Werewolf กักขังหัวใจนายหมาป่า

INTRO

บรื้น!!

สายตาพนักงานภายในอู่หันไปมองบิ๊กไบค์สีขาวที่ขับเข้ามาภายในอู่ด้วยความสนใจ...ที่สนใจไม่ใช่เพราะอะไร คือพวกเขากำลังพนันกันว่าวันนี้เจ้าของรถจะมีอารมณ์แบบไหนจะอารมณ์ดีหรือไม่ดี ที่จริงก็มีให้เลือกมากกว่านี้นะแต่วันนี้พนันแค่สองและหากผลไปโดนอันไหนอีกทีมก็ได้เงินรางวัลไปทันที

"สวัสดีครับคุณวูฟ ^^"

"ไอ้ทร็อตอยู่ไหม?"

"โอ๊ะ ข้างบนครับ"

"..."

ร่างสูงเจ้าของน้ำเสียงทุ่มต่ำพยักหน้าเบาๆพร้อมกับก้าวขึ้นไปข้างบนทันทีโดยไม่ได้คุยอะไรต่อแต่นั้นมันกลับทำให้อีกทีมที่พนันว่าอารมณ์เสียโหร้องกันอย่างสะใจ พนักงานคนที่ถามยกมือกุมหัวอย่างอารมณ์เสียพร้อมกับมองตามน้องชายของเจ้าของอู่ที่เดินขึ้นไปหาพี่เขาอย่างเสียใจ...เสียใจสิว่ะคิดว่าอารมณ์ดีแต่วันนี้กลับอารมณ์เสียซะนี่!

แกร๊ง!

"ไอ้ทร็อต!"

"!!"

ฟึ้บ!

"..."

คนที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาในห้องของเจ้าของอู่หรี่ตาลงอย่างอารมณ์เสียหนักกว่าเก่าเมื่อเปิดประตูเข้ามากลับเจอภาพบาดตาที่ทำให้เขาร้อนรุ่มเพราะความอิจฉาแปลกๆ ทร็อตมองไปที่คนมาใหม่อย่างอารมณ์เสียพร้อมกับทิ้งหัวลงที่ตักแฟนสาวตัวเองอย่างไม่มีท่าทีว่าจะสนใจวูฟที่เข้าห้องมาและเจอพวกเขาที่กำลังจูบกันอยู่

"วันหลังน่ะหัดเคาะประตูบ้าง...ที่บ้านไม่สอนเรื่องมารยาทรึไง?"

ปึ่ก!

"พูดแรงไปไหมทร็อต ว่าแต่วูฟมีอะไรรึป่าวมาหาทร็อตถึงนี่เลย ^^"

ทร็อตสบถเบาๆหลังจากที่แฟนสาวเจ้าตัวตีที่อกเขาพร้อมกับมองมาที่เขาด้วยสายตาดุๆก่อนที่เธอจะลากสายตากลมโตไปมองวูฟที่กำลังยืนอยู่ วูฟยักไหล่เบาๆพร้อมกับเดินไปนั่งที่โซฟา

"กะจะมาชวนมันไปกินเหล้าน่ะ แต่เห็นแบบนี้แล้วคงได้ไปกินคนเดียว"

"ก็รู้นิ เพราะงั้นออกไปจากห้องกูได้ล่ะ"

"เวอร์ๆ ทร็อตไปกับวูฟเถอะไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้วนิ"

"ไม่เอา ขี้เกียจ..."

ฟึ้บ..

เสียงของทร็อตที่กำลังจะบ่นต่อเงียบไปทันทีที่เห็นน้องตัวเองพิงหัวไปกับโซฟาด้วยท่าทีเพลียๆ...มันไม่ใช่เพลียๆแล้วล่ะเพราะปกติมันไม่ได้เป็นแบบนี้ยกเว้นที่เจ้าตัวจะมีเรื่องที่เครียดจริงๆ ทร็อตเหลือบมองหนามเตยที่กำลังมองมาที่เขาเช่นกันก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับมองไปที่วูฟอย่างห่วงๆ

"มึงเป็นเหี้ยอะไร?"

"...ไม่รู้ว่ะ กูแค่เซ็งๆตกลงไงจะไปกับกูไหม?"

"..."

