Werewolf กักขังหัวใจนายหมาป่า

กักขังครั้งที่ 1

​11/01/20xx

16.45 น.

เสียงเพลงที่ดังมาจากหูฟังที่ฉันกำลังฟังอยู่ดังขึ้นคลอระหว่างทางที่ฉันเดินมันยิ่งทำให้บรรยากาศตลอดทางเดินดีขึ้นมากแม้มันจะเป็นเพียงทางเดินไปห้องชมรมธรรมดาๆแต่มันกลับทำให้ฉันรู้สึกสนุกขึ้นเพราะเสียงเพลงที่ฉันกำลังฟังอยู่ตอนนี้ ฉันร้องคลอตามเบาๆพร้อมกับกระซับสายสะพายกีตาร์ตัวเองเพิ่มมากขึ้นขาของฉันก้าวเดินตามทางมาเรื่อยๆจนถึงห้องชมรมฉันเอื้อมมือขึ้นดึงสายออกจากหูตัวเองพร้อมกับเก็บมันเข้ากระเป๋าอย่างชินมือก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องช้าๆ

"..."

ฉันยิ้มออกมาช้าๆพร้อมกับย่องเข้าไปภายในห้องและค่อยๆนั่งลงที่เก้าอี้ภายในห้องให้เบาที่สุดเท่าที่จะเบาได้ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมากดถ่ายวิดิโอร่างสูงที่กำลังนั่งหันเข้าไปหาหน้าต่างห้องพร้อมกับมือเขาที่กำลังดีดกีตาร์ในมือของตัวเองไปด้วย...ทำนองนี้คงจะเป็นเพลงใหม่ที่เขาแต่ง ฉันยิ้มออกมาอย่างพอใจพร้อมกับบันทึกวิดิโอไปเรื่อยๆ ต้องบันทึกไว้ฟังเลยนะเวลาเขาเล่นน่ะไม่งั้นถือว่าโคตรจะพลาด

ฟึ้บ...

"โอ๊ะ!"

"...แอบถ่ายพี่อีกแล้ว?"

"ป่าวสะหน่อย น้องแค่เล่นโทรศัพท์"

"ครับ วันพรุ่งนี้อย่าให้เห็นว่าเล่นคอร์ดเหมือนกับพี่นะอย่าให้เห็นว่าก็อปงาน ^^"

"พี่ชินน์น่ะ พูดเกินไปแค่ถ่ายนิดๆหน่อยๆหรอก!"

ฉันเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตัดพ้อพร้อมกับมองเจ้าของความสูงเกือบร้อนแปดสิบเซนต์ที่ลุกขึ้นเดินเข้ามาหาฉัน พี่ชินน์หัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับเอากี่ตาร์ตัวเองไปวางไว้แล้วเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆฉัน ฉันหยิบกีตาร์ของตัวเองขึ้นมาพร้อมกับดีดคลอไปเบาๆ

"แล้วเป็นไง เพลงที่บอกว่ากำลังแต่งน่ะ?"

"แย่อ่ะพี่ มิวคิดไม่ออกเลย"

เสียงของฉันตอบกลับไปเบาๆอย่างหมดหนทางเมื่อพี่ชินน์ถามถึงเพลงที่ฉันกำลังทำ มันเป็นโปรเจคที่เราต้องทำก่อนจบปีสามน่ะและตอนนี้ฉันอยู่ปีสามและเรียนด้านดนตรีที่ม.G ส่วนพี่ชินน์พี่เขาอยู่ปีสี่ล่ะ ตอนนี้ดูท่าเจ้าตัวค่อนข้างว่างเลยล่ะเพราะแวะมาที่นี้บ่อยมากพี่ชินน์เป็นเหมือนเจ้าแห่งดนตรีของมอเราเลยก็ว่าได้แถมยังเป็นเดือนมหาลัยอีก นี่แปลกใจมากว่าทำไมเขาถึงดูพร้อมไปทุกด้านขนาดนี้แถมยังได้ทำงานกับค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ของประเทศอีก

"แล้วนั่งอยู่แต่ในห้องเราจะได้อารมณ์แต่งเพลงได้ไงล่ะห๊ะ บ้างทีเราก็ต้องออกไปหาอะไรที่มันช่วยผลักดันเราด้วย"

"อะไรอ่ะคะ?"

