EP0 แค่น้อง...
1748 Words
EP0 แค่น้อง...
2 years ago (สองปีที่แล้ว)
Jenny: แทนทำไรอยู่คะ
You Blocked Jenny
.
.
Mind: คิดถึงจังเลยค่ะ ช่วงนี้ไม่เจอกันเลย
You Blocked Mind
.
.
Wendy: แทน วันนี้ว่างมั้ยคะ
You Blocked Wendy
.
.
Nara: คอนโด XX ห้อง 127
Nara: ยังรออยู่นะคะ ;)
Taenkun sent a photo (รูปหวานใจนั่งทับบนตัวของแทนคุน)
Nara: คือ??
Taenkun: แทนไม่ว่าง
Taenkun: ไม่ต้องส่งข้อความมาอีกนะ!
"คนนี้บล็อกไม่ได้นะหวานใจ"
คนตัวสูงบอกร่างบางที่นั่งทับอยู่บนหน้าท้องแกร่งและกำลังกดโทรศัพท์ของเขาด้วยความหงุดหงิดเมื่อผงกหัวขึ้นเห็นว่า 'หวานใจ' น้องสาวในความดูแลของเขากำลังไล่บล็อกผู้หญิงทุกคนในแอปพลิเคชันแชทสีเขียวอย่างดุเดือด
"ทำไม!"
พอโดนห้ามไม่ให้ทำคนตัวเล็กก็หน้างอตะคอกเสียงดังจนโดน 'แทนคุน' พี่ชายไม่แท้ ที่เธอหลงรักบีบปากเข้าให้
"อย่ามาตะคอก บอกว่าเพื่อนไง"
“เพื่อนอะไรทำไมต้องชวนกันขึ้นห้อง!"
หวานใจเถียง คนที่ชื่อ ‘นารา’ อะไรนี่ทั้งบอกคอนโดและเลขห้องดูก็รู้แล้วมั้ยว่าตั้งใจอ่อยผู้ชายของเธอ
ไม่ยอมหรอก!
แต่กำลังจะกดปลุ่มบล็อกก็โดนแทนคุนแย่งโทรศัพท์ไปซะก่อน ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าโดนอ่อยแต่เพราะคนนั้นเป็นเพื่อนที่ยังต้องได้ร่วมงานกันอีกนานยังต้องติดต่อกันอยู่บล็อกตอนนี้ไม่ได้ ถึงนาราจะชอบทักมาแต่ถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องงานแทนคุนก็ไม่ตอบอยู่ดี
"เขาชวนแต่ก็ไม่ได้ไปนี่"
"ไม่รู้แหละ จะบล็อกๆๆ จะบล็อกให้หมด!”
"..."
"หงุดหงิดๆ ทำไมแทนต้องหล่อด้วยพอเข้ามหาลัยแล้วก็มีแต่คนมาชอบ"
เด็กดื้อไม่ยอมฟังแย่งมือถือจากคนตัวสูงคืนมาและไล่บล็อกผู้หญิงออกให้หมด ริมฝีปากเล็กก็บ่นขมุบขมิบไปด้วย ห้ามยังไงก็ไม่ฟังแทนคุนจึงปล่อยให้หวานใจทำตามใจชอบเดี๋ยวค่อยไปตามอันบล็อกทีหลังก็ได้
"พอใจหรือยัง?"
"อื้อ"
"พอใจแล้วก็มานอน ดึกแล้ว"
คนตัวสูงที่นอนมองร่างบางจัดการกับโทรศัพท์ของเขาจนเสร็จบอกเพราะมองดูเวลาก็เริ่มดึกมากแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปเรียนอีก
"แทนกอดหนูหน่อย"
คนตัวเล็กค่อยๆ ปีนลงจากหน้าท้องแกร่งสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับคนเป็นพี่ที่พอโดนอ้อนก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาแต่แขนแกร่งกลับดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอกแน่นเหมือนเช่น 'ทุกคืน'
ไม่ได้อยากทำหรอกนะแต่ถ้าไม่กอดหวานใจก็จะไม่ยอมหลับก็เลยต้องกอดไว้แบบนี้ พอโดนกอดหวานใจก็ขยับร่างกายให้แนบชิดกันมากขึ้นซุกหน้าลงกับอกแกร่งสูดจมูกดมกลิ่นกายเฉพาะตัวของแทนคุนที่เธอชอบและเสพติดไปแล้วเข้าปอดแรงๆ แล้วพึมพำกับอกเขาเบาๆ
"ห้ามนอกใจหนูนะ"
"นอกใจ?"
"ก็อยู่มหาลัยแล้วมีแต่คนสวยๆ ถ้าเขามาจีบแทนห้ามหวั่นไหวนะ"
"พี่โตแล้วมั้ยวะจะมีแฟนก็ไม่แปลก"
"ไม่ได้!! หนูไม่ให้มี"
"เป็นแค่น้องมีสิทธิ์ไรมาห้าม"
"แทน!! หนูบอกแล้วไงว่าไม่ได้อยากเป็นน้อง"
"..."