ทร็อตนิ่งไปนิดก่อนที่เขาจะหันไปหาหนามเตยเพื่อขอคำตอบซึ่งเธอก็ไม่ได้อะไรและพยักคืนไปช้าๆ ทร็อตหันกลับมาที่วูฟอีกครั้งก่อนที่จะตอบรับกลับไปเบาๆ

"เออๆ แต่มึงอย่าเมานะเฮ้ยขี้เกียจตามเก็บ"

"กูไม่ใช่พวกคออ่อนเหมือนมึง!"

23.45 น.

พลั่ก!

"แม่งเอ้ย! เดินยังไงให้ชนกูว่ะไอ้เหี้ย!!"

"สัส มึงนั้นแหละที่เดินไปชนเขาไอ้วูฟเดินให้มันตรงๆดิ๊!"

"เชี้ยเอ้ย มองหน้ากูแบบนี้จะเอา!!?"

"โทษที น้องฉันเมาน่ะ"

ทร็อตเอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันนิ่งเรียบพร้อมกับมองคู่กรณีที่โดนน้องตัวเองหาเรื่องอยู่ด้วยสายตาขอโทษจริงๆ คืออะไรที่มันผิดจริงๆมันก็ต้องขอโทษไหมล่ะ ไอ้นี่ก็เหมือนกันปากก็บอกว่าไม่เมาๆรู้ตัวอีกทีมันก็เดินวนไปรอบผับแล้วเดินวนไม่พอแถมยังมีหน้าไปหาเรื่องเขาไปทั่ว...ทร็อตส่ายหัวไปมาอย่างอารมณ์เสียพร้อมกับดึงรั่งให้มันเดินออกมาจากคลับแต่เดินไปไม่กี่ก้าวขาของวูฟก็ไม่ยอมเดินตามและยืนนิ่งอยู่แบบนั้นพร้อมกับสายตาแข็งๆของเจ้าตัวที่กำลังมองไปที่หนุ่มสาวที่กำลังนั่งคุยกันที่โซนวีไอพีอยู่

"เพื่อนมึงรึไง?"

"...เออ เดียวกูไปทักเพื่อนแป๊บ"

"สภาพนี้?"

ฟึ้บ...

ร่างสูงของวูฟสบัดแขนออกจากพี่ชายตัวเองพร้อมกับก้าวเดินเข้าไปหาพวกเขาสองคนทันที ร่างสูงพยายามเดินให้ตรงที่สุดก่อนที่เขาจะเหยียดยิ้มออกมาช้าๆเมื่อเธอที่กำลังนั่งอยู่เหลือบสายตาขึ้นมาสบสายตากับเขา เธอยิ้มออกมาช้าๆ

"ไง ทำไมเมางี้ว่ะ?"

"เมาตรงไหนกัน แล้วนี่?"

วูฟทำเป็นเหลือบมองผู้ชายที่นั่งข้างๆเธออย่างทำเป็นอยากรู้ว่าเขาเป็นใคร แม้ในใจเขามันจะมีคำตอบอยู่แล้วก็ตามสายตาเขาวูบไหลไปแวบนึงเมื่อร่างบางยิ้มออกมาพร้อมกับเอื้อมมือตัวเองไปกุมมือชายคนข้างๆไว้

"แฟนฉันน่ะ เราเพิ่งคบกัน ^^"

"เชี้ยอะไรเนี้ย...ไม่บอกกันเลยนะ!"

"ทำไมจะต้องบอกล่ะย่ะ!"

"สวัสดีครับ นี่คงจะเป็นวูฟสินะนลินเล่าให้ผมบ่อยๆ"

วูฟเหยียดยิ้มออกมาช้าๆพร้อมกับพยักหน้าตอบแฟนของนลินไป...เธอที่เขาเดินเข้ามาทักคือนลิน และนลินคือผู้หญิงที่เขาสนิทที่สุดมันไม่ใช่ความสัมพันธ์เชิงชู้สาวแต่พวกเขาสนิทกันแบบเพื่อนเพื่อนที่สนิทกันมาก วูฟเบี่ยงสายตาออกมาจากผู้ชายตรงหน้าก่อนที่ขาจะสบสายตากับเธออีกครั้งพร้อมกับเอื้อมมือตัวเองไปลูบหัวนลินเบาๆ

"ดีใจด้วย มีผัวซักทีนะ ^^"

"ปาก นี่เห็นฉันเป็นรุ่นพี่แกไหมห๊ะ!?"

