Chapter 5 จัดฉากความรู้สึก

4305 Words

[ เธียร์ ] หลังจากเดินกลับมาจากบ้านของไอริณพร้อมกับได้คำตอบที่ค่อนข้างชัดเจนให้กับตัวเองผมก็รู้สึกโล่งใจ ตอนแรกผมกะจะไปกวนประสาทเธอเฉยๆ แต่พอไปถึงกลับเห็นไอริณกำลังนั่งอยู่เงียบๆ คนเดียวเหมือนใช้ความคิดและผมก็บังเอิญได้ยินในสิ่งที่เธอกำลังพูดกับตัวเอง ...ทีนี้ผมก็เริ่มขั้นต่อไปได้แล้วสินะ... ผมเดินมานั่งอยู่ที่โซฟากลางห้องโถ่งของบ้านก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาใครบางคนเพื่อขอให้มันช่วย จริงๆ ก็บังคับมันซะมากกว่า รอสายอยู่นานเลยกว่าทางนั้นจะรับสาย “(ฮัลโลครับ)” ปลายสายกรอกเสียงลงมา “มาหาเฮียที่บ้านหน่อยสิ” “(ผมเพิ่งจะไปส่งพี่เขาที่บ้านเองนะ เฮียจะให้ผมเข้าไปอีกแล้วเหรอ เอาไว้วันหลังได้ไหมครับ)” น้ำเสียงเหมือนมันไม่อยากทำตามที่ผมพูดสักเท่าไร “แล้วแต่มึงนะ แต่ไอ้ที่ขอไว้กูถือว่าโมฆะแล้วกัน” “(โหหห! ใจเย็นครับเฮียเธียร์ นี่น้ององศาเองอย่าเพิ่งใจร้ายกับน้องครับ อีกสามสิบนาทีเจอกันครับ)” “ก็แค่นั้น!!” ว่าแล้วผมก็วางสายจากองศาทันที... ใช่ครับ...ผมรู้จักกับองศาน้องรหัสของไอริณ องศาเป็นลูกพี่ลูกน้องของผมกับไอ้ธูร์ มันเป็นลูกชายคนเล็กของลุงของผมที่เป็นพี่ชายของพ่อ พวกเราสนิทกันมากและตลอดเวลาที่พวกผมอยู่ต่างประเทศก็มีไอ้องศานี่แหละครับที่คอยรายงานเรื่องของไอริณให้ไอ้ธูร์กับผมได้รู้ แต่เรื่องนี้ไอริณไม่รู้หรอกนะครับเพราะพวกผมกำชับมันว่าห้ามบอกไอริณเด็ดขาด ขณะที่ผมนั่งรอองศาอยู่ไอ้ธูร์ก็เดินเข้ามาในบ้าน เมื่อตอนบ่ายหลังจากที่คุยเรื่องร้านกันเสร็จไอ้ธูร์มันเข้าไปหาพ่อที่บริษัทผมจึงแยกกลับบ้านมาก่อน “มึงคิดจะทำอะไรอีก?” มาถึงก็ตั้งคำถามกับผมเลยครับพร้อมกับยืนล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง “องศามันโทรไปฟ้องมึงสินะ” “เปล่า มันแค่โทรมาถามว่ามึงจะให้มันทำอะไร.... แล้วมึงจะให้มันทำอะไร??” พี่ชายผมจ้องหน้าผมนิ่งเลย “เดี๋ยวมึงก็รู้” “เอาแค่พอดี อย่าให้มันยุ่งยากไปมากกว่านี้” “เออ! รู้แล้ว... ครั้งสุดท้ายแล้ว กูแค่อยากมั่นใจในคำตอบให้มากกว่านี้” “เออ....ดีๆ ละกัน” “อืม” แล้วไอ้ธูร์ก็เดินมานั่งลงข้างๆ ผม ผมกับไอ้ธูร์นั่งเล่นเกมส์กันไปเรื่อยเพื่อฆ่าเวลาระหว่างรอองศา และไม่นานมันก็มาถึงพร้อมกับตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน “เฮียยยยย...