"อยากเป็นเมี...อื้อ"
ริมฝีปากเล็กที่เอาแต่โวยวายเพราะคนตรงหน้าพูดจาไม่เข้าหูถูกบีบอย่างแรงเพราะเธอกำลังจะพูดจาไม่น่ารักสักเท่าไหร่ออกมา
“แก่แดด!"
แทนคุนว่า อยู่แค่เกรด 11 (มัธยมห้า) แต่พูดออกมาได้เต็มปากว่าอยากเป็นเมียเขาเข้าใจหรือเปล่าเถอะว่า 'เมีย' จริงๆ น่ะต้องเป็นยังไง
"หนูโตแล้ว! เตรียมตัวไว้เลยอีกปีครึ่งหนูก็จบไฮสกูลแล้ว!”
"แล้ว?"
"ก็แทนเคยบอกว่าถ้าหนูเรียนจบจะยอมให้หนูมีแฟนไง"
"แล้ว?"
"แทน!! แฟนคนแรกของหนูก็คือแทนไงอย่ามาทำไม่รู้ไม่ชี้นะ"
"บอกตอนไหนว่าจะเป็นให้"
"แล้วจะไม่เป็นเหรอ : ("
ถึงจะแอบหลุดยิ้มกับคำพูดของเด็กตรงหน้าก็อดแกล้งแหย่ให้เธอหงุดหงิดไม่ได้ แต่พอเขาถามแบบนั้นออกไปหวานใจก็หน้าหงอยเลย
คนตัวเล็กมองเขาอย่างตัดพ้อจนต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง
"นอนได้แล้ว"
"อื้อ แทนตอบหนูก่อน!"
"นอน ถ้าไม่นอนก็กลับห้องตัวเองไปเลย" กดศีรษะเล็กลงซุกอกอีกครั้งบังคับให้เธอนอนแต่หวานใจก็ยังไม่เลิกเซ้าซี้จนเขาต้องขู่เธอถึงยอมเงียบแล้วนอนซุกอกเขาแต่โดยดี
"ฮึ่ย จำไว้เลยนะ” สุดท้ายก็ต้องยอมข่มตานอนเพราะไม่อยากกลับไปนอนห้องของตัวเอง
ตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่คอนโดกับแทนคุนสองคนก็แทบจะไม่มีวันไหนเลยที่หวานใจจะไม่ได้นอนกอดเขา ให้กลับไปนอนคนเดียวอีกก็ไม่ชินแล้ว
หลังจากที่พ่อแม่เสียไปเพราะอุบัติเหตุหวานใจก็อยู่กับครอบครัวของแทนคุนมาตลอด ตอนแรกก็กลัวว่าจะโดนแทนคุนหมั่นไส้หรือเกลียดเธอเหมือนในนิยายที่เคยอ่านที่อยู่ดีๆ เธอก็เข้าไปเป็นส่วนเกินในครอบครัวของเขา ที่หวานใจได้มาอยู่กับครอบครัวแทนคุนก็เพราะว่าพ่อแม่เธอเป็นเพื่อนสนิทกับพ่อแม่ของแทนคุนน่ะเมื่อเธอไม่มีใครก็ได้ครอบครัวเขานี่แหละคอยช่วยเหลือรับเธอมาอยู่ด้วย
สถานการณ์ทางการเงินน่ะไม่ได้ลำบากหรอกนะเพราะมีเงินทองและมรดกมากมายที่พ่อแม่เธอทิ้งไว้ให้แต่เพราะเป็นเด็กผู้หญิงตัวคนเดียวพ่อแม่แทนคุนก็รักและเอ็นดูเธอเหมือนลูกจึงรับมาดูแลซึ่งหวานใจในตอนนั้นก็ไม่ได้เข้มแข็งพอที่จะอยู่คนเดียวเธอจึงไม่ปฏิเสธความหวังดีของเพื่อนสนิทพ่อแม่
การเสียพ่อแม่ไปอย่างกะทันหันแบบนั้นมันก็หนักเกินไปสำหรับเด็กคนหนึ่งที่จะต้องรับมือและผ่านมันไปให้ได้ด้วยตัวคนเดียว ในเวลาที่อ่อนแอที่สุดก็ต้องการใครสักคนคอยอยู่ข้างๆ
แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็กลัวว่าจะเข้ามาเป็นส่วนเกินในครอบครัวของแทนคุนอยู่ดี
แต่ผิดคาด...
ถึงจะเย็นชาและซึนไปหน่อยแต่แทนคุนดูแลเธอดีมากๆ ตอนที่เขายังเรียนอยู่มัธยมทั้งคู่ก็ไปเรียนพร้อมกันทุกวันจนกระทั่งเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาแทนคุนเข้ามหาลัยแล้วเวลาเรียนก็ไม่ตรงกันแต่เขาก็ยังคอยไปรับไปส่งเธออยู่ดี
หวานใจงอแงไม่ยอมอยู่บ้านคนเดียวเพราะแทนคุนจะออกมาอยู่คอนโดที่อยู่ใกล้มหาลัยมากกว่าแทนคุนก็ยอมให้เธอมาอยู่ด้วยถึงจะใจแข็งและต้องงอแงอยู่นานก็เถอะ
เขาใจดีแบบนี้ไง...