"คิดเองบ้างเถอะจะให้บอกทุกอย่างงี้ให้พี่แต่งเพลงให้เลยไหม?"

"หูย ได้หรอ?"

พี่ชินน์ยกมือขึ้นผลักหัวฉันเบาๆเมื่อฉันยื่นใบหน้าเข้าไปหาเจ้าตัวก่อนที่เราจะหัวเราะออกมาเบาๆ ฉันลอบถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยๆพร้อมกับเกากีตาร์ไปด้วยอย่างคิดอะไรไม่ออก...อันที่จริงมันก็ค่อนข้างเครียดนะที่ต้องมาแต่งเพลงแนวนี้ คือฉันได้แนวความรักที่มันไม่สมหวังน่ะมันเลยยากเพราะฉันถนัดแต่งแนวฟังสบายๆมากกว่าแต่ก็ไม่ปฎิเสธนะว่ามันท้าทาย

"เขาบอกว่าคนที่สามารถแต่งแต่ล่ะแนวได้ดีเนี้ยเขาต้องเคยมีประสบการณ์กับเรื่องนั้นๆพี่ว่ามันจริงไหมคะ?"

"มันก็จริงนะ แต่เราไม่จำเป็นต้องมีมันทุกอารมณ์ก็ได้นิลองมองไปที่คนอื่นๆดูและถ่ายทอดออกมาพี่ว่ามันก็ช่วยได้เหมือนกัน"

ฉันพยักหน้าช้าๆ พร้อมกับเหม่อมองไปที่หน้าต่างห้องอีกครั้งให้มองไปที่คนอื่นๆงั้นหรอแล้วฉันควรจะมองมันให้ออกมารูปแบบไหนดีเนี้ย..

แกร๊ง..

"หูย! นึกว่าจะมาคนแรกอะไรเนี้ยย"

"พี่ชินน์คิดถึงจังเลยยย"

ฉันมองสองคนที่มาใหม่ยิ้มๆพี่ลุลาแฟนพี่ทอมที่มาด้วยกันวิ่งเข้าไปหาพี่ชินน์ทันทีเล่นเอาแฟนตัวเองคว้าเธอไว้ไม่ทัน ฉันหัวเราะออกมาอย่างขำๆเมื่อทั้งคู่เริ่มทะเลาะกันเรื่องพี่ชินน์ ฉันหันมองพี่ชินนที่กำลังมองมาที่ฉันอยู่อย่างขำๆ

"พี่ชินน์ห้ามพี่ทอมกะพี่ลุลาเลยนะตัวต้นเหตุเลยพี่น่ะ ^^"

"เพราะพี่อีกแล้วหรอ?"

"ไม่ใช่หรอกค่ะพี่ชินน์ของน้องลุลา พี่ชินน์ไม่ผิดเพราะพี่เป็นคนที่เราต้องการสุดๆ"

"น่ากลัวเกินไปแล้วยัยลาบ้า"

"ไอ้บ้าทอมนี่!"

"เอาเถอะๆ ไหนว่ามีเรื่องงานจะพูด?"

"อ่อครับ ก็ตามที่บอกพี่ชินน์ไว้แหละว่าทางมอมีงานใหญ่แล้วอยากให้ชมรมเราไปแสดงผมเลยมาปรึกษาพี่ว่าเราควรจะเอาแนวไหนไปดี"

"แล้วทางมอต้องการแบบไหน?"