ผมมาแล้วคร้าบบบบบบบ” มันเดินเข้ามาหน้าระรื่นเชียวครับ “หยุดแหกปากเดี๋ยวคุณย่าก็ออกมาด่าหรอก” ไอ้ธูร์เงยหน้าจากจอโทรศัพท์แล้วหันไปพูดกับองศาเสียงเรียบ “ว่าแต่คุณย่าอยู่ไหนครับ คิดถึงมาก” “ในครัว... รีบไปประจบซะ แล้วก็มาคุยธุระกับกู” ผมก็หันไปมองมันเหมือนกัน “พูดเหมือนรู้ใจผมเลยเฮีย ขอตัวไปประจบคุณย่าก่อนนะครับ ฮ่าๆ” มันว่ายิ้มๆ แล้วก็เดินหายเข้าไปในครัว ผมกับไอ้ธูร์มองหน้ากันแล้วก็ส่ายหน้าเบาๆ ให้กับท่าทางขององศา... องศามันมีนิสัยขี้อ้อนและอยู่เป็นครับ คุณย่าก็เลยรักมันเป็นพิเศษคงเพราะมันเป็นหลานชายคนเล็กด้วยหละมั้ง แต่ถึงจะเป็นลูกชายคนเล็กและหลานชายคนเล็กแต่ก็ไม่มีใครตามใจมันหรอกนะครับ ก็เหมือนกับพวกผมหละครับอยากได้อะไรต้องทำงานเพื่อแลกมันมา ครอบครัวของพวกผมถึงจะมีกำลังมากพอที่สามารถสนับสนุนทุกอย่างให้กับลูกได้แต่คุณย่ากับพ่อรวมถึงลุงของผมพวกท่านก็ไม่เคยให้อะไรพวกผมง่ายๆ เลยสักครั้งเดียว พวกท่านให้เหตุผลว่าอะไรที่ได้มาง่ายๆ พวกผมจะไม่เห็นค่าของมัน.... ก็จริงครับ และพวกผมก็ยังรู้สึกขอบคุณพวกท่านจนถึงทุกวันนี้ถึงในสิ่งที่พวกท่านพยายามสอน.... ผมกับไอ้ธูร์นั่งรอองศาอยู่ไม่นานมันก็เดินกลับมาจากไปคุยกับคุณย่าก่อนจะเดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตรงข้ามกับพวกผม “เฮียมีเรื่องอะไรให้ผมทำก็ว่ามาเลยครับ” มันว่าพลางมองหน้าผมสลับกับไอ้ธูร์ “ไม่ต้องมองกู มองไอ้เธียร์นู่น” ไอ้ธูร์พูดขึ้นเพราะองศาเหมือนจะจ้องหน้ามัน ก่อนที่ผมจะเอ่ยสิ่งที่ผมต้องการออกไป “คืนนี้มึงทำยังไงก็ได้พาไอริณออกไปร้านเหล้าให้ได้” “ห๊ะ!!” ท่าทางมันตกใจเชียว พร้อมกับหันไปหาไอ้ธูร์ด้วย แต่พี่ชายผมมันทำแค่ยักไหล่เป็นคำตอบ “ทำได้หรือเปล่า?” ผมถามย้ำมันไปหน้านิ่งๆ “ผมทำไม่ได้ ได้ด้วยเหรอ? เฮ่อออออ... ปวดหัว” มันว่าพลางทิ้งตัวลงไปพิงกับพนักพิงของโซฟา ก่อนจะเด้งตัวกลับมาอีกครั้งแล้วมองพวกผมหน้าตาจริงจัง “เฮีย! ผมถามจริงเหอะสรุปเฮียคนไหนกันแน่ที่ชอบพี่ไอ???” คำถามของไอ้องศาทำเอาผมกับไอ้ธูร์นิ่งไปเลยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันออกมา จริงๆ เรื่องนี้ผมกับพี่ชายเราเข้าใจกันดีและผมเองก็รู้ว่ามันคิดยังไงกับไอริณแต่พี่ชายผมมันเลือกที่จะหยุดแล้วปล่อยให้ผมก้าวนำหน้ามันไปก้าวหนึ่ง แต่สิ่งที่มันทำอยู่ไม่ใช่เพราะมันเสียสระให้กับผมหรอกนะครับแต่เพราะมันรู้ดีว่าไอริณคิดยังไงกับมันและคิดยังไงกับผม พี่ชายผมมันถึงได้เลือกที่จะยืนอยู่ข้างๆ ผมแทนที่จะมาแย่งผู้หญิงคนเดียวกัน จริงๆ แล้วผมต้องขอบคุณมันด้วยซ้ำกับเรื่องนี้เพราะมันเป็นคนเดียวที่คอยช่วยผมมาตลอด... “เรื่องของผู้ใหญ่!” ไอ้ธูร์ตอบคำถามขององศาไปนิ่งๆ พร้อมกับปรายตามองมาทางผม “ถามแค่นี้ก็ไม่ได้” องศาบ่นอุบอิบทันที “พูดมาก! ไปทำหน้าที่ของมึงได้แล้วไป” ผมว่าตัดบทมันไปก่อนมันจะยิ้มกรุ่มกริ่มให้กับพวกผมแล้วเอ่ยคำหนึ่งออกมาที่ทำให้ผมกับพี่ชายต้องผสานเสียงด่ามัน “พวกเฮียรู้ใช่ไหมว่าเดี๋ยวนี้เขาอยู่กันแบบสามคนผัวเมียได้อ่ะ” “ไอ้สัส!!!” “ฮ่าๆ” ว่าแล้วมันก็วิ่งหนีไปทันที จากนั้นผมกับไอ้ธูร์ก็แยกย้ายกัน ผมกลับขึ้นมาบนห้องนอนของตัวเองเพื่อรอเวลาที่จะจัดการเรื่องนี้ในคืนนี้ นอนไปนอนมาหลับไปเฉยเลย รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีตอนที่ไอ้ธูร์มาปลุก “ไอ้เธียร์ตื่น!! จะสองทุ่มแล้วไปอาบน้ำได้แล้ว” “อืออออ....” ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาพร้อมกับยกมือนวดขมับของตัวเองไปด้วยเพื่อให้ตื่นเต็มตา “กูลงไปรอข้างล่างนะ” “เออ...” ตอบมันไปแค่นั้น จากนั้นไอ้ธูร์ก็เดินออกจากห้องของผมไป ผมเองก็ลุกเดินเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำก่อนจะออกมาในชุดใหม่แล้วเดินลงไปหาไอ้ธูร์ที่ชั้นล่างของบ้าน.... [ ไอริณ ] ตอนนี้ฉันกำลังหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกเพื่อเช็คความเรียบร้อยก่อนออกจากบ้าน ก็วันนี้น่ะสิจู่ๆ องศาก็โทรมาหาฉันตอนเย็นๆ แล้วขอให้ฉันออกไปช่วยมันหน่อย ก็หนีไม่พ้นเรื่องผู้หญิงของมันนั่นแหละค่ะ ตอนแรกก็ไม่อยากออกไปหรอกนะเพราะเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาฉันก็เพิ่งจะออกไปเที่ยวมาเองและก็มีเรื่องด้วย แต่ว่าองศามันทำเสียงอ้อนน่าสงสารฉันก็เลยต้องตกลงว่าจะไปช่วยมัน พอแต่งตัวเสร็จฉันก็ออกมารอองศาอยู่หน้าบ้านแต่กว่าจะขอแม่ออกมาได้เล่นเอาเหงื่อตกเลย ก็แม่เล่นถามซักไซ้เยอะมากแต่สุดท้ายก็อนุญาติให้ออกมาอยู่ดี ยืนรอองศาอยู่สักพักก็เห็นรถยนต์ขององศาแล่นมาจอดที่หน้าบ้านพร้อมกับเจ้าของรถที่เดินลงมาเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้ฉัน “เชิญครับพี่สาวสุดที่รักของผม” มันว่าพลางยิ้มกวนๆ มาให้ “ไม่ต้องมาพูดดีเลยไอ้ตัวดี!! แล้วนี่จะให้ฉันไปช่วยเรื่องผู้หญิงของแกอีกใช่ไหม” “ถือว่ารู้ใจกัน ฮ่าๆ .... เอาน่า...ช่วยน้องหน่อยนะครับ” มันหัวเราะชอบใจที่ฉันเดาทางมันออกพร้อมกับยิ้มกว้างให้ฉันอีกต่างหาก จากนั้นก็ดึงมือฉันให้เข้าไปนั่งในรถด้วย ฉันเองก็ได้แต่ส่ายหัวให้มันอย่างเอือมระอา องศาขับรถออกมาจากหมู่บ้านของฉันแล้วมุ่งหน้าไปยังร้านเหล้าที่มันบอกว่ามันนัดเคลียร์กับผู้หญิงคนหนึ่งไว้... พวกเราใช้เวลาเดินทางประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมงเลยทีเดียว พอมาถึงก็เห็นว่าเป็นร้านเดียวกันกับร้านที่ฉันมีเรื่องกับผู้หญิงขององศาเมื่อครั้งก่อน ...