บทที่ 4 การมีตัวตน
1432 Words
บทที่ 4 การมีตัวตน
มนิตาเดินออกมาในสวนด้านนอกของอาคาร รีบหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูในกระเป๋าขึ้นมาและกดเข้าไปที่แชทของราเชนน์ทันที โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีใครคนหนึ่งเดินตามเธอมาตั้งแต่เห็นเธอเดินออกจากงานแล้ว
“ว๊ายยยย….” เสียงมนิตากรีดร้องด้วยความตกใจ เมื่อมีแขนของใครไม่รู้มารั้งเธอให้เข้าไปในอ้อมกอดจากทางด้านหลัง
“เสียงดังทำไม นิคงยังไม่อยากเปิดตัวพี่หรอกนะ” ราเชนน์ว่าพลางรั้งอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“พี่เชนน์เล่นอะไรคะเนี่ย นิตกใจหมด ปล่อยนิเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“พี่หวงนะ ไม่ชอบให้นิคุยกับผู้ชายคนไหนเลย”
มนิตาแกะแขนของราเชนน์ออกและหันหน้ากลับมายืนคุยกับเขา ใจของเธอมันเต้นแรงจนเหมือนจะออกมาจากอก พึ่งเคยได้ยินแฟนหนุ่มพูดคำนี้เหมือนกันแฮะ มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก อย่างน้อยเธอก็มั่นใจขึ้นมาอีกนิด ว่าราเชนน์ผู้ชายเพลย์บอยคนนี้รักเธอจริงๆ
“หืมมม จะให้นิทำหน้าตึงใส่เขาแทนหรอคะ เสียมารยาทหมด”
“ก็ไม่ต้องยิ้มเหมือนเวลาคุยกับพี่ขนาดนั้นก็ได้ พี่อยากเห็นมันคนเดียว”
“ฮ่าๆๆ คนอะไรหวงได้แม้กระทั่งรอยยิ้ม” พี่เชนน์นี่จะยิ่งทำให้ฉันหลงไปถึงไหนกันนะ แค่นี้ฉันก็รักเขาจนหาทางออกไม่ได้แล้วนะ ถ้าเกิดหลอกให้ฉันรักขึ้นมา ฉันจะทำอย่างไงเนี่ย
มนิตาได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูดออกไป ในช่วงแรกที่คุยกับราเชนน์เธอเองก็สืบประวัติของเขาเหมือนกัน เรื่องราวแต่ละอย่างที่รู้มานี่ คบไม่ได้ทั้งนั้น ควงผู้หญิงเข้าโรงแรมไม่ซ้ำหน้าบ้างแหละ ผู้หญิงเข้าหาไม่เว้นบ้างล่ะ เลี้ยงเด็กบ้างล่ะ แต่เขาก็ทำให้เธอเห็นว่าเขาจริงใจกับเธอ พร้อมจะหยุดทุกอย่างและจะไม่บังคับเธอ ถ้าหากเธอไม่เต็มใจ คงไม่ต้องเดาเลยว่าเรื่องอะไร นอกซะจากเรื่องบนเตียง และเขาก็ยังไม่เคยล่วงเกินฉันตามที่เขาสัญญาไว้ มันเลยทำให้มนิตารักราเชนน์ในที่สุด และคิดเอาไว้ว่าวันที่เรียนจบ เธอจะยอมพาเขาไปเจอพ่อกับแม่ที่บ้านและยอมเป็นของเขาวันนั้นแหละ
[มธุสร]
“ยายนิหายไปไหนนะ บอกว่ามาเข้าห้องน้ำแต่ไม่เจอในห้องน้ำสักที่ เป็นอะไรหรือเปล่านะ”
