ตอนที่ 16
กระตุกหนวดเสือ
ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาบัดนี้หลงเหลือเพียงรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมจับขั้วหัวใจ ดวงตาสีนิลไล่กวาดสายตามองรอบ แหล่งกบดานย่านชุมชนแออัด พวกมันฉลาดเลือกโรงสีข้าวบังหน้าใช้อาชีพบริสุทธิ์หลบสายตาเขา ฟาร์อูลพร้อมกำลังคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้าไปในโรงสี ภายในโรงสีมีมนุษย์เกือบร้อยคนก้มหน้าก้มตาทำงานก่อนพวกเขาจะชะงักนิ่งมองผู้มาใหม่สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ที่พวกมันมีสีหน้าเช่นนั้นก็เพราะพวกมันไม่ใช่มนุษย์แล้วอย่างไรเล่า...
มนุษย์เหล่านี้ถูกเปลี่ยนสภาพให้กลายเป็นแวมไพร์...
ไม่ว่าจะตั้งใจก็ดีหรือถูกบังคับก็ดี เขาไม่สน...
“สวัสดีครับเฮีย มีข้าวมาสีหรอครับ” เจ้าของโรงสีออกมาต้อนรับยิ้มแย้มแสร้งทำใจดีสู้เสือ กลิ่นอายแวมไพร์ลอยหนาตลบอบอวลเช่นนี้ คงยากที่จะปิดบัง
“......” ฟาร์อูลส่งสายตาให้ อัวริโต้ มือขวาคนสนิทจัดการปิดประตูเหล็กขึ้นสนิมทางด้านหน้าให้เรียบร้อย คนพลุกพล่านเช่นนี้เขา
