Werewolf กักขังหัวใจนายหมาป่า

กักขังครั้งที่ 2

12/01/20xx

10.24 น.

"วันนี้ไม่ได้ไปส่งนะกะจะแวะไปที่สนามก่อน"

"อืม ขับรถดีๆล่ะ ^^"

"ครับ ^^"

จุ๊บ!

ฉันยิ้มออกมาบางๆหลังจากที่ร่างสูงกดจูบลงที่แก้มฉันก่อนที่ฉันจะมองตามวูฟที่กำลังเดินออกไปจากห้อง เขาในชุดนักศึกษาตัวเมื่อวานที่ฉันเพิ่งซักให้เดินไปที่ประตูพร้อมกับหันมาโบกมือให้ฉันอีกครั้ง

"อ่อ ไว้เจอกันนะครับ ^^"

"อืมไปได้แล้ว ^^"

วูฟยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับเปิดประตูออกไปจากห้องฉันทันทีที่เห็นแบบนั้น ฉันยกมือขึ้นเสยผมตัวเองขึ้นช้าๆก่อนจะเดินกลับมาที่ห้องนอนเพื่อแต่งตัวตัวเองบ้างวันนี้ฉันมีเรียนตอนบ่ายโมงฉันจึงไม่รีบที่จะแต่งตัวน่ะและที่ตื่นได้เพราะวูฟเขาปลุกฉันให้มาทำข้าวให้เขากินแต่เช้า คนนิสัยเด็กก็งี้แหละวูฟอ่ะกินเยอะบ้างวันเขากินข้าวมากสุดเกือบห้ามื้อต่อวันเลยด้วยซ้ำถ้าเจ้าตัวหิวมากๆอารมณ์มันเหมือนเด็กกำลังโตน่ะ...ซึ่งมันก็น่ารักดี

13.45 น.

"ไปด้วยกันเถอะนะมิวสิคนะวันเกิดฉันทั้งที"

"วันเกิดก็ไม่จำเป็นต้องเลี้ยงที่คลับก็ได้นิ คนเยอะจะตาย"

"คนเยอะสิดี มิวจะได้เจออะไรใหม่ๆบ้างเนาะ ^^"

ฉันมองนินิวเพื่อนสนิทที่นั่งข้างๆฉันอย่างรู้ทันว่ามันกำลังแซะฉันเรื่องอะไร มันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับเอียงหัวมาอิงไหล่ฉันอย่างอ้อนๆ วันนี้วันเกิดนางน่ะแล้วเธออยากจะเลี้ยงที่คลับซึ่งเพื่อนทุกคนในกลุ่มโอเคที่จะไปยกเว้นฉัน

"ไปเถอะน่า สนุกๆไปปลดปล่อยบ้าง ^^"

เหมี๊ยวเพื่อนอีกคนในกลุ่มฉันหันมาเสริมอีกคน เธอยักคิ้วให้ฉันก่อนจะหยิบลิปตัวเองขึ้นมาเติมเพราะสีปากตัวเองเริ่มจะจาง...คือเติมปากไม่ได้สนใจอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่เลยพวกบ้านี่!

"ใช่มะ ไปปลดปล่อยชีวิตจะได้มีสีสันนน"

"เบาหน่อยเถอะ รบกวนคนอื่นเขา"

"ตกลงว่า??"

ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างคิดหนักพร้อมกับทั้งสองคนสลับกันไปมาเมื่อเจอพวกมันถามขึ้นพร้อมกันอีกครั้ง ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเพลียๆก่อนจะพยักหน้าตกลงไป

"อิอิ งี้สิเพื่อนรักก"

"เกลียดแกจริงๆ"

"ไปไง จะให้ฉันไปรับไหม?"

"ไม่เอา เดียวฉันเอารถตัวเองไปรับพวกแกดีกว่า"

"แหม รู้ใจดีจริงๆ ^^"

"กลัวว่าจะเมาจนกลับบ้านกันไม่ถูกหรอก"

ฉันเอ่ยขึ้นอย่างเอือมๆพร้อมกับมองทั้งสองคนอย่างเซ็งๆ เหมี๊ยวยิ้มออกมาอย่างกวนๆพร้อมกับนินิวที่หัวเราะออกมาอย่างพอใจ

"แต่งตัวสวยๆนะคะ แม่เสือสาวจะพาไปยั่วผู้เอง!"