มธุสรออกมาตามน้องสาว เพราะเห็นออกมานาน และโทรหาก็ไม่ยอมรับสาย เธอกลัวว่าจะมีใครทำอะไรน้องสาว หรือน้องสาวอาจจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เธอเดินตามหาตามทางเดินออกมาเรื่อยๆ จนเดินออกมาทางด้านหลังที่มีสวนอยู่ด้านนอก พอมองออกไปเห็นเหมือนมีผู้หญิงที่คล้ายกับมนิตาเหลือเกิน แต่กำลังยืนคุยกับใครอยู่นะ เป็นผู้ชายด้วย ออกมาคุยกันแค่สองคนแบบนี้ในที่ลับตาคน ถ้าเขาคนนั้นคิดอะไรไม่ดีกับเธอใครจะช่วยได้ มธุสรที่คิดเป็นห่วงน้องสาวต่างๆ นานา รีบจ้ำเท้าเดินเข้าไปหาทันที จนเดินเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก็ยิ่งมั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นคือมนิตาจริงๆ แต่ผู้ชายคนนั้นยืนหันหลังอยู่เลยไม่แน่ใจว่าเขาคือใครกัน แถมยังคุยกันเหมือนสนิทสนมกันมากๆ เหมือนรู้จักกันอยู่แล้วอย่างไรอย่างนั้น
“ยายนิมาทำอะไรตรงนี้”
“0_0”
มนิตามองไปทางด้านหลังของคนตัวสูงกว่า ก็ต้องตาโตขึ้นมาทันที มธุสรกำลังเดินมาหาเธอ และตอนนี้เธออยู่ด้านหลังของราเชนน์แล้ว
“แล้วนี่คุยกับใคร ยะ..อยู่…..เอ่ออ”
มธุสรที่กำลังจะกล่าวต่อแต่ก็ต้องชงักเมื่อผู้ชายคนนั้นหันมามองเธอ เธอใจเต้นแรงมากเหมือนเจอผู้ชายที่ฝันอยากจะเจอและอยู่ใกล้ๆ ทุกวัน ใช่เธอแอบชอบราเชนน์มานานแล้ว เธอเคยเจอเขาครั้งหนึ่งเมื่อตอนยังเรียนอยู่ปีหนึ่ง ครั้งเมื่อเธอกำลังจะข้ามถนน แต่เธอเป็นคนที่ข้ามถนนไม่เป็น วันนั้นมนิตาก็ป่วยและลุงโจก็ดันส่งเธอที่ฝั่งตรงข้าม เพราะถนนปิดเลยข้ามไปอีกฝั่งไม่ได้ เธอกำลังมองซ้ายมองขวาหาจังหวะ รวบรวมความกล้าที่จะข้ามถนน 4 เลนนี้ไป แต่แล้วก็มีมือของใครคนหนึ่งจับมือเธอและดึงเธอให้ข้ามถนนไปด้วยกัน เขาคงรำคาญท่าทางของเธอละมั้งจนคิดว่าน่าจะข้ามถนนไม่เป็นแน่ๆ เธอได้แต่มองมือที่จับกันอยู่ และเงยหน้ากล่าวขอบคุณเขาเมื่อถึงฝั่งตรงข้ามเรียบร้อย เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เธอตกหลุมรักผู้ชายคนนั้นทันที ไม่นานก็เห็นเขาในข่าวธุรกิจเลยรู้ว่าเขาก็ไม่ธรรมดา เธอเฝ้าคอยติดตามโซเชียลเขาทุกๆ ช่องทาง อ่านข่าวทุกข่าวที่มีชื่อราเชนน์อยู่ แต่วันนี้เธอได้เจอเขาอีกคร้ังแล้ว เขาอยู่ตรงหน้าเธอนี่เอง
“เอ่ออ…สรคือ….” มนิตามองหน้ามธุสรกับราเชนน์สลับกันไปมา ราเชนน์ที่เห็นว่ามนิตาอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นั้น เลยช่วยแก้สถานการณ์ให้
