"เห็นหน้าฉันถึงกับต้องรีบเดินหนี เลยเหรอ" อุสาห์ไม่อยากเจอกับยิ่งได้เจอ โลกนี้ไม่เข้าข้างเธอเสียจริงรีนลดาได้แต่คิดในใจ
"ถ้ารู้อยู่แล้วจะถามทำไมละคะ" รีนลดาตอบพร้อมกับหันไปเผชิญหน้ากับเรียวตะทันที ในเมื่อหลีกไม่ได้ก็ต้องเผชิญ
"เก่งนิ"
"ขอบคุณที่ชมคะ ที่มาดักแบบนี้ มีเรื่องอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ" รีนลดาถามมาด้วยเสียงแข็ง คนฟังถึงกับหงุดหงิดและไม่พอใจกับคำพูดของเธอที่พูดกับเขา ฉัน งั้นเหรอ เพราะปกติรีนลดาจะแทนตัวเองว่า รีน มาโดนตลอด
"ทำไม อยู่มหาลัยฉันจะคุยกับเธอไม่ได้เลยหรือไง" เรียวตะกดน้ำเสียงมาอย่างไม่พอใจนักที่รีนลดาอวดดีอวดเก่งไม่เลิก
"พี่... เป็นคนพูดเอง อยู่มหาลัยห้ามทำตัวสนิท ห้ามทำเป็นรู้จักกัน จำไม่ได้เหรอคะ ถ้าจะมาหาเรื่องกรุณาถอยออกไปด้วยคะ ฉันไม่มีอารมณ์มาเถียงกับพี่หรอก" รีนลดาพูดพร้อมกับเชิดหน้าใส่เขา
"ทำไมฉันจะไม่มีละ" ร่างสูงเดินเข้าไปชิดตัวเธอและโน้มหน้าลง
