นางกลับมายังห้องพักในโรงเตี๊ยมขนาดเล็กผู้คนไม่พลุกพล่าน เยว๋หว่านอยู่ที่คอกม้าด้านหลังโรงเตี๊ยมเมื่อกลับมานางก็ไปทักทายมันที่ยืนเล็มหญ้ามองนางเดินเข้าไป
“คุณชายท่านกลับมาแล้ว ท่านมาดูม้าหรือขอรับ รับรองได้ข้าเตรียมน้ำและหญ้าสดใหม่มาให้ทุกวัน”
“ขอบใจเจ้ามาก มันเป็นเพื่อนเดินทางของข้าฝากเจ้าใส่ใจมันด้วย”
“แน่นอนขอรับ รับรองมันไม่ผอมลงแม้แต่น้อย”
หลังจากนั้นก็ขึ้นมาพักผ่อนรอเวลาเมื่อเกือบเที่ยงคืนก็เปลี่ยนมาแต่งชุดสีดำแขนเสื้อกระชับมีปลอกหนังรัดด้วยเชือก รองเท้าสีดำยาวเกือบถึงเข่ามองดูเหมือนชาวยุทธ์ทั่วไปห่างไกลจากภาพลักษณ์คุณหนูผู้บอบบางยิ่งนัก หลังจากปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์อีกเล็กน้อยให้ดูแตกต่างไปป้องกันความผิดพลาด จากนั้นนั่งทบทวนสิ่งที่จำได้จากการสังเกตุและสอบถามจากสาวใช้ที่มาส่งอาหาร แม้ว่าจะให้เงินตอบแทนแต่ละคนก็จะมิตอบนอกเหนือจากรายการแสดง ชื่อหนุ่มสาว อาหารและสุรา หากถามมากขึ้นนอกเห
