ราเชนน์ยังคงประกบริมฝีปากไว้ที่ปากของหญิงสาวก่อนจะเริ่มขยับเพื่ออยากจะชิมน้ำหวานในปากของเธอ แต่มนิตายังเม้มริมฝีปากแน่นไม่ยอมเปิดปาก ทำให้เข้าหงุดหงิดจนต้องกัดปากเธอ เมื่อเธอเจ็บจนเผลอเผยอปากขึ้น ราเชนน์จึงใช้จังหวะสอดลิ้นเข้าไปทันที มนิตาทั้งทุบหน้าอก ทั้งดิ้นแต่เขาก็ยังไม่ยอมให้เธอเป็นอิสระ นานหลายนาทีกว่าชายหนุ่มจะยอมละริมฝีปากออกมา หญิงสาวจึงรีบหายใจอย่างเหนื่อยหอบพยายามเอาออกซิเจนเข้าไปในปอดให้มากที่สุด เขาทำจนเธอแทบจะขาดอากาศหายใจ
“หึ เวลาตั้งหนึ่งเดือน มันไม่ทำให้เธออับสกิลขึ้นบ้างเลยหรือไง”
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว คุณมันน่ารังเกลียดสกปรก ฉันขยะแขยงได้ยินไหม”
“ขยะแขยงฉันมากเหรอนิตา แล้วที่เธอร่านจนมั่วไปนอนกับผู้ชายคนอื่นมันดูสะอาดตรงไหน ลองทบทวนความจำกันหน่อยไหม ฉันอยากจะเช็คสินค้าอยู่พอดีว่ายังเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า คิดซะว่าเป็นมัดจำก็แล้วกัน”
“ไม่ ปล่อยฉัน อ
