Ahmet’ten
“Komutanım yeter…” diye isyan ettim artık. Tam teçhizat koşu yetmedi, şınav yetmedi, barfiks o da yetmedi, yerlerde süründük sabah oldu. Yatakhaneye girdiğimi hatırlamıyorum.
“Ooo devrem, gece beşik mi salladın?” diyen tanıdık sese başımı kaldırdım. Tek gözüm açık, tek gözüm kapalı bakmaya çalıştım. Karşımda devrem, terliksi Soner var.
“Senin ne işin var lan, s*kik herif, pis terliksi?”
“Yalaka, dallaması insan, devresini böyle mi karşılar?” dedi. Yerimden doğruldum. İkimiz de gülüyorduk. Soner benim devremdi. Onu gördüğüme sevindim. Beraber karar vermiştik asker olmaya, sonra görev nereye çağırmışsa oraya gittik. Uzun zamandır görmemiştim. Kalktım, sarıldık.
“Öğğğ be oğlum, bu ne, teke gibi kokuyorsun! Üstünde kamuflajla yatılır mı, pislik içindesin?”
“Sabaha kadar Aybars