"เรียบแต่หรู"

"เกลียดจัง"

ฉันหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อพี่ทอมพูดพร้อมกับสบัดผมตัวเองไปด้วย คือไม่จำเป็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนั้นก็ได้มั่งนี่ชอบเล่นใหญ่จนพี่ชินน์ยังเอือมอ่ะ ฉันนั่งฟังพวกเขาพูดไปเรื่อยๆจนเราได้ข้อสรุปว่าจะเอาเป็นการแสดงแบบนั่งเล่นชิวแต่ฉันก็ยังไม่ค่อยเห็นภาพเท่าไหร่นักเพราะต้องคุยกับสมาชิกชมรมทั้งหมดอีกทีซึ่งฉันก็ถูกวางตัวให้เป็นหนึ่งในคนที่จะได้เล่นด้วยนะ...คงจะเห็นว่าฉันไม่ค่อยตื่นเต้นที่ได้เล่นน่ะเพราะทางชมรมเราค่อนข้างได้ออกงานบ่อยเพราะรุ่นพี่ปูทางมาดีไง และไม่ต้องสืบว่ารุ่นไหนนะ

"งั้นก็แสดงว่าช่วงนี้พี่ว่างดิ?"

"ก็นะ พี่ขอทางบริษัทไว้น่ะว่าขอจบปีสี่ก่อนอย่างน้อยก็อย่างทำทีล่ะอย่างให้มันดีไปเลย"

"ดีอ่ะ พี่จะทำตัวเป็นไอดอลมิวไปถึงไหนเนี้ย?"

"ก็ไม่อยากจะยอมรับความเก่งตัวเองหรอกนะ แต่พี่ก็พอตัว ^^"

"เกลียด!!"

พี่ชินน์หัวเราะออกมาอย่างพอใจพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างหมั่นเขี้ยวขณะที่เรากำลังเดินออกมาจากชมรม เราคุยกันเสร็จแล้วน่ะฉันเลยกะว่าจะกลับเลยเพราะตอนนี้ก็เกือบจะทุ่มแล้วด้วย

"ลองไปเล่นดนตรีที่คลับดูไหม เพราะตอนที่พี่สมองไม่ไปพี่ก็ทำแบบนี้"

"จริงหรอคะ แล้วมันดีไหมอ่ะ...คือมิวไม่เคยไปเล่นที่แบบนั้นเลย"

"เฮ้ย มันก็ไม่ได้แย่นะออกจะสนุกด้วยซ้ำแล้วคลับที่พี่ไปเล่นพี่ก็รู้จักด้วย"

"แล้วถ้าเกิดคนฟังไม่ชอบแนวมิวล่ะคะ?"

"ไม่หรอก อย่าเพิ่งคิดอะไรมากถ้าสนใจเดียวพี่ถามมันให้"

ฉันนิ่งคิดไปนานคือฉันไม่เคยไปเล่นที่คลับอ่ะแต่ก็พอรู้จากพี่ๆที่เคยไปเล่นซึ่งเขาก็ว่ามันโอเคซึ่งฉันก็อยากลองไปเล่นเหมือนกันคือมันน่าจะสนุกและได้เห็นแนวที่ฉันไม่เคยรู้อ่ะ

"ไงพี่ถามแล้วบอกมิวในไลน์ได้ไหมคะ"

"ได้ๆ ทำหน้าเกรงใจไปได้เราน่ะ ^^"

"ก็มิวเพิ่งพี่มาเยอะแล้วเนี้ย ก็เกรงใจมากอยู่นะ"

"อย่าเกรงใจเลยมีอะไรพี่ก็อยากส่งเสริมแหละยิ่งชอบแนวเดียวกันพี่ก็อยากช่วย ^^"

ฉันยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับพยักหน้าไปด้วย

"แล้วนี้กินข้าวยัง?"

"ยังเลย กะว่าจะไปกินอยู่"

"พี่ก็..."

"มิวสิก.."

พี่ชินน์ที่กำลังจะพูดอะไรต่อชงักไปนิดเมื่อจู่ๆก็มีเสียงทุ้มต่ำอันคุ้นหูของใครอีกคนที่เรียกฉันจากด้านหลัง ฉันเลิกคิ้วขึ้นนิดๆพร้อมกับหันหลังกลับไปมองเขาก่อนที่ริมฝีปากฉันจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเขาเป็นใคร ร่างสูงที่อยู่ในชุดนักศึกษาที่ไม่ค่อยเรียบร้อยมองมาที่ฉันด้วยแววตากวนๆนั้นก่อนที่เขาจะก้าวเข้ามาหาฉันพร้อมกับเอื้อมมือมาคว้าสายสะพายกีตาร์ฉันไปพายให้อย่างเคยชิน

