ช่วงพักกลางวัน
ร้านดอกไม้เงียบลงเล็กน้อย
หลังจากลูกค้ารอบเช้าแยกย้ายกันไป
ไอริสกำลังจัดดอกกุหลาบลงแจกัน
มารุตยืนพิงเคาน์เตอร์ มองเธอไม่วางตา
สีหน้าเคร่งขรึมไม่เหมือนยามปกติ
..
มารุต เสียงเข้ม กดต่ำ
“เมื่อเช้า…มีหนุ่มเข้ามาจีบคุณไม่ขาดสายเลยนะ
รู้ตัวรึเปล่า?”
...
ไอริส เงยหน้าขึ้น ยิ้มหวาน ยียวน
“ก็แค่ลูกค้ามาซื้อดอกไม้ ...
จะคิดมากไปทำไมคะคุณมาเฟีย”
...
มารุต ขมวดคิ้ว ก้าวเข้าใกล้
“คิดมากงั้นเหรอ? พวกนั้นมองคุณ
เหมือนจะกลืนทั้งตัวอยู่แล้ว ..ไอริส…
คุณก็ยิ้มหวานใส่มันทุกคน ผมไม่ชอบ!”
...
ไอริส วางแจกัน หันมาสบตา พูดเบาๆ
“ไม่ชอบ…เพราะหวงเหรอคะ?”
..
มารุต กลืนน้ำลาย สายตาแข็ง
“เออ หวง! …ผมยอมรับ..!!
ไม่อยากเห็นใครมาอยู่ใกล้คุณเกินไป
ยิ่งไอ้พวกที่ทำตาหวานใส่ ..
ผมแทบอยากลากคุณออกมาจากตรงนั้น”
...
ไอริสหัวเราะเบา ๆ
แต่หัวใจกลับเต้นแรงไม่แพ้กัน
เธอก้าวเข้ามาใก