เธอถึงได้ตกหลุมรักเขาจนไปไหนไม่ได้ ส่วนแทนคุนถึงจะทำเพราะเห็นเธอเป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่งแต่หวานใจก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเขาน่ะต้องมีใจให้กันบ้างแหละไม่อย่างนั้นเขาต้องปฏิเสธเธอไปแล้วสิแต่นี่เวลาเธอตื๊อขอเป็นแฟนเขาแค่บอกว่า
‘รอให้โตกว่านี้ก่อน'
แสดงว่าถ้าเธอโตแล้วเขาจะยอมเป็นแฟนเธอใช่มั้ยนะ?
คาดหวังไปแล้วจะมาบอกให้ตัดใจตอนนี้ไม่ทันแล้วนะบอกไว้ก่อน!
.
.
@PMU High School
"วันนี้อาจจะมารับช้านะ ไปเดินห้างรอก็ได้"
คนตัวสูงที่เพิ่งขับรถเข้ามาจอดหน้าโรงเรียนของฉันบอกพร้อมกับเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อหยิบกระเป๋านักเรียนให้ฉันด้วย
“หนูไปรอที่มหาลัยแทนได้มั้ย?"
"ไม่ได้!"
"ทำไม!"
"ไม่ก็คือไม่ อย่าถามเยอะ"
"แทนอะ แบบนี้ตลอดเลย : (”
ฉันคว้ากระเป๋ามาจากมือของคนใจร้ายพร้อมกับบ่นไปด้วย เปิดเทอมมาตั้งหลายเดือนแล้วขอไปหาที่มหาลัยทีไรก็แบบนี้ตลอด ซ่อนอะไรไว้นักหนาถึงไม่ยอมให้ฉันไปก็ไม่รู้
"ลงไปได้แล้วไป สายแล้ว" เขาหยิบเสื้อคลุมมาสวมให้ฉันแล้วก็เปลี่ยนเรื่องอีกตามเคย
"เดี๋ยวสิ แทนลืมอะไรหรือเปล่า" ฉันจับมือเขาที่กำลังจะเปิดประตูรถออกให้ฉันไว้แล้วทวงสิ่งที่เราทำกันทุกเช้าแต่เพราะวันนี้ตื่นสายกันก็เลยรีบๆ จนไม่ทันได้ทำ แล้วก็เหมือนว่าจะมีคนเฉไฉตีมึนไม่ยอมทำด้วยนะ
ใครจะยอมกันเล่า!
"ไม่ลืมนี่"
"แก่แล้วหรือไงทำไมขี้ลืมจัง"
"แล้วลืมอะไรล่ะ"
"อื้อ!" ฉันไม่ตอบแต่เชิดหน้าขึ้นทำปากจู๋ให้เขาแค่นั้นก็รู้แล้วว่าต้องทำอะไร แทนคุนส่ายหัวเล็กน้อยแต่ก็ยอมก้มลงมาประทับริมฝีปากลงบนอวัยวะเดียวกันจนเกิดเสียงดัง...
จุ๊บ!
“อะไรแบบนี้นี่จำเก่งจังนะ"
คนตัวสูงทิ้งสัมผัสอุ่นๆ ไว้แล้วผละออก ฉันยิ้มให้เขาอย่างพอใจจนโดนคนตัวสูงยีผมเข้าให้
"แน่นอน~ รักแทนนะ ขอบคุณที่อยู่กับหนู"
ฉันโผลเข้ากอดเขาแน่นเงยหน้าขึ้นหอมแก้มเขาฟอดใหญ่พร้อมกับบอกประโยคที่มักจะพูดกับเขาอยู่เสมอเพราะรู้สึกขอบคุณจริงๆ ก่อนจะยอมผละออกลงจากรถเดินเข้าไปในโรงเรียนอย่างอารมณ์ดี
ร่างสูงหลุดยิ้มออกมากับการกระทำเมื่อครู่ของเด็กดื้อที่พอฉวยโอกาสกับเขาเสร็จก็เดินหนีไปเลยทิ้งไว้เพียงสัมผัสอุ่นๆ ที่ริมฝีปากและข้างแก้มกับหัวใจของเขาที่มันเต้นรัวไม่เป็นส่ำ
หวานใจน่ะชักจะดื้อขึ้นทุกวันแล้วนะ กลัวจริงๆ ว่าเขาจะทนไม่ไหวเข้าสักวัน...
IG
(Photo รูปหวานใจชูสองนิ้วแท็กแทนคุนในรูปตรงหัวใจ)
Wanjai: ตั้งใจเรียนนะคนแก่ :P @Taenkun
แก่อะไร? เขาเพิ่งอยู่ปีหนึ่ง เดี๋ยวเถอะเด็กแสบ!
- Writer