"รอตั้งนานโคตรหิว"

"โทษที พอดีประชุมนานไปหน่อยน่ะแต่ตอนนี้เสร็จแล้วแหละเพราะงั้นไปกินข้าวกันนะ ^^"

"อืม"

"เอ่อ...งั้นไว้เจอกันนะคะพี่ชินน์เดียวมิวกลับแล้ว ^^"

"อืม กลับบ้านดีๆล่ะไว้เจอกัน ^^"

ฉันโค้งให้พี่ชินน์พร้อมกับส่งยิ้มให้เขาอีกครั้งเมื่อเจ้าตัวเดินออกไปแล้ว ฉันหันมามองคนข้างๆที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่อย่างไม่เข้าใจเขาสบสายตากับฉันอย่างไม่พอใจ

"เป็นรอยยิ้มที่น่ารำคาญโคตรๆ"

"นิสัยไม่ดี พูดอะไรก็ดูหน่อยนั้นรุ่นพี่นะ"

"รอยยิ้มเธอหรอก ผมไม่ชอบอย่าไปยิ้มแบบนั้นให้ใครนอกจากผม"

ฉันเลิกคิ้วมองเด็กเอาแต่ใจตรงหน้าก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างขำๆ วูฟมองฉันอีกแวบนึงก่อนจะเอื้อมมือมากุมมือฉันไว้พร้อมกับดึงให้เดินไปที่รถเจ้าตัวที่จอดอยู่วูฟก้าวขึ้นไปนั่งที่รถตัวเองด้วยท่าทีเหวี่ยงโดยมีฉันที่ตามขึ้นไปนั่งรถเขาเป็นบิ๊กไบค์น่ะมันเลยค่อนข้างขึ้นยากนิดหน่อยแต่เจ้าตัวชอบน่ะนะฉันเลยขัดอะไรไม่ได้และมันก็ไม่ได้แย่อะไร

"ไปกินเนื้อย่างนะ"

"อืม เอาสิ"

วูฟพยักหน้าช้าๆพร้อมกับค่อยๆออกรถสู่ถนนเบื้องหน้าทันทีที่ฉันไม่ขัดอะไร อันที่จริงฉันก็ไม่ค่อยอยากกินอะไรหนักๆเท่าไหร่นักแต่ก็ไม่อยากขัดใจเขาน่ะเพราะถ้าขัดใจวันนี้คงไม่ได้กินอะไรแน่ๆ

"มากี่ท่านคะ?"

"สองค่ะ"

"เชิญทางนี้เลยค่ะ"

ฉันกับวูฟเดินตามพนักงานที่พาเข้าไปที่โต๊ะทันทีพร้อมกับสายตาฉันที่กวาดมองรอบๆร้านอย่างเคยชิน ฉันเคยชินที่จะสังเกตดูคนรอบๆตัวน่ะมันเป็นเพราะอะไรไม่รู้วันนี้คนที่ร้านนี้เยอะนะและมีแต่นักศึกษามอที่ฉันเรียนทั้งนั้นมันจึงไม่แปลกที่พวกเขากำลังจ้องมองมาที่เราเป็นตาเดียว วูฟเขาอายุน้อยกว่าฉันปีนึงตอนนี้เขาอยู่ปีสองและเป็นเดือนของมหาลัยด้วยมันจึงไม่แปลกที่เขาจะเป็นที่จับตามองส่วนฉัน...ฉันก็ไม่เชิงว่าดังเรื่องหน้าตาหรอกเพราะฉันดังเรื่องร้องเพลงมากกว่า มันจึงทำให้ตอนนี้คนเกือบทั้งร้านจ้องมองมาที่เราเป็นตาเดียว

"อากาศร้อนชิบ"

"ร้อนแต่มากินเนื้อย่างเนี้ยนะ?"

