-- "ริสรู้ดีว่ามีคนคอยดูแลห่าง ๆ"--

566 Words

ห้องเล็ก ๆ ที่อบอวลดอกไม้ สะท้อนเสียงดังของมารุต "เธอเป็นใครกันแน่ ไอริส?!'' .. ไอริส ชะงักไปเพียงชั่วขณะ ก่อนที่ร่างบอบบางของเธอจะถูกผลัก และโยนลงไปบนโซฟากำมะหยี่สีอ่อน อย่างไม่ทันตั้งตัว . ร่างสูงใหญ่ของเขาโน้มตามลงมา ค่อมเธอไว้ด้วยแรงอำนาจ ราวกับนักล่าที่กักเหยื่อให้อยู่ใต้กรงเล็บ ดวงตาคมวาวราวเหล็กกล้า กดดันจนบรรยากาศหนักอึ้ง .. “เธอเป็นใครกันแน่ ไอริส?! กำลังเล่นเกมบ้าอะไรกับผม!” เสียงมารุต ทุ้มต่ำ กร้าวกระด้างกว่าทุกครั้ง ... ไอริสไม่ดิ้นรน ไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย เธอเพียงจ้องประสานสายตาตรงกลับไป ด้วยแววแน่วแน่ แฝงรอยท้าทาย ที่ไม่ยอมก้มหัวให้ใครง่าย ๆ ... ในระยะประชิดนั้น มารุตพลันสะดุด— เขามองเห็นใบหน้าของเธอชัดเจนกว่าครั้งไหน - ดวงตากลมสวยวาวระยับ เหมือนเก็บแสงดาวไว้ทั้งจักรวาล - แก้มเนียนใสแต้มสีระเรื่อ เหมือนกลีบกุหลาบแรกแย้ม - ริมฝีปากหวานละมุนขยับน้อย ๆ ราวกับกำลังยั่วให้ใจเขาสั่น .... “สวยเกินไป…” ความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาโดยไม่ทันห้าม ราวกับสมองและร่างกายถูกชักใย โดยหญิงสาวตรงหน้า ... ลมหายใจร้อนของเขา เฉียดผิวแก้มขาวละเอียด ไอริสจ้องตาไม่กะพริบ หัวใจของทั้งคู่เต้นแรงสะท้อนเข้าหากัน ในความเงียบ มารุตค่อย ๆ โน้มหน้าเข้าใกล้ จะกดจูบลงบนเรียวปาก-ที่เขาแทบต้านไม่ไหว ... ทันใดนั้น—!! เสียงโทรศัพท์ของไอริสดังขึ้น แหลมชัดเจนตัดความขึงเครียดนั้นเป็นเสี่ยง ๆ ... ทั้งคู่ชะงัก!! สติที่ถูกกลืนไปเพียงเสี้ยววินาที ก่อนหน้าหวนคืนกลับ มารุต รีบผละออกมา ไอริสลุกขึ้นนั่ง พลางจัดชุดนอนที่หล่นหลวมให้เข้าที่ ... บรรยากาศเต็มไปด้วยความอึดอัด คละเคล้าความร้อนแรงที่ยังค้างคาในอากาศ กับความจริงที่ยังไม่ได้คำตอบ ~ --เสียงโทรศัพท์จากปลายสาย ดังแผ่วลอดออกมาในห้องเงียบ ไอริสหยิบขึ้นมากดรับ ปลายนิ้วเรียวถือแนบหู เสียงเธอหวานละมุน แต่แฝงความมั่นใจ ... มารุตที่ยังยืนตัวแข็งทื่ออยู่ไม่ไกล ได้ยินถ้อยคำเหล่านั้นทีละคำ ชัดเจนพอจะทำให้หัวใจเขาเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง .. >“สบายดีค่ะ” เสียงไอริสอ่อนโยน ราวกับไม่กี่นาทีก่อนหน้า ไม่ได้มีการปะทะคารมใด ๆ ... >“ริสกำลังจะเข้านอน…” น้ำเสียงเรียบง่าย แต่ทำให้มารุตเผลอ หันไปมองร่างบางในชุดนอนขาวบาง ที่ยังนั่งอยู่บนโซฟา ภาพนั้นกระแทกสายตาเขา จนลมหายใจสะดุด ... >“ริสรับมือไหวแน่นอนค่ะ” ประโยคนี้ทำให้มารุตขมวดคิ้ว เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? รับมืออะไร?! ... >“แล้วค่อยคุยกันนะคะ... "ริสรู้ดีว่ามีคนคอยดูแลห่าง ๆ ขอบคุณมากค่ะ” คำพูดสุดท้ายที่บาดลึกลงใจเขาเหมือนคมมีด เขาไม่รู้ว่า “ใคร” ที่เธอกำลังพูดถึง แต่แน่ชัดว่ามีเงาลึกลับบางอย่าง โอบล้อมหญิงสาวคนนี้อยู่ ... เสียงสายถูกตัดไป ไอริสค่อย ๆ วางโทรศัพท์ลง ก่อนหันกลับมาพร้อมรอยยิ้มบาง เหมือนไม่รู้ตัวเลยว่าทุกถ้อยคำ ได้กลายเป็นเงื่อนปมใหม่ในใจมารุต

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more