"ไม่ว่ะ ^^"

วูฟตอบกลับอย่างกวนๆก่อนที่เขาจะโบกมือเป็นเชิงลาและเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีแต่เพียงไม่กี่วิต่อมาใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ดูมีเสน่ห์กลับเปลี่ยนเป็นใบหน้าเรียบนิ่งไร้อารมณ์แต่สายตาเจ้าตัวกลับแข็งกร้าวขึ้นอย่างน่ากลัว ทร็อตที่ยืนสังเกตวูฟอยู่ยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับเอื้อมมือตัวเองไปตบไหล่น้องชายเบาๆ

"ทำใจนะ มึงช้าเอง ^^"

"ทำใจบ้าอะไรของมึง...นั้นเพื่อนกู"

"อ่อ เพื่อนสนิทมึงนี่เนาะ ^^"

วูฟไม่ได้ตอบกลับอะไรเพียงแต่ก้าวเดินออกจากคลับด้วยความรู้สึกที่อารมณ์เสียและหงุดหงิดมากกว่าเดิมเมื่อเห็นแบบนั้น ภายในใจเขาตอนนี้มันตีรวนไปหมด...เขาไม่รู้ว่าเขาเรียกมันว่าอะไรแต่เขาไม่ชอบ ไม่ชอบที่เห็นคนสนิทตัวเองไปสนิทกับคนอื่น...หรือแบบนี้เขาเรียกว่าหวงเพื่อนกันว่ะ?

"จะให้กูไปส่งไหม?"

"ไม่...กูมีที่ๆจะไป"

"มึงนี่เกินไปแล้วนะ"

ทร็อตเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทันพร้อมกับวูฟที่ยักไหล่อย่างกวนๆใส่เขา วูฟก้าวขึ้นรถตัวเองพร้อมกับสตาร์ทมันด้วยท่าทีเมาๆจนทร็อตอดห่วงไม่ได้แต่เขาทำอะไรไม่ได้มากไปกว่ายืนมองจนวูฟขับรถออกไป ทร็อตส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมๆพร้อมกับก้าวขึ้นรถของตัวเองบ้างพลางหัวเราะออกมาอย่างขำๆคือให้เด็กอนุบาลดูก็รู้ไหมว่าไอ้วูฟมันอกหัก...ไอ้ท่าทีแบบนี้ใครบ้างจะดูมันไม่ออก

00.25 น.

ติ๊ง...

"..."

ร่างสูงก้าวออกจากลิฟท์พร้อมกับเดินไปตามทางอย่างเคยชินที่นี้เป็นคอนโดที่เขามาบ่อย...บ่อยจนสามารถหลับตาเดินได้แล้วมั่งมันจึงไม่มีปัญหาอะไรแม้เขาที่เมาอยู่แบบนี้จะมาไม่ถึง วูฟกดกริ่งหน้าห้องพร้อมกับยืนรอไม่นานเจ้าของห้องก็เดินมาเปิดประตูให้พร้อมกับมองเขาด้วยสายตานิ่งเรียบวูฟยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับโน้มตัวเองไปกอดเธอไว้อย่างอ้อนๆโดยไม่วายกดริมฝีปากตัวเองลงที่ต้นคอขาวๆเธอพร้อมกับสูดดมกลิ่นกายหอมๆนั้นไปด้วย

"คิดถึงจัง..."

"ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะมา?"

"ก็มันคิดถึงไงจู่ๆมันก็มาโดยไม่รู้ตัว ^^"

หญิงสาวยิ้มออกมานิดๆกับคำหวานๆของร่างสูงที่เอ่ยขึ้นเพื่ออ้อนเธอ เธอช่วยพยุงวูฟเข้ามาภายในห้องก่อนจะเดินพาเขาไปที่โซฟาก่อนที่เธอจะเก็บกระดาษที่มีเนื้อเพลงที่วางเต็มโต๊ะอยู่ให้เรียบร้อยก่อนที่จะมองวูฟที่หยิบกีตาร์เธอขึ้นมาดีด

"แต่งเพลงอยู่หรอ?"

"อืม...แต่แต่งไม่ค่อยออกน่ะ"

"หรอ ให้ผมช่วยไหม?"