"อยากกินไง เพื่อนแม่งทิ้ง"

"เขาก็ต้องมีงานบ้างเป็นธรรมดามะ วูฟเถอะว่างได้ตลอดเวลา"

"มันไม่ใช่ช่วงแข่งไง ถ้าช่วงแข่งผมก็ไม่ว่างแล้ว"

ฉันพยักหน้าพร้อมกับมองวูฟอย่างล้อๆไปด้วย เจ้าตัวถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อตัวเองไปด้วย อ่ออีกเรื่องนึงคือเขาเป็นนักแข่งรถด้วยล่ะเจ้าตัวภูมิใจมากเลยเวลาพูดถึงน่ะ ฉันมองวูฟที่มองผ่านฉันไปที่อีกโต๊ะอย่างสงสัยก่อนที่ฉันจะหันไปมองและพบว่าเขากำลังสบสายตากับผู้หญิงที่กำลังนั่งกินเนื้อย่างอีกโต๊ะอยู่เธอยิ้มให้วูฟพร้อมกับมองอ่อยเขาอย่างเห็นได้ชัด เสียงหัวเราะของฉันดังขึ้นเบาๆก่อนที่ฉันจะหันกลับมาหาวูฟอีกครั้งและเมื่อเขารู้ว่าฉันจับได้เขาก็เบี่ยงสายตาตัวเองกลับมาทันทีพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มาเล่นเพื่อกันฉันถาม

"จะย้ายโต๊ะก็ได้นะ"

"อย่าหาเรื่องน่าแค่มองไหม?"

"หึ.."

"ตอนนี้ผมมีพี่คนเดียวอย่าห่วงเลย"

วูฟพูดขึ้นอีกครั้งเพื่อตัดปัญหาพร้อมกับก้มลงสนใจเกมส์ที่ตัวเองเปิดเล่นทันที ฉันมองวูฟด้วยสายตาเบื่อๆก่อนที่เราจะเงียบไปอีกครั้ง...เราสองคนไม่ได้คบกันนะบอกไว้ก่อนเลย เพราะวูฟไม่ได้สนใจในความสัมพันธ์อะไรแบบนี้ด้วยและที่เราไปไหนมาไหนด้วยกันแบบนี้เพราะตอนนี้ฉันยังเป็นคู่ควงเขาอยู่ ฉันเป็นคนเข้าหาเขาเองเพราะฉันชอบเขาฉันหลงรักเขาตั้งแต่เขาอยู่ปีหนึ่งแล้วน่ะแล้วพอฉันได้มีโอกาสสอนเขาช่วงการแสดงความสามารถพิเศษเพื่อเอาไปโชว์ในงานดาวเดือนมันจึงทำให้เราได้รู้จักกันตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบปีแล้วมั่งที่ความสัมพันธ์เราเป็นแบบนี้ ฉันไม่รู้ว่าวูฟคิดยังไงกับฉันแต่ฉันรู้ว่าฉันคิดยังไงกับเขา..แต่จนตอนนี้ฉันก็ยังไม่เคยบอกรักเขาเลยฉันแสดงออกผ่านการกระทำมากกว่าน่ะ และวูฟก็รู้แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรซึ่งฉันก็ไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไรด้วยอยู่แบบนี้มันก็ดีแต่ก็ไม่ได้ดีไปซะหมดหรอก

"เมื่อคืนนี้...ผมพูดอะไรแปลกๆออกไปไหม?"

ฉันเงยหน้าจากเตาที่กำลังปิ้งเนื้อให้วูฟอยู่ก่อนจะส่ายหน้าไปมาช้าๆ วูฟพยักหน้าเบาๆก่อนจะยิ้มออกมาเหมือนที่เขาชอบทำ...เมื่อคืนนี้เขาเมาน่ะแล้วเขามาหาฉันและที่ฉันส่ายหน้าไปเมื่อกี้ฉันโกหกเขาเรื่องที่เขาถาม เขาพูดอะไรแปลกๆออกมาเพียงแต่ฉันไม่อยากให้เขารู้...แค่ฉันรู้คนเดียวก็ดีแล้วล่ะ

"โทษทีนะที่ไปหาโดยไม่บอก"

"ไม่เป็นไร มิวก็ไม่ได้ยุ่งอะไรหรอก"

"หรอ...งั้นวันนี้ไปนอนด้วยอีกได้รึป่าว?"

"..."