"โคตรน่ากลัว..."

"ขัดตลอดยัยป้านี้!"

ฉันพยักหน้าตอบไปพร้อมกับเบ้ปากให้นินิวที่พูดให้ มันหันไปสนใจอาจารย์ต่อเหมือนฉันที่หันกลับมาสนใจชีทตรงหน้าอีกครั้ง...ทั้งสองคนคือเพื่อนที่ฉันคบมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วน่ะทั้งสองเป็นผู้หญิงที่สวย สวยคนล่ะแบบน่ะนะเหมี๊ยวจะเป็นแนวสวยกวนๆส่วนนินิวจะเป็นสวยแซ่บแถมนางยังเป็นดาวมหาลัยด้วยนะ เลิศไปดิแต่เห็นทั้งสองแรงๆแบบนี้แต่พวกเธอจริงใจนะฉันโอเคเลยที่มีพวกเธอเป็นเพื่อนแบบนี้นึกว่าเข้ามหาลัยมาจะไม่มีเพื่อนซะแหละ

ครื้น..

ฉันเหลือบมองโทรศัพท์ตัวเองที่แจ้งเตือนข้อความใหม่อย่างสงสัยก่อนที่ฉันจะหยิบมันขึ้นมาพร้อมกับเปิดดูและพบว่ามันเป็นข้อความที่ส่งมาจากวูฟ

Wolf => วันนี้คงไม่ได้ไปหานะครับ

Music => ไม่ว่างหรอ?

Wolf => อืมมีติวน่ะ

ฉันนิ่งไปนิดเมื่ออ่านข้อความล่าสุดที่วูฟตอบกลับมาก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ ติวเนี้ยนะ...จะหาข้ออ้างก็หาที่มันดีๆหน่อยเถอะ ฉันส่ายหน้าไปมาช้าๆพร้อมกับกดส่งข้อความไปหาเขา

Music => อืม ตั้งใจติวล่ะสู้ๆนะ ^^

ฉันมองสติกเกอร์ที่เจ้าตัวส่งมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่งก่อนจะกดปิดหน้าจอและวางโทรศัพท์ตัวเองไว้ที่เดิม ฉันเหลือบสายตาไปข้างๆตัวก่อนจะเห็นนินิวที่กำลังมองมาที่ฉันอย่างรู้ๆกันฉันจึงยักคิ้วให้เธอนิดๆก่อนจะหันกลับไปมองอาจารย์ที่กำลังสอนอีกครั้ง...คือไม่จำเป็นที่ฉันต้องบอกอะไรเธอหรอกเพราะเธอก็คงรู้อยู่แล้ว เพือนฉันทั้งสองคนมันเชียร์ให้ฉันเลิกรักวูฟทุกวัน เพราะพวกเธอรู้ไงว่าวูฟเป็นคนแบบไหนซึ่งฉันก็รู้เหมือนกันแค่ไม่พูด

20.45 น.

"ให้ตาย ปากก็บอกไม่อยากมาแต่การแต่งตัวนี้...กูตายว่ะ"

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับมองเหมี๊ยวที่พูดขึ้นเมื่อเห็นฉัน เธอเดินขึ้นมานั่งเบาะหลังโดยที่เบาะหน้ายัยนินิวมันขึ้นมานั่งก่อนแล้ว

"จริงมึง แต่งซะเจ้าของวันเกิดแบบกูอายจะเดินด้วยแต่งสวยทีเอาซะความมั่นใจกูสั่นคลอน"

"เวอร์ ฉันก็แต่งแบบนี้มานานแล้วมะพูดมากจริงพวกเวอร์!"

