Uykum annemin sesiyle bölündü. Gözlerimi olabildiğince yavaş açtım, çünkü bunun bir rüya olmasından korkuyordum. Annemin varlığı, huzur dolu bir an gibi gelmişti. O, yatağın kenarına oturmuş, saçlarımı okşuyordu. Bu dokunuş, çocukluğumdan beri beni hep sakinleştirirdi. Gözlerimi tamamen açıp "Anne," dedim ve hiç tereddüt etmeden boynuna sarıldım. Onun sıcaklığı, kokusu ve sevgisi, tüm kaygılarımı unutmama yetti. Bu anın gerçek olduğuna inanmak istiyordum, çünkü annemin yanında olmak her zaman bana güç verirdi.
Annem ellerini sırtıma koyup aşağı yukarı yapmaya başladı. "Kuzum, bir tanem," dedi yumuşak bir sesle. Bu sözleri işitmek, içimi sımsıcak etti. "Canım annem," diyerek tüm gücümle ona tekrar sarıldım. Annem saçlarımı öpüyor ve var olan tüm gücüyle bana sarılıyormuş gibiydi. Onun koku