ฉันเหลือบสายตาขึ้นสบสายตากวนๆตรงหน้าด้วยสายตาเอือมๆ วูฟยิ้มออกมาช้าๆพร้อมกับคีบเนื้อเข้าปากด้วยท่าทีกวนๆฉันส่ายหน้าไปมาช้าๆพร้อมกับเบี่ยงสายตาลงมาสนใจเนื้อตรงหน้าต่ออีกครั้ง

"ว่าไงครับพี่สาว?"

"ทำตัวเหมือนคนไร้บ้าน"

"ไม่อยากนอนคนเดียวอ่ะ...ผมเหงา ^^"

"กินๆเข้าไปแล้วเลิกพูดได้แล้ว!"

"เนื้อยังไม่สุกเลย ^^"

"กวน"

วูฟหัวเราะออกมาอย่างพอใจก่อนที่เขาจะพิงตัวเองไปกับเก้าอี้ที่นั่งอยู่พร้อมกับมองมาที่ฉันด้วยสายตากวนๆของเจ้าตัวอีกครั้ง วูฟก็แบบนี้ตลอด...เขารู้ว่าจุดอ่อนของฉันคืออะไรเจ้าตัวเลยใช้มันเพื่อเอาสิ่งที่เขาต้องการจากฉันได้ตลอด ซึ่งฉันก็ปฎิเสธเขาไม่ได้เช่นกัน...ฉันปฎิเสธสายตาตรงหน้าไม่เคยได้สักที

21.26 น.

"เพลงนี้เพราะดี เล่นให้ผมฟังอีกครั้งหน่อยสิ"

"เพราะหรอ นี่เล่นผิดตั้งเยอะ"

"บอกว่าเพราะก็เพราะสิครับ เพราะงั้นเล่นอีกครั้งหน่อยนะ ^^"

ฉันยิ้มออกมาอีกครั้งพร้อมกับหลบสายตาร้อนๆของวูฟที่กำลังมองมาทันที วูฟเดินมานั่งที่พื้นตรงหน้าฉันพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมารอฉันอย่างใจจดใจจ่อหลังจากที่เขาเข้าไปอาบน้ำมา ฉันกระแอมไอนิดๆก่อนจะเริ่มดีดกีตาร์ในมือตัวเองเบาๆมันเป็นเพลงที่ฉันชอบน่ะแนวเพลงมันง่ายและร้องง่ายด้วย...เสียงของฉันเริ่มร้องคลอขึ้นเบาๆพร้อมกับสายตาฉันที่กำลังสบสายตากับคนที่กำลังตั้งใจฟังอยู่ด้วยหัวใจที่กำลังเต้นแรงและมันเริ่มเต้นแรงมากขึ้นเมื่อเขาเริ่มยิ้มออกมาช้าๆ วูฟเอียงหัวไปมาตามทำนองเพลงที่ฉันร้องพร้อมกับร้องคลอไปด้วยเบาๆแต่เพียงเท่านี้มันกับทำให้ฉันรู้สึกดีจนเริ่มจะทำตัวไม่ถูก

"วู้...ร้องดีจังเลยครับ ขอลายเซ็นได้ไหมเนี้ย!?"

"ไม่ให้หรอก พอดีหยิ่งน่ะ ^^"

"ว้า ใจร้ายจังผมอุสาตามเป็นแฟนคลับพี่มากแรมปี"

"เวอร์ๆ"

วูฟหัวเราะออกมาอย่างขำๆพร้อมกับเขาที่ลุกขึ้นมานั่งข้างๆฉันพร้อมกับเอื้อมมือตัวเองมาหยิบกีตาร์ที่ฉันถืออยู่หลังจากที่เล่นเสร็จ เขาเกามันเบาๆก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากันนิดๆ

"เพลงที่เคยสอนผมเล่นตอนนั้นต้องจับคอร์ดไหนบ้างนะ?"

"เอฟกับซี...ไม่ใช่ตรงนั้นๆ"

ฉันว่าพร้อมกับเอื้อมมือไปจัดนิ้วเจ้าตัวให้ตรงคอร์ด วูฟมองตามพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆฉันยิ้มออกมาพร้อมกับมองวูฟที่เริ่มจะหงุดหงิดด้วยสายตาขำๆ เขายกมือตัวเองเกาหัวอย่างงงๆก่อนจะวางกีตาร์ไว้ที่ข้างโซฟาเมื่อพยายามเท่าไรเขาก็เล่นไม่ได้สักที

"ยุ่งยากจัง ทำไมตอนนั้นเล่นได้ว่ะ?"