ฉันขัดขึ้นอย่างเอือมๆพร้อมกับขับรถออกมาจากหน้าคอนโดเหมี๊ยวทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลา นินิวเร่งเสียงเพลงบนรถฉันให้ดังขึ้นพร้อมกับร้องเพลงคลอตามอย่างอารมณ์ดี คือฉันไม่แน่ใจเท่าไหร่นักว่านินิวชวนใครมางานบ้างที่คลับแต่ใช่ว่านินิวปิดคลับเลี้ยงนะเธอแค่นัดมาเลี้ยงที่นี้เฉยๆซึ่งคลับนี้ก็ดังพอสมควร

"วันนี้แม่จะเมาให้สุด พี่จะไม่หยุดแม้พี่จะอ้วก!"

"จัดไปค่ะพี่!"

"ชีวิตดีนิคนขับรถก็มีอ่ะ เพราะงั้นดูแลพี่ด้วยนะจ๊ะ ^^"

"จ้า.."

ฉันตอบกลับเบาๆพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมๆเพื่อนตัวเองก่อนจะตีไฟเลี้ยวเข้าไปที่หน้าผับพร้อมกับหาที่จอดรถไปด้วย สายตาฉันกวาดไปเรื่อยจนเห็นที่ว่างจึงเข้าไปจอด สองสาวลงจากรถแทบจะทันทีที่ฉันจอดสนิทฉันหยิบกระเป๋ามาพายพร้อมกับเดินตามลงไปพร้อมกับจัดความเรียบร้อยของชุดเดรสตัวเองไปด้วยมันค่อนข้างสั่นน่ะฉันจึงต้องดูเป็นพิเศษ

"มาเถอะค่ะป้า ชักช้าจริง!"

"รีบไปไหม เหล้าไม่หนีไปไหนหรอก"

"ค่ะป้า!"

นินิวตอบกลับมาอีกครั้งพร้อมกับสบัดผมใส่ฉันทันที เหมี๊ยวหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับเดินนำไปที่คลับทันทีฉันเดินตามเพื่อนสาวทั้งสองไปเรื่อยจนเราเข้าไปในคลับเสียงเพลงอันแสบแก้วหูกระแทกหูฉันทันทีที่ฉันเดินเข้ามาฉันมองไปรอบๆอย่างหน่ายๆเมื่อเจอกับคนมากมายที่กำลังโยกย้ายกันอยู่ดีนะที่นินิวจ้องโซนวีไอพีไว้

พลั่ก..!

"โอ๊ะขอโทษครับ ^^"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

ฉันตอบกลับไปเบาๆพร้อมกับมองชายตรงหน้าที่เดินมาชนฉันอีกครั้ง เขายิ้มให้ฉันและไม่ยอมหลีกทางไปไหนจนฉันต้องยิ้มออกมาให้เขาอีกครั้งพร้อมกับเบี่ยงตัวเดินหนีออกมาทันทีเพื่อนรักทั้งสองของฉันยิ้มให้อย่างกวนๆเมื่อเห็นฉันที่เดินมาสุดท้ายมาถึง

"ผู้ชายเขาอุสาอ่อยยังไม่รีบคว้าไว้อีก!"

"พูดมากจริง"

"นี่เพื่อนๆฉัน และนี่ก็เพื่อนๆฉันเพราะงั้นพวกเราก็รู้จักกันล่ะนะ"

"โคตรจะเป็นการแนะนำที่ดี ^^"

เหมี๊ยวเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างกวนๆ หลังจากที่ได้ยินยัยนินิวมันแนะนำเพื่อนมันให้รู้จัก ฉันก็คิดเหมือนเหมี๊ยวนะเป็นการที่แนะนำที่ดู...รู้จักกันทั่วถึงจริงๆ

"อยากรู้จักใครลึกซึ้งก็ทำความรู้จักเอาสิ ฉันขี้เกียจแนะนำ"

ฉันเลิกสนใจยัยนินิวพร้อมกับนั่งลงที่โซฟาทันที ฉันยิ้มทักทายเพื่อนที่นินิวชวนมาด้วยอย่างเป็นกันเองคือเพื่อนมันเยอะน่ะไม่รู้ชวนใครคณะไหนมาบ้างคือเอาจริงๆงานตรงนี้ถือเป็นที่รวมพลเพื่อนต่างคณะเลยก็ว่าได้ยัยนี่มันญาติเยอะ

"สั่งเต็มที่นาจาวันนี้พี่กะจะเปย์ทุกคน ^^"

เย้ๆ!

