โอมและคมสันไม่ได้รอให้ถึงเช้า พวกเขาตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ชีวิตในรูปแบบใหม่นี้อย่างเต็มที่ โดยมีแพรเป็นจุดศูนย์กลางของเกมอันบิดเบี้ยวนี้
เสียงเปิดประตูดังแผ่วเบาในความมืด แพรสะดุ้งตื่นทันที สองร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาในห้องนอนของเธอ โอมอยู่ด้านหน้าด้วยแววตาที่เย็นชา คมสันตามมาด้านหลังด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มที่มองทะลุความมืดได้
"นอนไม่หลับเหรอ... เมียรัก" คมสันกระซิบเสียงต่ำ พลางล็อกประตูห้องจากด้านใน
แพรตัวแข็งทื่ออยู่บนเตียง เธอรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างที่สั่นเทาเอาไว้เพราะสองคนพ่อลูกเพิ่งจะปล่อยให้เธอได้พักผ่อนเอาอะไรมานอนไม่หลับ
"พะ... พ่อ... พี่โอม... สองคนจะทำอะไรคะ..." เสียงของแพรเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเธอทั้งเหนื่อยล้าและเพิ่งจะได้พัก
โอมเดินตรงมาที่เตียงอย่างช้า ๆ แววตาของเขาที่เคยมีความรักเหลือล้นอยากจะแสดงออกกับแพรและชดเชยเวลาที่ขาดหาย ตอนนี้มีแต่ความต้องการดิบ ๆ ที่เขาปลดปล่อยออกม