นี่องศามันนัดเคลียร์กับผู้หญิงที่ร้านเดิมอีกแล้วเหรอเนี้ย?... “ไปครับพี่ อยู่ข้างๆ ผมไว้นะเผื่อมีอะไรเกิดขึ้นผมจะได้ช่วยทัน” ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในร้านองศาก็หันมาพูดกับฉันสีหน้ามันดูจริงจังพอสมควร “ทำไมฟังดูน่ากลัวจัง กลับตอนนี้ทันไหมว่ะ?” “ไม่ทันแล้วครับ ไปกัน” ว่าพลางยกยิ้มกวนๆ มาให้แล้วมันก็จับมือฉันเดินเข้าไปด้านใน พอเข้ามาถึงองศาก็พาฉันเดินตรงไปยังโต๊ะที่ตั้งอยู่มุมของร้านซึ่งค่อนข้างเป็นส่วนตัวไม่แออัดมากนัก ฉันที่รู้ตัวดีว่าต้องมาแสดงเป็นแฟนขององศาในคืนนี้ตอนนี้ก็ได้แต่สอดส่ายสายตามองไปรอบๆ เพื่อดูว่ามีผู้หญิงคนไหนไหมที่เข้าข่ายว่าจะเป็นคู่กรณีในคืนนี้จะได้ตั้งรับทัน “พี่ไอเดี๋ยวผมไปสั่งเครื่องดื่มให้นะ นั่งรออยู่ตรงนี้นะครับห้ามไปไหน” “ฉันไม่ใช่เด็กนะองศา รีบๆ ไปเลยไป” “ครับๆ” มันว่ายิ้มๆ ก่อนจะเดินหายไป ฉันก็นั่งรอองศาไปเรื่อยๆ พลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมานั่งเล่นไปด้วย นั่งไปสักพักรู้สึกเหมือนใครมายืนจ้องหน้าอยู่ ฉันค่อยๆ ละจากหน้าจอโทรศัพท์ในมือแล้วเงยขึ้นมามองคนตรงหน้าแต่พอเห็นเท่านั้นแหละรู้สึกเหมือนหัวใจกระตุกวูบยังไงไม่รู้ “พี่เธียร์...” เอ่ยชื่อเขาออกมาเพียงแผ่วเบาเพราะเขาไม่ได้มาคนเดียว ตอนนี้เขายืนอยู่กับผู้หญิงสวยคนหนึ่งท่าทางทั้งคู่ดูสนิทกันมาก “มาเที่ยวด้วยเหรอเรา แล้วมาคนเดียวเหรอ?” พี่เธียร์เอ่ยทักฉันเสียงเรียบ “เปล่าค่ะ พอดีไอมากับน้องที่รู้จักน่ะค่ะ” ฉันตอบกลับเขาไปเสียงเรียบเหมือนกันแต่ในใจตอนนี้กลับเต้นระรัวไปหมดแล้ว “ใครค่ะเธียร์?” สาวสวยที่ยืนกอดแขนพี่เธียร์อยู่หันมามองหน้าฉันพร้อมกับมองสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า “น้องสาวข้างบ้านน่ะครับ” พี่เธียร์เองก็ตอบเธอไป แต่ทำไมนะคำพูดของเขามันทำเอาฉันรู้สึกจุกยังไงไม่รู้ “อ้อ ค่ะ... งั้นเราไปหาโต๊ะนั่งกันเถอะค่ะ ริสาอยากคุยกับเธียร์จะแย่แล้ว คิดถึงมากด้วย” สาวสวยตรงหน้าพูดจาออดอ้อนพร้อมกับกระชับกอดแขนแกร่งให้แน่นขึ้นด้วย “ครับ” จากนั้นพวกเขาสองคนก็เดินจากไปแต่ก่อนจะไปพี่เธียร์ปรายตามามองฉันด้วย ฉันเองตอนนี้ทำได้แค่นั่งนิ่งเหมือนถูกแช่แข็งไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองแสดงสีหน้าอะไรออกไป ทางด้านของธูร์และองศา...... โซนวีไอพีชั้นสองของร้านตอนนี้มีชายหนุ่มสี่คนยืนมองการกระทำของคนด้านล่างอยู่ติดขอบระเบียงกระจกโดยที่สามคนยืนมองพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันส่วนอีกคนกลับทำแค่มองเฉยๆ เพราะเขารู้ดีว่าใครอีกคนด้านล่างกำลังทำอะไรอยู่ “มันทำอะไรของมัน?” เมฆเจ้าของร้านแห่งนี้เอ่ยพูดขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันหนักกว่าเดิม สายตาจ้องมองไปยังชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาอย่าเธียร์ที่ตอนนี้กำลังควงอยู่กับสาวสวยคนหนึ่งพร้อมกับเดินเข้าไปพูดคุยกับผู้หญิงอีกคนที่เขาคุ้นหน้าคุ้นตาดี “นั่นใช่น้องไอริณป่าวว่ะ?” เสือก็เป็นอีกคนที่เอ่ยถามออกมา “สรุปเฮียเธียร์เขาจะทำอะไรกันแน่???” องศาก็ด้วยอีกคนที่มีความสงสัยในเหตุการณ์ตอนนี้พร้อมกับหันไปมองหน้าของธูร์อย่างต้องการคำตอบ ถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะเป็นคนพาไอริณออกมาในคืนนี้ตามคำสั่งของเธียร์แต่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้จุดประสงค์ของพี่ชายว่าต้องการที่จะทำอะไรกันแน่ “ดูไปเงียบๆ เหอะน่า” เสียงทุ้มต่ำของธูร์เอ่ยขึ้น สายตาของเขาทอดมองไปยังไอริณหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงมุมร้านก่อนจะเบนสายตาไปมองน้องชายฝาแฝดที่ตอนนี้นั่งคุยกระนุ่งกระหนิ่งอยู่กับสาวสวยอีกคนอยู่ไม่ไกลกันเท่าไรนัก “ไอ้แฝดพวกมึงคิดจะทำอะไรกันอยู่เนี้ย?” เมฆละสายตาจากด้านล่างก่อนจะหันไปถามธูร์ด้วยสีหน้าจริงจัง เพราะปกติคนอย่างเธียร์ไม่เคยควงผู้หญิงคนไหนเลยแต่วันนี้ชายหนุ่มกลับควงสาวสวยเข้ามาในร้านของเขา “มันกำลังพิสูจน์อะไรบางอย่าง แล้วพวกมึงก็ช่วยอยู่เงียบๆ ด้วย” ธูร์เอ่ยออกมาเสียงราบเรียบ จากนั้นทุกคนก็ทำได้เพียงแค่ยืนดูเหตุการณ์ต่อไปอย่างที่ธูร์บอก [ ไอริณ ] ฉันที่นั่งนิ่งตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเองสักพักก็ต้องรีบส่ายหัวเบาๆ เพื่อเรียกสติของตัวเอง สายตามองไปยังโต๊ะที่พี่เธียร์กับสาวสวยคนนั้นนั่งอยู่พร้อมกับแสยะยิ้มออกมา ...สวีทกันขนาดนั้นไม่พากันกลับห้องไปเลยหละ ชิ!!... เห็นแล้วก็หงุดหงิด รู้ตัวดีว่ากำลังโมโหเพราะหึง แต่ก็ต้องรีบดึงสติของตัวเองเพราะฉันไม่สิทธิ์อะไรไปหึงเขา ความรู้สึกของตัวเองยังไม่กล้าบอกเขาเลยแล้วยังจะมีหน้าไปหึงเขาอีกเหรอว่ะไอริณ เฮ่อออ... “เครื่องดื่มครับ” เสียงของพนักงานเสริฟดังขึ้นฉันจึงต้องหันไปสนใจก่อนจะรับเครื่องดื่มมา “ขอบคุณค่ะ” สงสัยจะเป็นองศาที่สั่งไว้ ว่าแต่...องศามันหายหัวไปไหนแล้วเนี้ย?? ฉันมองไปรอบๆ เพื่อหาองศาเพราะมันหายไปพักใหญ่แล้วแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา นั่งไปเรื่อยๆ จนมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก “สวัสดีครับ” ชายหนุ่มหน้าตาดี สูง ขาว ตี๋ โดยรวมก็คือหล่อเลยแหละ เขาหยุดยืนตรงหน้าฉันพร้อมกับรอยยิ้มหวานที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ “ค่ะ” ฉันเองก็ยิ้มตอบกลับไปตามมารยาท “ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ” “ค่ะ เชิญ” ฉันตอบรับคนตรงหน้าแต่ปรายตาไปยังโต๊ะของพี่เธียร์ซึ่งดูเหมือนเจ้าตัวก็มองมาทางนี้อยู่ก่อนแล้ว สายตาของเขาอ่านไม่ออกเลย “ขอบคุณครับ ผมมาร์คนะครับ....