"นิวมันเมาอากาศรึป่าวว่ะ ยังไม่ได้ดื่มซักอึกนี่อารมณ์ซัดมาแปดแก้วล่ะ"

"มันแอบกินก่อนมารึป่าวฉันก็รู้สึกเหมือนมันเมาจริงๆ"

เหมี๊ยวพยักหน้าเห็นด้วยช้าๆพร้อมกับมองยัยนินิวที่อารมณ์ดีเกินเหตุอย่างเอือมๆ ฉันมองนินิวอีกครั้งก่อนจะหันมาสนใจคนมากมายที่กำลังโยกย้ายกันอีกครั้ง คลับนี้ฉันมาสองสามครั้งได้มั่งฉันชอบร้านชิวๆมากกว่านะเพลงมันดังเกินไปฉันเอื้อมมือไปรับแก้วจากเหมี๊ยวที่ส่งมาให้ก่อนจะเอื้อมมันไปชนแก้วกับพวกเพื่อนๆพร้อมกับยกจิบไปเรื่อยๆมีบ้างนะที่ฉันพูดแต่ก็ไม่ทันยัยนินิวหรอกฉันเลยปล่อยให้เธอสนุกไปนั่งดูแบบนี้ก็เพลินดี

"เอ้า...นั้นเด็กที่ไหนเนี้ย?"

"..."

เสียงของนินิวดังขึ้นเรียกความสนใจฉันให้หันไปมองเธออย่างสงสัย นินิวที่นั่งอยู่มองมาที่ฉันก่อนจะเหลือบสายตาตัวเองไปมองที่ทางเข้าคลับด้วยสายตานิ่งๆฉันมองตามไปก่อนจะชงักนิดๆเมื่อเจอกับคนคุ้นเคยที่กำลังเดินเข้ามาภายในคลับพร้อมกับสาวข้างๆกาย

"มาติวไกลไปนะฉันว่า"

"เข้าใจเขาหน่อย มันช่วยในเรื่องฝึกสมาธิน่ะ"

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับยกแก้วที่ตัวเองถืออยู่ขึ้นดื่มช้าๆทั้งทีสายตาตัวเองไม่ได้ล่ะออกไปจากเขาเลย เพื่อนทั้งสองคนของฉันที่เพิ่งแซะเขาเสร็จหันไปสนใจที่อื่นต่อปล่อยให้ฉันอยู่กับปัญหาของฉันเอง...ซึ่งมันก็ถูกแล้วล่ะเพราะมันเป็นปัญหาของฉันจริงๆ

"..."

สายตาของฉันมองไปที่ร่างสูงที่อยู่ในเสื้อเซิ้ตสีดำพร้อมกับกางเกงขาดขาที่ดูเทห์สุดๆเมื่ออยู่บนตัวเขาพร้อมกับร่างบางทรงโตที่กำลังเกาะแขนเดินเข้ามาพร้อมเจ้าตัวอยู่...และถ้าจำไม่ผิดเธอคือคนเดียวกับที่ฉันเจอที่ร้านเนื้อย่างเมื่อวานนี้ วูฟเดินไปที่โซนวีไอพีอีกทางพร้อมกับเพื่อนเขาที่ตามมาด้วยอีกสามสี่คนและไม่ว่าเขาจะเดินไปทางไหนเขาก็เด่นอยู่เสมอ

"ไม่คิดจะทำอะไรหน่อยหรอ?"

"จะให้ทำอะไรล่ะ?"

"ทำให้มันรู้ไงว่าแกไม่พอใจ"

"ฉันไม่ได้มีสิทธิ์อะไรแบบนั้น"

เหมี๊ยวเงียบไปเลยหลังจากที่ฉันตอบกลับเธอไปแบบนั้น ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับยกแก้วในมือน้ำรวดเดียวหมดแก้วก่อนจะวางมันลงที่โต๊ะเบาๆ มันก็จริงที่ฉันกำลังไม่พอใจและหึง ฉันหึงมากเลยนะถามหน่อยสิว่าจะมีใครบ้างที่จะทนเห็นคนที่เรารักมากับคนอื่นแบบนั้นสายตานิ่งเรียบของฉันมองไปที่ขาสองคนก่อนมือของฉันมันจะเผลอกำเข้าหากันแน่นเมื่อเห็นว่าวูฟกับเธอคนนั้นเริ่มจะนัวเนียกัน

ฟึ้บ...

