หลายวันผ่านไป...
ช่วงนี้ฉันตื่นมาด้วยความสดใสทุกวันคงเพราะไม่มีเรื่องให้ต้องคิดมากหละมั้ง พอได้เคลียร์กับพี่เธียร์ก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ แล้วพี่เธียร์ก็ขยันโทรมาหาด้วยช่วงนี้ เรียกได้ว่าหัวใจพองโตทุกวันเลยทีเดียวถึงแม้ว่ายังไม่มีสถานะอะไรให้กันแต่แค่นี้ฉันก็รู้สึกดีมากๆ แล้ว... อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาด้านล่างแต่ก็ต้องแปลกใจเพราะเห็นแม่ยืนยิ้มอยู่เลยรีบก้าวเท้าเดินไปหาแม่ทันที
“มีอะไรค่ะยิ้มหวานเชียว” เอ่ยแซวแม่เบาๆ แต่พอแม่ชี้ไปยังรถสีดำที่จอดอยู่หน้าบ้านก็ต้องเบิกตากว้างรู้ทันทีว่าเพราะอะไรแม่ถึงได้ยิ้มแบบนี้
“มาทำไมแต่เช้าเนี้ย” บ่นอุบอิบกับตัวเองเบาๆ เมื่อเห็นพี่วินยืนรออยู่ข้างๆ รถด้วย ก่อนจะหันไปมองหน้าแม่พร้อมมุ่นคิ้วเข้าหากันไปด้วย
“พี่เขามาเอาคุกกี้ที่สั่งไว้จ้ะ แล้วก็บอกว่าจะรอรับหนูไปมหา‘ลัยด้วยกัน” แม่อธิบายพร้อมรอยยิ้มกริ่ม แต่ฉันตอนนี้กลับรู้สึกอึดอัดพลางนึกถึงคำพูดข