แล้วคุณ....” คนตรงหน้าแนะนำตัวแล้วเว้นวรรคถามชื่อฉัน “ไอริณค่ะ” “ครับ.... คุณไอริณมาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ” มาร์คยังคงส่งยิ้มหวานไม่เลิก ดูๆ ไปก็ขนลุกเหมือนกันนะ ฉันไม่ชอบสายตาของเขาเลยจริงๆ “เปล่าค่ะ พอดีมากับเพื่อนน่ะค่ะ แต่ว่าเพื่อนไปห้องน้ำ” โกหกคำโตออกไป ก็เพราะไอ้คนที่ฉันมาด้วยตอนนี้ไม่รู้หายหัวไปไหนแล้ว “ถ้างั้นให้ผมนั่งเป็นเพื่อนได้ไหมครับ จนกว่าเพื่อนของคุณจะกลับมา” เขามองหน้ายิ้มๆ สายตาโคตรเจ้าเล่ห์ “ไม่ได้ครับ!” แต่ก่อนที่ฉันจะได้ตอบอะไรไป องศาก็เดินกลับเข้ามาซะก่อนแล้วมันก็นั่งลงข้างๆ ฉันพร้อมกับมือที่โอบไหล่ของฉันไว้ด้วย ฉันหันขวับไปมององศาทันที “เผลอไม่ได้เลยนะครับเสน่ห์แรงจัง” องศาว่าพลางหันมาหาฉันพร้อมกับรอยยิ้ม นี่คงเป็นการแสดงขององศาสินะ ร้ายจริงๆ เลยหมอนี่ แต่ก็ดีเพราะฉันเองก็ไม่ได้อยากคุยกับผู้ชายตรงหน้าสักเท่าไร มีองศามาเป็นไม้กัน...แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน “เพื่อนที่ว่าเหรอครับ?” มาร์คยังคงจ้องหน้าฉันไม่เลิกพร้อมกับตั้งคำถามถึงองศาด้วย “แฟนครับ ทีนี้คุณจะลุกออกไปได้รึยัง?” องศามองหน้าของมาร์คด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่พอมาร์คได้ยินแบบนั้นเขาก็ลุกเดินออกไปทันทีท่าทางของเขาดูหงุดหงิด “เสน่ห์แรงจริงๆ นะพี่เนี้ย” พอมาร์คออกไปแล้วองศาก็หันมาหาฉันพร้อมกับยกยิ้มกวน “แน่อยู่แล้ว พี่แกสวยไม่รู้เหรอ” ฉันว่ายิ้มๆ ให้องศาก่อนจะยกแก้วเครื่องดื่มสีสวยขึ้นมาจิบ “หลงตัวเองจริงๆ เลย” องศาว่าพลางส่ายหัวไปมาพร้อมกับยิ้มขำๆ “ว่าแต่หายไปไหนมา? แล้วไหนอ่ะผู้หญิงที่จะให้ฉันมาแกล้งเป็นแฟนแกเพื่อหลอกเขาอ่ะ?” “ยัยนั่นกลับไปแล้ว” มันว่าด้วยทางสบายๆ พร้อมกับหยิบแก้วเหล้าขึ้นจิบเบาๆ แต่ฉันที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับมององศาด้วยสายตาดุทันที “แล้วทำไมเพิ่งมาบอก!! ถ้างั้นฉันกลับบ้านแล้วนะ” ฉันเตรียมตัวจะลุกแต่องศากลับดึงแขนไว้ก่อน “นั่งเป็นเพื่อนผมก่อนสิ เดี๋ยวค่อยกลับ เดี๋ยวผมไปส่ง” สายตามันดูอ้อนน่าดู “เออก็ได้ แต่ไม่ดึกนะเพราะไม่อยากอยู่นาน” ฉันว่าพลางปรายตาไปยังโต๊ะพี่เธียร์อีกครั้ง ที่ไม่อยากอยู่นานเพราะไม่อยากเห็นเขากับผู้หญิงคนนั้นที่นั่งคุยกันกระหนุงกระหนิ่งนั่นแหละ เห็นแล้วมันหงุดหงิดแล้วก็เจ็บแปล๊บๆ ในใจด้วย “โอเคครับ” พอฉันตอบตกลงองศาก็ยิ้มกว้างทันที จากนั้นพวกเราก็นั่งคุยกันไปดื่มกันไป แต่สายตาของฉันมันไม่สามารถละจากพี่เธียร์ได้เลย เขาดูมีความสุขมากเลยกับผู้หญิงคนนั้นน่ะ เฮ่อออ....