ROJDA
Bütün bakışlar üzerimdeydi.
O bakışlarda şaşkınlık, öfke ve küçümseme iç içe geçmişti. Gelinliğimle Karazehir konağı insanlarının karşısındaydım. Kınayan bakışlarını üzerime dikmişlerdi.
Gelinliğimin eteği taş zeminde süründükçe, sanki her adımda bu evin duvarları bana “günahkar” diye fısıldıyordu.
Aslan, sanki hiçbir şey duymuyormuş gibi ilerledi. Omuzları dik, adımları ölçülüydü. Kaçıp gitmek istiyordum. Tüm bu delilikten kurtulmak istiyordum.
Ama nereye dönebilirdim ki? Bir tarafta beni canlı canlı yemek için bekleyen, beni asla önemsemeyen, paraları elimden almaya çalışan ailem, bir tarafta ise babamın düşmanları.
Ben bu savaşın neresindeydim gerçekten? Sonra birden Aslan’ın “merkezsindesin” deyişi beynimde yankılanırken irkildim.
İçeriden yaşlı bir kadın çıktı önce.
