เช้าวันรุ่งขึ้นราชสีห์และนางมะลินอนกอดกันกลมอยู่บนเตียงราวกับว่าต่างคนต่างกลัวว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอาจจะหายไปจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนี้ราชสีห์รีบตื่นก่อนนางมะลิเพราะวันนี้เขาตั้งใจจะทำกับข้าวให้นางมะลิกินก่อนที่เขาจะออกไปจัดการกับไอ้เข้มที่ตอนนี้ถูกลูกน้องมือดีของเขาผูกไว้ที่โกดังในสวนทุเรียน มะลิที่ตอนนี้เธอได้ตื่นจากความหลับไหลเธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจที่มีนายหัวราชสีห์อยู่ข้างๆเธอรีบล้างหน้าแปรงฟันและเดินตามนายหัวราชสีห์ของเธอลงไปข้างล่าง
"อ้าวมะลิมึงตื่นแล้วหรอ ลงมากินข้าว"
"นายหัวทำไมลงมาทำกับข้าวเองจ๊ะ"
"ทำไมกูทำกับข้าวเองไม่ได้หรือไงมือเท้ากูก็มีครบ 32 กูก็อยากจะทำกินเองบ้างจะเป็นอะไรไป"
"มะลิรู้จ้ะแต่ปกติมันเป็นหน้าที่ของมะลิไงจ๊ะในหัวมาแย่งงานมะลิทำมะลิก็ตกงานพอดี"
"มึงไม่ต้องทำงานก็ได้มั้งกูก็เลี้ยงดูปูเสื่อมึงอยู่ทุกวันนี้นั่งกินนอนกินเลยยังได้กูเลี้ยงมึงได้สบายอยู่แล้ว"
"ไม่เอาห