หรือฉันควรต้องตัดใจจริงๆ ซะทีสินะ .... มือเล็กยกแก้วค็อกเทลสีสวยขึ้นกระดกรวดเดียวหมดแก้วแล้วก็ยื่นไปแย่งแก้วเหล้าขององศามากระดกหมดแก้วด้วยเช่นกัน แต่แก้วขององศารสชาติแอลกอฮอล์ค่อนข้างเข้มจนฉันถึงกับเบ้หน้าเลยทีเดียว หมอนี่พอเห็นฉันแย่งแก้วมันมามันก็โวยใส่ฉันทันที “อะไรของพี่เนี้ยเดี๋ยวก็เมาหรอก!” “เมาก็ดี เพื่อมันจะช่วยให้ลืมได้ง่ายๆ หน่อย” ฉันตอบกลับองศาแต่สายตายังคงจ้องมองไปยังคนที่นั่งอยู่อีกโต๊ะหนึ่ง “พูดเหมือนคนอกหักอ่ะ” องศาเอียงคอมองฉันพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก “พูดมาก!! ไปสั่งเครื่องดื่มเพิ่มให้หน่อย” “ยังจะดื่มเพิ่มอีกเหรอ?” “เร็วๆ!” “ครับๆ” ว่าแล้วองศามันก็เดินตรงไปสั่งเครื่องดื่ม ก่อนจะเดินกลับมานั่งลงข้างๆ ฉันที่เดิม จากนั้นไม่นานเครื่องดื่มสีสวยพร้อมกับแอลกอฮอล์สีอำพันก็ถูกนำมาวางลงบนโต๊ะตรงหน้า ฉันมองไปยังเครื่องดื่มมากมายที่วางตรงหน้าพร้อมกับหันไปหาองศาด้วย ...นี่มันกะจะให้ฉันเมาเลยใช่ไหมถึงได้สั่งมาเยอะแบบนี้?... “เยอะไปไหมเนี้ย?” ย่นคิ้วถามองศาไป มันเองก็ยกยิ้มกวนมาให้ “กลัวพี่ไม่เมา ไหนบอกว่าอยากลืมไง หึๆ” “ชิ!!” ดูๆ ไปท่าทางขององศามันก็คล้ายพี่เธียร์อยู่นะ กวนพอกันเลย ...แล้วฉันจะนึกถึงเขาทำไมเนี้ย!!... “ว่าแต่ไอ้ที่อยากลืมเนี้ย ผู้ชายใช่ไหม?” คำถามขององศาทำเอาฉันนิ่งไป “.........” “เงียบแบบนี้คงจริงสินะ... ว่าแต่ใครครับที่ทำให้พี่สาวของผมอกหัก” องศายังคงตั้งคำถามพร้อมกับจ้องหน้าฉันไปด้วย จริงๆ แล้วชายหนุ่มแค่อยากจะรู้ว่าไอริณชอบใครกันแน่ระหว่างธูร์กับเธียร์ แต่ดูเหมือนตอนนี้เขาเองก็พอจะรู้คำตอบคร่าวๆ แล้วเพราะตลอดเวลาไอริณเอาแต่มองไปยังโต๊ะของเธียร์กับสาวสวยคนนั้น และสายตาของไอริณก็ดูเศร้ามากถึงแม้ว่าเจ้าตัวยังคงพูดจาปกติกับเขาอยู่ก็ตาม “ช่างมันเหอะ เพราะคืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายแล้วที่ฉันจะคิดถึงเขา... หกปีที่ผ่านมามันนานเกินไปแล้วจริงๆ” ฉันตอบองศาออกไปแต่ท้ายประโยคเสียงกลับแผ่วเบามากเหมือนเป็นการตอกย้ำตัวเอง “อืม....” องศาตอบรับเพียงสั้นๆ แล้วนั่งจิบเครื่องดื่มอยู่ข้างๆ ฉันอย่างเงียบๆ.... เครื่องดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าที่ถูกยกขึ้นดื่มจนหมดแก้วแม้รสชาติของมันจะขมจนบาดคอมากแค่ไหนแต่ไอริณก็ยังยกมันดื่มอย่างต่อเนื่อง ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ ทำได้เพียงมองดูเธออย่างเงียบๆ “องศา.... แกเคยรักใครแบบรักมากๆ บ้างหรือเปล่า รัก...