เธอเลิกคิ้วขึ้นมองคนตรงหน้าขณะที่วูฟวางกีตาร์เธอลงข้างโซฟาพร้อมกับเอื้อมมือไปคว้ามือเธอพร้อมกับดึงรั่งให้เธอเดินเข้าไปนั่งที่ตักของเขา วูฟเงยหน้ามองเธอพร้อมกับยิ้มออกมาช้าๆมันเป็นรอยยิ้มที่เจ้าตัวรู้ว่าเธอชอบ ชอบให้เขาทำเมื่ออยู่กับเธอ

"ผมจะช่วยให้พี่สมองโปร่งเอง ดีไหมครับ?"

"...แน่ใจหรอว่าจะช่วยได้?"

"แน่ใจสิ ^^"

วูฟเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกวนๆพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นไปจับใบหน้าเธอพร้อมกับโน้มให้ใบหน้าหวานนั้นขยับเข้ามาหาเขา วูฟเลียริมฝีปากตัวเองช้าๆพร้อมกับกดริมฝีปากตัวเองลงบนริมฝีปากเธอทันที เขาลุกล้ำและแสดงออกว่าต้องการเธออย่างชัดเจนและเธอก็ไม่ปฎิเสธเหมือนกันว่าต้องการเขามากขนาดไหนเธอจึงยอม...ยอมทำทุกอย่างที่เขาต้องการ

"แฮ่ก...อื้ออ"

เสียงหวานของเจ้าของห้องดังขึ้นไม่หยุดเพราะบทรักถูกบรรเลงขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าและดูท่าร่างสูงจะไม่มีท่าทีจะหยุดมันง่ายๆ เขายังคงกระแทกกระทั่งแสดงความเป็นเจ้าของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าและพร่ำคำหวานใส่เธอเพื่อให้เธอโน้มนาวเธอให้ไปกับเขาเรื่อยๆ เรื่อยๆจนพวกเขากำลังจะถูกปลดปล่อยจากความทรมานนี้อีกครั้ง

"วะวูฟ อ๊ะเบาอื้ออ"

"ดังกว่านี้...พูดออกมาสิว่าใครคือเจ้าของเธอ"

"วูฟ..วูฟอ๊ะอ๊ะอ๊าา!"

"ชิบ!...อ่า"

ร่างหนาของวูฟที่กำลังเปลือยเปล่าและเต็มไปด้วยเหงือทิ้งตัวลงทับเธอที่อยู่ในสภาพไม่ต่างกันพร้อมกับเขาและเธอที่หอบออกมาเสียงดังหลังจากที่วูฟและเธอปลดปล่อยมันออกมาอีกครั้ง วูฟกดจูบไปทั่วลานไหล่อันหอมหวานตรงหน้าอย่างลุ่มหลงก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ

"รักนะ..."

หญิงสาวเบิกตาขึ้นพร้อมกับเหลือบมองวูฟที่ว่าขึ้นแบบนั้นอย่างไม่เชื่อสายตาวูฟยิ้มออกมาอีกครั้งพร้อมกับทิ้งหัวลงที่ไหล่เธอและเอ่ยออกมาอีกคำคำที่ทำให้เธอนิ่งไปทันทีที่ได้ยิน

"ฉันรักเธอนะ...นลิน"

"..."

ฟึ้บ...!

วูฟหลับไปทันทีพร้อมกับตัวของเขาที่ถูกพลักให้นอนหงายลงข้างๆเธอ เธอมองเขาด้วยสายตานิ่งเรียบต่างจากเมื่อกี้ที่ได้ยินคำว่ารักจากเขา...คำว่ารักที่เขาไม่ได้พูดกับเธอ ร่างบางพลิกตะแคงหนีเขาทันทีพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดร่างกายที่คนข้างๆแสดงความเป็นเจ้าของมานับครั้งไม่ถ้วนและทุกครั้งเธอก็ยอมที่มันจะเป็นแบบนั้นทั้งๆที่รู้ รู้ว่าเขาไม่มีวันที่จะรู้สึกอะไรกับเธอมากไปกว่าเป็นที่ระบายอารมณ์ของเขา น้ำอุ่นๆไหลออกมาจากดวงตากลมใสช้าๆเมื่อในใจเธอกำลังเต็มไปด้วยความน้อยใจแต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับไม่ได้รู้สึกรักเขาน้อยลงเลย...ทั้งๆที่รู้ว่าชื่อที่เขาพร่ำบอกรักนั้นมันไม่ใช่ชื่อเธอ