเสียวจนพอใจแล้ว มือบางลองเปลี่ยนด้านที่ใช้ดูดมาจ่อเข้าที่เม็ดเสียวกลางร่องสาวของตัวเองบ้าง เมื่อเปิดเครื่องระบบดูดก็ทำงานอย่างบ้าคลั่ง มันดูดเม็ดติ่งเธอขึ้นมาจนบวมเป่ง ทำเอาน้ำรักไหลซึมออกมาตามร่องลึกมากกว่าเมื่อครู่นี้เสียอีก “อู๊ววว~ อ๊า อร๊างงง อยากได้ดุ้น อยากโดนเอา อยากมาก อยากเหลือเกิน อ๊าาาา~” เสียงครวญครางร้องหาลำดุ้นอย่างน่าสังเวชของหญิงสาวดังโอดครวญลั่นห้อง ภายใต้ชายคาคฤหาสน์หลังใหญ่ใจกลางไร่แห่งนี้มีทั้งห้องพักคนใช้ ห้องพักของเหล่าบอดี้การ์ด รวมถึงห้องพักของพี่เลี้ยงที่แก่คราวป้าที่อยู่ห่างออกไปจากตัวคฤหาสน์หลายสิบเมตร ทำให้ร่างบางกล้าที่จะเปล่งเสียงร้องออกมาได้อย่างสบายใจ แต่หารู้ไม่ว่าเสียงครางกระเส่าของเธอกลับลอยไปเข้าหูของรูปสลักไม้ที่ในนั้นมีปีศาจตนหนึ่งซึ่งสิงสถิตหลับใหลมานานนับร้อยปี ที่อยู่ในห้องทำงานของพ่อเข้าให้อย่างจัง ปีศาจตนนี้มีนามว่า ‘วาลอน’ เป็นตัวแทนแห่ง ตัณหา ราคะ ความตายและการฟื้นคืนชีพ เป็นปีศาจที่มีพลังอำนาจในการล่อลวงจิตใจมนุษย์ให้ลุ่มหลงมัวเมากับตัณหาราคะและยอมสมสู่กับตน ซึ่งรูปสลักไม้นี้พ่อของเจนนิสาซื้อมาจากต่างประเทศจากร้านขายของเก่า เขาเห็นว่ามันสวยแปลกตาดี จึงซื้อเพื่อนำมาประดับตกแต่งห้องทำงานโดยไม่รู้เลยว่าเจ้าของสิ่งนี้นั้นถูกสร้างขึ้นมาโดยหมอผีวูดูผู้มีพลังอำนาจที่สามารถเรียกให้ปีศาจเข้ามาสิงสู่อยู่ในสิ่งของอย่างเช่นรูปแกะสลักไม้นี่ วาลอนที่ถูกกักขังหลับใหลมานานอยู่ในรูปสลักไม้ เมื่อได้ยินเสียงครวญครางของหญิงสาวร้อนราคะที่นอนช่วยตัวเองอยู่บนห้องชั้นบน ดวงจิตของวาลอนก็ได้รับการปลดปล่อยออกมาล่องลอยออกจากรูปแกะสลักไม้ไปตามเสียงครางหวานที่ยังคงร้องหาลำดุ้นของใครสักคนมาช่วยปลดปล่อยให้เธอหายจากความทรมานเสียที “เจ้ามนุษย์ร่าน เสียงครวญครางแห่งราคะของเจ้าได้ปลดปล่อยข้าที่ถูกจองจำมานับร้อยปี” วาลอนลอยมาตามเสียงจนมาเจอเข้ากับเจ้าของเสียงครางหวาน เจ้าปีศาจมองดูภาพของหญิงสาวที่กำลังนอนอ้าขาใช้เครื่องมือแปลกประหลาดจ่อเข้ากลางหว่างขาของตัวเองจนร่างบางกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำพุแห่งความสุขกระฉ่อนพวยพุ่งเต็มออกมาครั้งแล้วครั้งเล่าจนเปียกเต็มแผ่นรองซับแผ่เป็นวงกว้าง รูร่องสีหวานฉ่ำเยิ้มที่ยังคงปิดสนิท แต่ด้านในนั้นยังคงตอดขมิบความว่างเปล่าไม่หยุด ทำเอาปีศาจวาลอนที่กำลังยืนมองอยู่ถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แกนกายลำเขื่องที่ไม่ได้ใช้การมานานร่วมร้อยปีแข็งตั้งขึ้นมาทันตาเห็นยิ่งขึ้นชื่อว่าเป็นปีศาจแห่งตัณหาและราคะด้วยแล้ว มีหรือที่วาลอนจะปล่อยให้หญิงสาวที่ต้องการสมสู่กับใครสักคนหลุดมือไปได้ “ในเมื่อเจ้าอยากได้ท่อนเนื้อของผู้ชายนัก ข้าก็จะมอบให้ แต่ขอเป็นท่อนเอ็นของข้าเองก็แล้วกันนะ หึหึ” ว่าแล้วดวงจิตของปีศาจวาลอนก็พุ่งเข้าไปอยู่ในตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่เจนนิสาวางไว้อยู่บนเตียงนอนเคียงข้างกายเธอมานานหลายปี และบางครั้งเธอยังใช้เจ้าตุ๊กตาหมีตัวนี้เป็นดั่งตัวแทนของชายหนุ่ม ใช้ขึ้นคร่อมแล้วบดขยี้รูร่องเข้าหาความแข็งขึงของปลายดิลโด้ที่เธอตั้งไว้กลางหว่างขาเจ้าหมีอีกด้วย