ทั้งๆ ที่รู้อยู่แกใจว่าเขาไม่ได้รักเรา” ไอริณในตอนนี้เริ่มเมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เอ่ยถามชายหนุ่มข้างกายด้วยเสียงยานเนิบแสนแผ่วเบา ใบหน้าหวานเจือความเศร้าอย่างเห็นได้ชัด “พี่ไอ ผมว่าพี่เมาแล้วนะ” องศาไม่ได้ตอบคำถามเธอแต่เขากลับเป็นห่วงเธอมากกว่าเพราะดูท่าเธอจะเริ่มเมามากแล้วจริงๆ “ฉันควรจัดการยังไงกับความรู้สึกนี้ดีนะ....” เสียงหวานเอ่ยออกมาแสนแผ่วเบาพร้อมกับกระพริบตาถี่ๆ เพื่อไล่ความเบลอที่เกิดจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เพราะดูเหมือนว่าตอนนี้แอลกอฮอล์จะเล่นงานเธอเข้าให้แล้ว สายตาเริ่มพล่ามัว มือเล็กยกขึ้นไปตบหน้าของคนข้างๆ เบาๆ แต่ทำเอาชายหนุ่มสะดุ้งเลย “ตบผมทำไมเนี้ย!!” องศาถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากัน “ไม่ได้ตบ... แค่อยากจะพิสูจน์ว่าแกมีกี่หน้า.... ทำไมฉันเห็นแกมีสี่หน้าว่ะ?” สิ้นคำพูดของไอริณองศาถึงกับส่ายหน้ามองบนทันทีเพราะรุ่นพี่ของเขาเมาเต็มขั้นแล้วน่ะสิ “ผมว่าเรากลับกันเหอะ พี่เมามากแล้ว” “ใครเมา! ฉันไม่เมาซะหน่อย ไอริณซะอย่างไม่เคยเมาเว้ย อึก.. !!” “มีคนเมาที่ไหนยอมรับว่าตัวเองเมากันบ้าง” ชายหนุ่มถึงกับส่ายหัวไปมา ตั้งแต่รู้จักไอริณมาเขาไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้เลย องศามองใบหน้าหวานของไอริณนิ่งก่อนจะถอนหายใจหนักๆ ออกมา... คงเป็นเพราะเฮียเธียร์ของเขาสินะที่ทำให้ผู้หญิงแกร่งอย่างไอริณอ่อนแอได้ถึงขนาดนี้ “ฮึก....ฮืออ.... ฉันยอมแพ้แล้ว” อยู่ดีๆ ไอริณก็ร้องไห้ออกมา สายตาคู่สวยของเธอมองเลยไปยังโต๊ะของผู้ชายอีกคนแววตาเศร้าแฝงไปด้วยความน้อยใจ “เฮ้ยพี่ไอ!! ร้องทำไมเนี้ย!” ไอริณที่อยู่ดีๆ ก็ร้องไห้ออกมาทำเอาองศาไปไม่เป็นได้แต่เลิ่กลั่ก ชายหนุ่มรีบหยิบทิชชู่ขึ้นมาช่วยเธอซับน้ำตาแต่คนเมาเอาแต่ปัดมือของเขาออกก่อนจะยันตัวลุกขึ้นยืน เธอยืนนิ่งอยู่สักพักเพื่อตั้งหลักแล้วเดินตรงไปยังโต๊ะของเธียร์ที่ตั้งอยู่ห่างออกไปผ่านสายตาขององศาและกลุ่มคนที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่บริเวณชั้นสองของร้าน.... ฉันรู้ตัวเองอีกทีก็พาตัวเองมายืนอยู่ตรงหน้าพี่เธียร์กับผู้หญิงของเขาซะแล้ว รู้ตัวดีว่าตัวเองเมาพอสมควรแต่ฉันควรจบความรู้สึกแบบนี้ซะที ฉันไม่อยากจะมีความรู้สึกแบบนี้อีกต่อไปแล้ว.... เพราะมันเหนื่อยและเจ็บ “มีอะไรหรือเปล่าไอริณ” เสียงพี่เธียร์เอ่ยถามขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ของเขา “พี่ชนะ!! ไอยอมแพ้แล้ว... พี่นี่มันใจร้ายจริงๆ เลย ...ต่อจากนี้ไปไอจะลืมให้หมดว่าเคยรู้สึกยังไงกับพี่.... อยากจะบอกแค่นี้แหละค่ะ” คนเมาพลั่งพลูความรู้สึกออกมาก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากร้านทันที เธียร์ที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับยกยิ้มมุมปากก่อนจะยันตัวลุกขึ้นแล้วรีบเดินตามเธอออกไป.......

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more