"ไม่มีความพยายามเองรึป่าว?"

"ป่าวสะหน่อย"

ฟึ้บ..

ฉันมองวูฟที่พร้อมพร้อมกับทิ้งหัวตัวเองหนุนตักฉันไว้ทันที เขาหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาพร้อมกับกดเล่นนู้นนี้ไปเรื่อยตามประสาฉันมองเขาก่อนจะยิ้มออกมาพร้อมกับเอื้อมมือไปจัดทรงผมให้เขาเพราะกลัวว่ามันจะถิ่มตา

"หึ..."

วูฟหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับลุกขึ้นจากโซฟาทันทีที่โทรศัพท์ตัวเองดังขึ้นหลังจากที่เขานอนเล่นมันเกือบครึ่งชั่วโมงเขาหยิบบุหรี่ที่วางอยู่ที่โต๊ะติดมือไปด้วยก่อนจะเดินออกไปที่ระเบียงพร้อมกับปิดมันไว้และเอาโทรศัพท์แนบหูทันทีหลังจากที่ออกไปแล้ว ฉันที่กำลังนั่งอยู่โซฟามองไปที่เขาที่กำลังคุยกับปลายสายที่ฉันไม่รู้ว่าอีกฝั่งเป็นใครด้วยสายตานิ่งเรียบ วูฟยิ้มออกมาพร้อมกับพ่นควันสีขาวออกมาอย่างอารมณ์ดีและมีบ้างที่เสียงหัวเราะของเขาจะดังเข้ามาภายในห้อง

"..."

ฉันลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมกับเดินเข้าไปภายในห้องนอนตัวเองเพราะรู้สึกง่วง...อันที่จริงมันก็ไม่ใช่เพราะง่วงหรอกเพียงแค่ ฉันไม่อยากเห็นสีหน้าเขาเวลาคุยโทรศัพท์น่ะฉันทิ้งตัวลงนอนที่เตียงพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มีเช็คอะไรนิดหน่อยก่อนจะเห็นข้อความพี่ชินน์ที่ส่งมาฉันเปิดดูทันทีก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเขาส่งมาให้เรื่องงาน

Music=> เริ่มงานได้วันไหนคะเนี้ย?

ฉันถามกลับทันทีเมื่อเริ่มจะสนใจก่อนจะล็อคหน้าจอเพราะไม่คิดว่าพี่ชินน์จะตอบกลับมาเร็วๆนี้ คือข้อความที่เขาส่งมามันก็เกือบชั่วโมงได้แล้วน่ะเพราะฉันเพิ่งเล่นทำให้เพิ่งเห็น

ติ๊ง..!

คิ้วของฉันขมวดเข้ากันอย่างสงสัยพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง พี่ชินน์นี่เองสงสัยเจ้าตัวคงกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่แน่เลย

Chin=> อาทิตย์หน้าน่ะ ลองดูๆไม่เสียหาย

Music=> ขอบคุณนะคะที่ถามให้ มิวจะตั้งใจเล่นล่ะกัน

Chin=> แสดงว่าจะเล่นจริงๆใช่ไหม?

Music=> เล่นค่ะพี่

ฉันตอบกลับอีกครั้งพร้อมกับส่งสติกเกอร์ไปให้พี่ชินน์อีกด้วย เราคุยกันเรื่องงานต่ออีกนิดพี่ชินน์เลยขอตัวไปก่อนเพราะพี่เขามีเล่นดนตรีตอนดึกอีกซึ่งงานที่ฉันจะไปเล่นก็เป็นคลับเดียวกะพี่ชินน์ไปเล่นนี่แหละและเพราะมีพี่ชินน์ด้วยล่ะฉันถึงเล่น ฉันค่อนข้างขี้อายเวลาต้องเจอหรืออยู่กับคนที่ไม่รู้จักน่ะพอมีพี่ชินน์ฉันก็รู้สึกอุ่นใจหน่อย

ฟึ้บ...