"มึงไม่มองพวกมันก็จบ เลิกสนใจพอๆ"

"เออ อย่าให้มันมีอิทธิพลกับตัวเองขนาดนี้สิว่ะรักตัวเองบ้างเถอะ!"

"โทษที มันเป็นเรื่องของฉันแท้ๆเนาะสุดท้ายก็ทำให้พวกแกเป็นห่วง"

"เลิกเถอะว่ะ คนที่เขาสนใจมึงก็มีตั้งเยอะจะอะไรกับคนแบบนั้นนักหนา"

ฉันพยักหน้าช้าๆเมื่อนินิวมันพูดขึ้นเข้าใจน่ะมันเข้าใจแต่จะให้ฉันทำมันก็ใช่ว่าจะง่าย สายตาของฉันเหลือบมองไปที่วูฟอีกครั้งก่อนที่ความอดทนทุกอย่างของฉันจะขาดเมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นขึ้นคล่อมเขาไว้

พรึ่บ!

"มิวสิค!"

"เดียวฉันมา!"

ฉันตอบกลับเพื่อนตัวเองทันทีพร้อมกับขาของฉันที่ก้าวออกเดินไปที่โซนวีไอพีอีกฝั่งที่วูฟนั่งอยู่ สายตาของฉันจ้องมองไปที่พวกเขาสองคนด้วยความโกรธมันโกรธและมันจุกที่ข้างใน เพื่อนๆวูฟที่มาด้วยเมื่อเห็นฉันพวกเขาก็สกิดเพื่อนตัวเองที่กำลังนัวอยู่กับผู้หญิงทันทีแต่วูฟก็ไม่ได้หันมาสนใจ ฉันยืนมองเขานิ่งก่อนจะเหยียดยิ้มออกมาช้าๆ

"มาติวกันไกลดีเนาะ ^^"

"..."

เสียงหวานของฉันเอ่ยขึ้นเบาๆพร้อมกับวูฟที่ชงักมือตัวเองที่กำลังลูบไล้แผ่นหลังบางอยู่ทันที เขาเบี่ยงใบหน้าตัวเองออกจากเธอก่อนจะถอนหายใจออกมาเสียงดังพร้อมกับผลักร่างบางออกจากตัวทันทีเมื่อเห็นว่าฉันยืนอยู่

"ทำไมมาคลับ?"

"ทำไมจะมาไม่ได้ ฉันก็มีติวเหมือนกันนะ ^^"

"..."

วูฟมองมาที่ฉันด้วยสายตาแข็งกร้าวของเจ้าตัวก่อนที่มือเขาจะเอื้อมขึ้นเสยผมอย่างหงุดหงิด เขาไม่ตกใจหรือคิดจะอธิบายอะไรสักนิดกับภาพที่ฉันเห็นเมื่อกี้...แต่ก็นะฉันเห็นมันบ่อยจนเขาคงคิดว่าฉันจะชินแล้วล่ะมั่ง

"พี่สาววูฟนิ มานั่งด้วยกันไหมคะ? ^^"

"พี่สาว...อ่อพูดถึงฉันหรอ?"

ฉันถามขึ้นก่อนจะหัวเราะออกมาเหมือนที่เธอพูดเมื่อกี้เป็นเรื่องตลก เธอเบิกตาขึ้นอย่างกลัวๆก่อนจะคว้าแขนวูฟไว้ทันที...เธอคิดว่าฉันจะตบเธอรึไงบ้ารึป่าวยัยนี่

"ฉันเป็นลูกคนเดียวน่ะ ไม่เคยมีน้อง"

"ตะแต่พี่วูฟบอกหนูว่าพี่เป็นพี่สาวนิ ใช่ไหมคะพี่วูฟ?"

"..."

วูฟเหลือบสายตามองผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างเอือมๆก่อนที่เขาจะเหลือบสายตาขึ้นมาสบสายตากับฉันอีกครั้งฉันสบสายตากับสายตาแข็งๆตรงหน้าไม่หลบพร้อมกับมองว่าเขาจะตอบกลับเธอว่าอะไรด้วยใบหน้านิ่งเรียบ

"ว่าไงคะพี่วูฟตกลงไงเนี้ยหนูไม่เข้าใจ"

"...ก็ไม่มีใครสำคัญทั้งคู่อ่ะจะถามให้มันได้อะไร?"

ใจฉันกระตุกทันทีที่ได้ยินที่วูฟเอ่ยขึ้นมา เขายกแก้วตรงหน้าขึ้นกระดกดื่มอย่างไม่สนอะไรพร้อมกับมองไปที่เวทีอย่างไม่คิดจะหันมาสบสายตาฉันมือของฉันกำเขาหากันแน่นพร้อมกับหัวใจของตัวเองที่กำลังเจ็บปวด...กี่ครั้งแล้วกี่ครั้งที่เขาทำกับฉันแบบนี้ ผู้หญิงที่นั่งข้างๆหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับซบหัวตัวเองลงที่ไหล่วูฟด้วยสีหน้าพอใจเธอกำลังพอใจกับคำตอบของวูฟน่ะเพราะเขาที่พูดแบบนั้นมันก็บ่งบอกอยู่แล้วว่าฉันมีค่าเท่ากับเธอ

"ก็ดี งั้นวันหลังก็ไปหาคนที่สำคัญของตัวเองซะนะเขาคงเปิดประตูต้อนรับนายเป็นอย่างดี"

"มิว!"

ฉันแสยะยิ้มใส่เขาก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นทันที ฉันเปิดกระเป๋าพร้อมกับหยิบกุญแจรถของตัวเองออกมาทันทีขณะที่เดินไปที่ลานจอดรถด้วยหัวใจที่กำลังเต้นแรงเพราะความเจ็บ มันเจ็บไปหมดแล้วแต่ที่ทำเป็นไม่อะไรเพราะฉันไม่รู้ว่าจะไปเรียกร้องเพื่ออะไรกับคนที่ไม่เคยเห็นค่าอะไรฉัน

พรึ่บ!

"พูดแบบนี้หมายความว่าไงว่ะ!?"

"ก็หมายความตามที่พูด ต้องการอะไรอีกล่ะ!?"

"อย่าประชดนะมิวเธอก็รู้ว่าแม่งไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องไปทำแบบนั้น!"

ฉันสบัดมือตัวเองออกจากวูฟพร้อมกับมองเขานิ่ง วูฟยกมือขึ้นขยี้ผมตัวเองอย่างหัวเสียก่อนที่เขาจะมองมาที่ฉันอีกครั้งพร้อมกับสายตาแข็งกร้าวนั้น

"ใช่ฉันรู้ว่าฉันไม่มีสิทธิ์ไปทำอะไรแบบนั้น ฉันรู้แล้วว่าฉันไม่มีสิทธิ์เพราะงั้นก็เลิกมาทำแบบนี้สักที!"

"ทำแบบไหน ผมทำอะไรตอนไหนรึยัง!?"

"นายกำลังทำ ตอนนี้นายก็ทำมันอยู่!"

"..."

"ถ้าจะปล่อยฉันจริงๆก็อย่าตามออกมา เพราะฉันก็ไม่อยากกลับไปแล้วเหมือนกัน!"

"อย่าพูดเหมือนผมเป็นคนที่อยากเข้าไปเพราะคนที่ต้องการจริงๆนั้นมันเธอ!"

ฉันหัวเราะออกมาอย่างสมเพชตัวเองเมื่อวูฟพูดออกมาแบบนั้น เจ้าตัวมองมาที่ฉันพร้อมกับอารมณ์ของเขาที่มันกำลังจะปะทุวูฟมองมาที่ฉันเหมือนเรื่องนี้ฉันเป็นคนผิด...อ่อฉันผิดสินะ

"โอเควูฟฉันต้องการเอง ทั้งหมดเป็นความต้องการของฉันแค่คนเดียว...เพราะงั้นต่อไปนี้นายเลิกมาหาฉันได้แล้วล่ะเพราะฉันไม่ต้องการแล้ว"

"..."