“สวัสดีครับผม ราเชนน์ พัฒนวิเศษ รองประธานกรรมการบริษัท SS Airlines คุณ…” พูดพร้อมยื่นมือไปหามธุสรเป็นเชิงว่าจะเช็คแฮนด์ เพื่อเป็นการทำความรู้จักแต่ก็พูดทิ้งช่วงไว้แกล้งว่าไม่รู้จักคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้ ทั้งๆ ที่เขารู้ทั้งชื่อและสถานะของผู้หญิงตรงหน้าคนนี้เป็นอย่างดี
“ส…สวัสดีค่ะ ฉัน…มธุสรค่ะ พี่สาวของมนิตาค่ะ” มธุสรเองก็ยื่นมือออกไปจับมือเขาอย่างเก้ๆ กังๆ พยายามไม่แสดงความเขินออกมาให้เห็น
“ผมเจอคุณมนิตาโดยบังเอิญน่ะครับ เลยทักทายกันนิดหน่อย คุณสองคนเหมือนกันมากอย่างที่เขาพูดกันจริงด้วยสินะครับ ถ้าไม่สนิทจริงคงแยกไม่ออก”
“เอ่อออ…สรออกมาทำไมเหรอ มาตามนิเหรอ”
มนิตาที่เห็นว่าควรทำอะไรสักอย่าง ไม่รู้ว่ามธุสรจะได้ยินอะไรไปบ้าง ความลับของเธอจะหลุดออกไปหรือยัง ความจริงเธอไม่อยากปิดบังมธุสรเลย แต่ถ้าหากว่าวันหนึ่งความลับของเธอแตกขึ้นมา พ่อเธอรู้เรื่องว่าเธอมีแฟนเข้า จะทำให้มธุสรกลายเป็นคนที่รู้เรื่องแต่ช่วยเธอปิดบัง จะทำให้มธุสรต้องโดนตำหนิไปด้วยเปล่าๆ
“คุณพ่อเห็นนิออกมานานน่ะ เลยให้พี่ออกมาตามกลัวจะเกิดเรื่องอะไรไม่ดี” มธุสรพูดกับมนิตา แต่ตายังคงแอบมองราเชนน์อยู่
“นิอึดอัดน่ะ เลยอยากออกมาสูดอากาศนิดหน่อย เราเข้าไปกันเลยก็ได้…ขอตัวก่อนนะคะคุณราเชนน์” มนิตายิ้มกล่าวกับราเชนน์ก่อนจะรีบเดินไปดึงมธุสรให้รีบออกไป ก่อนที่ราเชนน์จะหลุดปากความสัมพันธ์ของเธอทั้งสองคนเสียก่อน
ราเชนน์มองตามหลังสองสาวที่เดินออกไป พลางยิ้มและหัวเราะในความลนของมนิตา บทจะเป็นสาวแก่นไม่ยอมใครเธอก็เป็นได้สุด พอมาสถานการณ์นี้ก็เหมือนคนละคนไปเลยเหมือนกัน มนิตามีเสน่ห์ในตัวเองแบบนี้ เธอมีเรื่องให้น่าค้นหาตลอด เขาถึงได้สนใจเธอและอยากพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอมากขึ้น
“ขอโทษครับนาย ผมไม่ทันมองว่ามีคนเดินมาเลยไม่ได้ห้ามไว้ครับ”
ธันวารีบเข้ามาขอโทษผู้เป็นนายทันที กลัวว่านายจะโกรธที่เขาทำงานได้ไม่ดี
“เรื่องแค่นี้มึงไม่น่าพลาด”
หันไปมองหน้าลูกน้องอย่างตำหนิเล็กน้อย ถึงจะไม่เป็นอะไรแต่ถ้าหากเรื่องไหนที่คนของเขาทำพลาด เขาจะต้องตำหนิลูกน้องด้วยเหมือนกัน ถึงจะเป็นลูกน้องคนสนิท แต่เขาเองก็ต้องดูแลลูกน้องอีกหลายคนให้อยู่ใต้คำสั่ง
- Writer
