!! กรี๊ด !! รีนลดาถึงกับกรี๊ดร้องออกมาด้วยความตกใจ ที่จู่ๆ เรียวตะก็เข้ามากอดเธออย่างไม่ทันตั้งตัว อ้อมกอดที่คุ้นเคยที่เขานอนกอดเธอแทบจะทุกวัน คนตัวเล็กถึงกับเสมองคนที่เข้ามากอดเธอ
"จะตกใจไปทำไมก็เธอเข้ามาหาฉันเองนิ ขอกอดอีกซักพักให้หายคิดถึงหน่อยได้ไหม " เรียวตะพูดมาพร้อมกับซบหน้าลงที่บ่าไหลเล็กของรีนลดา คนฟังถึงกับชะงักไปทันที คิดถึงงั้นเหรอนี้เขาพูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างหรือเปล่า แต่รีนลดากับไม่ได้ปฎิเสธอ้อมกอดของเขาเธอยอมให้เรียวตะกอดอยู่เช่นนั้น
"พี่สมบูรณ์บอกว่าพี่ไม่สบาย ฉันเลยมาดูให้แน่ใจว่าเป็นเป็นอะไรมากหรือเปล่า ฉันไม่ได้มาให้พี่กอดนะ" รีนลดาว่าให้กับคนที่สวมกอดเธอ แต่เรียวตะนั้นกับกระชับกอดแน่นขึ้นราวกับว่าอ้อมกอดนี้เขาจะไม่กอดมันอีก
"หวงจัง กอดนิดกอดหน่อยไม่ได้เชียวหรือ ฮึ " เขาแกล้งถามเธอ พร้อมกับคลายมันออกรีนลดาจึงเดินไปเปิดไฟ มืดแบบนี้อยู่ได้ยังไงกัน
"ใครเขามาขอกอดกันง
