เช้าวันต่อมา.......
ร่างบางขยับเล็กน้อยพร้อมกับค่อยๆ ลืมตาขึ้นเพื่อรับแสงของวันใหม่ พายค่อยๆ ยันตัวเองลุกขึ้นนั่งพร้อมกับมือบางที่ยกขึ้นมาขยี้ตาตัวเองแบบรัวๆ พร้อมกับอาการปวดขบไปทั้งตัวเนื่องจากเมื่อคืนเธอและเวย์ผ่านสงครามมากันทั้งคืน ทั้งๆ ที่เจ็บอยู่แท้ๆ แต่เขาก็ยังมีแรงรังแกเธอได้ทั้งคืน ไม่รู้ไปคึกอะไรมา แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันรู้สึกดีเอามากๆ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากยอมรับมันสักเท่าไรก็เถอะ.....
ใบหน้าหวานค่อยๆ หันไปมองคนที่นอนกอดเธออยู่ข้างๆ ใบหน้าด้านข้างของเขายามหลับใหลนั้นมันชวนให้มองอย่างน่าประหลาด สายตาหวานจ้องมองคนตัวโตที่นอนหลับสนิท พลางมือบางก็ยกขึ้นมาก่อนจะจรดนิ้วเรียวลงไปบนคิ้วหนาของคนหลับและไล่เรื่อยลงมาตามสันจมูกโด่งจนถึงริมฝีปากหยักได้รูปก่อนที่จะยิ้มหวานออกมาอย่างลืมตัว พลางในใจก็คิดว่าเวลาเขาหลับนี่ดูน่ารักเหมือนเด็กไม่มีพิษไม่มีภัยต่างจากเวลาตื่นมาก
“จ้องแบ