"...โทษทีพอดีคุยกับเพื่อนนานไปหน่อย"

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นเบาๆพร้อมกับเขาที่ขึ้นมานอนบนเตียงกับฉัน ฉันเหลือบมองเขานิดๆก่อนจะหันมาสนใจจอโทรศัพท์ตัวเองต่อและไม่ตอบอะไรเขานั้นกลับทำให้วูฟหัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่เขาจะขยับเข้ามาหาฉันพร้อมกับพาดมือตัวเองไปกับหน้าท้องแบนราบของฉันและซบหัวตัวเองมานอนที่หมอนใบเดียวกับฉันด้วยท่าทีอ้อนๆ

"ทำอะไรอยู่ครับ?"

"เล่นอะไรไปเรื่อยน่ะ ขยับออกไปหน่อยไหมเหม็นกลิ่นบุหรี่"

"จริงอ่ะ ผมว่ากลิ่นนี้มันหอมนะซื้อมาออกจะแพง"

ฉันโกหกเขาน่ะ อันที่จริงกลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวเขามามันไม่ได้แรงหรอกและออกจะเป็นกลิ่นที่ดึงดูดมากเลยด้วย วูฟเขาสูบมันบ่อยจนกลิ่นนี้มันติดเป็นกลิ่นประจำตัวเขาไปแล้ว แต่ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจเขาเช่นเคยพร้อมกับเลื่อนหน้าจอดูนั้นนี่ไปเรื่อย

"งอนผมหรอ?"

"...ป่าว"

"งอนที่ผมคุยโทรศัพท์นานแน่เลย"

"บอกว่าไม่ไง"

วูฟเลิกคิ้วขึ้นนิดๆพร้อมกับเหยียดยิ้มออกมาช้าๆเมื่อฉันปฏิเสธไปอีกครั้งพร้อมกับหันไปสบสายตากับเขา วูฟเอื้อมมือตัวเองขึ้นไปหยิบโทรศัพท์ของฉันออกจากมือพร้อมกับปิดล็อคหน้าจอพร้อมกับทิ้งมันไปไกล

พรึ่บ..

"ไม่งอนก็เลิกสนใจโทรศัพท์ได้แล้วครับ มาสนใจผมดีกว่า"

"ไม่เอา อยากนอนแล้ว"

"อย่าล้อกันเล่นงี้ดิ"

"อยากนอนจริงๆ"

ฉันตอบไปอีกครั้งพร้อมกับสบสายตากับสายตาเจ้าเลห์ตรงหน้าที่กำลังมองมาที่ฉันอยู่หลังจากที่เขาพลิกตัวขึ้นคล่อมฉันไว้ วูฟยิ้มออกมาอีกครั้งพร้อมกับโน้มใบหน้าหล่อร้ายของตัวเองลงมาหาฉันพร้อมกับเบาลมหายใจร้อนๆของตัวเองใส่ริมฝีปากฉันเบาๆ

"งั้นก็นอนสิครับ ถ้าคิดว่าจะหลับลงน่ะนะ ^^"

"...เอาแต่ใจ"

เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับริมฝีปากร้อนๆของเขาที่กดลงบดขยี้ริมฝีปากฉันทันที เขาไม่เว้นช่วงให้ฉันได้ปฏิเสธด้วยซ้ำเพราะเมื่อเราได้สัมผัสกันคนตรงหน้าก็ทำตามใจตัวเองและเอาแต่ใจจนฉันห้ามไม่ได้และฉันก็ทำได้แค่เพียงโอนอ่อนไปกับเขาเหมือนทุกที และเพราะเป็นเขาด้วยที่ฉันยอมถึงใครจะว่าฉันง่ายแต่ฉันก็ง่ายแค่กับเขา มีแค่วูฟคนเดียวที่สามารถทำทุกอย่างบนร่างกายฉันได้โดยที่ฉันยินยอมมีแค่เขาคนเดียวที่ฉันยอมได้ทุกอย่าง...ยอมแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่คิดจะรักที่ฉันเป็นฉันเลยก็ตาม