"ฉันเหนื่อยเต็มทนแล้ว"

ฉันพูดขึ้นอีกครั้งด้วยเสียงที่ติดจะเบาก่อนจะหันไปที่รถของตัวเองพร้อมกับปลดล็อคมันและเปิดประตูทันที

พรึ่บ!

"ปล่อยนะวูฟคิดจะทำบ้าอะไร!?"

ฉันพยายามสบัดมือตัวเองออกจากมือเขาทันทีที่เจ้าตัวเอื้อมมือตัวเองมาดึงฉันให้เดินตามแรงดึงของเขา วูฟดันให้ฉันเข้าไปนั่งที่เบาะข้างคนขับก่อนที่เขาจะเดินอ้อมมานั่งที่เบาะคนขับพร้อมกับสตาร์ทรถและขับพุ่งออกมาจากคลับทันทีฉันหันมองเขาอย่างไม่เข้าใจแต่วูฟก็ไม่พูดเอาเอาแต่เงียบฉันจึงเงียบใส่บ้าง

"ลงไป"

"ไม่!"

"อย่าให้ต้องได้รุนแรงได้ไหมว่ะ!!"

"เออ จะทำเหี้ยอะไรก็ทำแม่งเลยดิ!"

"อย่าท้านะมิว"

ฉันสบสายตากับวูฟไม่หันหนีเมื่อเขาที่ตะคอกใส่ฉันเพราะฉันไม่ยอมลงจากรถ วูฟเปิดประตูออกจากรถทันทีพร้อมกับกระแทกปิดอย่างแรงก่อนที่เขาจะเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งฉันพร้อมกับดึงฉันออกจากรถ ฉันสบัดตัวออกจากเขาทันที

ผัวะ!

"ชิบ มันเจ็บนะมิว!!"

"ก็ทำให้เจ็บจะได้มีสติคิดซะบ้างว่ากำลังทำบ้าอะไรอยู่!"

วูฟสูดหายใจเข้าปอดช้าๆเพื่อควบคุมอารมณ์ตัวเองหลังจากที่โดนฉันฟ้าดกระเป๋าใส่ใบหน้าเขาซึ่งมันเจ็บกว่าโดนตบธรรมดาแน่นอนเพราะดูเจ้าตัวดูตกใจไม่น้อยหลังจากที่ฉันทำแบบนั้นไป ฉันมองเขาอีกแวบนึงก่อนจะเดินอ้อมมาที่ทางคนขับอีกครั้งเพื่อที่จะหนีออกไปจากสนามเขา เขาพาฉันมาที่สนามของตัวเองน่ะซึ่งฉันก็อยากจะถามเหมือนกันว่าเพื่ออะไร

พรึ่บ!

"เฮ้ย!"

เสียงของฉันร้องเสียงหลงพร้อมกับตัวของฉันที่ลอยขึ้นจากพื้นทันทีที่วูฟเดินตามมาทัน เขาอุ้มฉันขึ้นพร้อมกับเดินขึ้นไปที่ห้องพักเขาทันทีฉันดิ้นไปมาอย่างไม่ยอมแต่มีหรอแรงแค่นี้ของฉันมันจะสะเทือนไอ้เด็กบ้านี้

"ผมอยากจะรู้จริงๆว่าตอนที่มิวอยู่บนเตียงยังจะปากดีแบบนี้ต่อไปอยู่รึป่าว"

"มะหมายความว่าไง!?"

"สามคืนติดต่อกันก็ไม่เลว เราไม่เคยทำกันสามคืนติดต่อกันเลยนิ ^^"

ฉันเบิกตากว้างพร้อมกับมองวูฟที่พูดขึ้นแบบนั้นอย่างไม่เชื่อสายตา เขาพาฉันเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเดินไปที่ห้องนอนอย่างไม่สนใจที่จะเปิดไฟเพราะรู้ทางอยู่แล้ว

ฟึ้บ!

"มะ ไม่ๆฉันไม่ต้องการแบบนี้!"

"หึ!"

ฉันพลิกตัวหนีวูฟทันทีที่เขาทิ้งฉันลงที่เตียงของเขาแต่ไม่ทันที่ฉันจะหนีลงจากเตียงได้วูฟก็ล็อคขาฉันพร้อมกับกระชากขาฉันลงไปหาเขาที่เพิ่งถอดเสื้อออกได้แล้ว ฉันส่ายหน้าไปมาทันทีพร้อมกับพยายามยื้อตัวหนี...ถึงฉันจะทำแบบนี้กับเขามาหลายครั้งแต่มันก็ใช่ว่าชินแล้วยังสถานะการณ์แบบนี้อีก

"ทำไม เราก็แค่จะทำเหมือนที่เราทำกัน"

"ใจร้าย ใจร้ายกับฉันมากไปแล้วนะวูฟ!"

"แล้วไง...สุดท้ายเราก็มีความสุขทั้งสองฝ่าย ^^"

ริมฝีปากของฉันเม้มเข้าหากันแน่นพร้อมกับมือของฉันที่กำเข้าหากันแน่นเช่นกัน วูฟเอื้อมมือตัวเองไปปลดซิปกางเกงตัวเองพร้อมกับรูดมันลงทันทีขณะที่มืออีกข้างของเขาก็กำลังสัมผัสกับโคนขาฉันพร้อมกับบีบเค้นมันอย่างหยาบโลน น้ำตาของฉันไหลลงมาช้าๆพร้อมกับตัวของฉันที่มันกำลังสั่นอย่างควบคุมไม่ได้คือฉันไม่รู้แล้วว่าภายในหัวใจฉันมันบอบซ้ำแค่ไหนเพราะสุดท้ายสุดท้ายเขาก็มาทำกับฉันเหมือนเป็นที่ระบายของตัวเองอีกครั้ง

ฉันหลับตาแน่นพร้อมกับริมฝีปากวูฟที่กดลงมาที่ริมฝีปากของฉันเขาลุกล้ำเข้ามาภายในริมฝีปากฉันทันทีพร้อมทั้งเกี่ยวกระหวัดลิ้นร้อนเขากับลิ้นของฉันและออกแรงดึงดูดมันอย่างเร่าร้อนพร้อมกับมือร้อนของเขาที่เลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆจนมันเข้ามาในเดรสสั่นของฉัน เขาค่อยๆล่ะริมฝีปากออกเพื่อให้ฉันได้หายใจก่อนที่ริมฝีปากนั้นจะเลื่อนลงไปขบเม้มที่ต้นคอฉันพร้อมกับลมหายใจร้อนๆของเขาที่กำลังบ่งบอกว่าเขากำลังมีอารมณ์ขนาดไหน

"อย่าขัดขืนเลยครับ เพราะยังไงพี่ก็ยอมผมอยู่ดี"

เสียงทุ้มต่ำของวูฟเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เขาเลื่อนใบหน้าตัวเองขึ้นมาสบสายตากับฉันพร้อมกับมือของเขาที่กำลังเกาะเกี่ยวดึงซับในฉันลงช้าๆ ริมฝีปากของเขาเหยียดยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อเห็นว่าฉันไม่ได้ห้ามอะไร ฉันสบสายตากับคนตรงหน้านิ่งพร้อมกับน้ำตาตัวเองที่มันยังคงไหลลงมาเรื่อยๆแต่ถึงแม้อย่างนั้นริมฝีปากฉันกลับแย้มยิ้มออกมาพร้อมกับสบสายตากับวูฟไม่หลบ...มีอะไรที่ฉันจะเสียอีกรึไงมีอะไรที่คนอย่างฉันควรจะได้อีกหรอ

"...ทำเลย ทำให้ฉันรู้ว่าสุดท้ายฉันมันก็เป็นได้แค่ที่ระบายของนาย รีบๆทำมันให้ฉันรู้ฉันจะได้บอกกับตัวเองว่าควรหยุดสักทีหยุดความรู้สึกทุกอย่างที่ฉันมีต่อนาย แล้วทุกอย่างมันจะได้จบ!"