16 ผู้ชายหน้าตัวเมีย
1202 คำ
ตอนที่ 16 ผู้ชายหน้าตัวเมีย
“อื้อออ~” ร่างบางสะลึมสะลือตื่นขึ้นขณะเดียวกันรู้สึกปวดศีรษะราวกับมีคนเอาอะไรมาทิ่มแทง ดวงตากลมโตค่อยๆลืมขึ้นมองเห็นเพดานห้องสีขาวซึ่งมันไม่ใช่ที่ที่คุ้นเคยและไม่ใช่ห้องอับๆที่เคยอยู่
พรึ่บ!
มิเกลดีดตัวลุกขึ้นนั่งพรางสำรวจทั่วห้อง มันเป็นห้องสีขาวสไตล์โมเดิร์นและเฟอร์นิเจอร์ประดับตกแต่งห้องเป็นสีขาวเช่นกัน
“ที่นี่ที่ไหน? ” มือบางยกขึ้นเกาหัวหงกๆก่อนก้มลงมองสำรวจตัวเองพบว่าไม่ได้อยู่ในชุดเดิม “กรี๊ดดดดดดดด!!! ”
“กรี้ดหาพระแสงอะไร! ” ร่างสูงที่พึ่งอาบน้ำเสร็จกำลังเดินลงมาจากชั้นสอง เขาอยู่ในชุดสบายๆพรางใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมเปียกปอน
“คะ...ใครเปลี่ยนชุดให้ฉัน”
“ฉันเอง”
“คุณมันฉวยโอกาส! ”
“หรือเธอจะให้ลูกน้องฉันเปลี่ยนให้ล่ะ”
“แล้วทำไมคุณไม่ให้แม่บ้านเปลี่ยนให้” ร่างบางยกมือขึ้นกอดตัวเองไว้
เขาคงเห็นอะไรต่อมิอะไรไปแล้วแน่ๆ พลันดวงหน้างามก็ขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย
“ที่นี่ไม่มีแม่บ้าน” ทาคาชิพูดด้วยความไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก พวกผู้หญิงเป็นอะไร เปลี่ยนเสื้อผ้าให้แค่นี้ทำเป็นจะเป็นจะตาย รู้งี้น่าจะปล่อยให้นอนตัวเปียกซะก็แล้ว
“ละ...แล้วคุณได้ทำอะไรฉันไหม” มิเกลรีบก้มหน้างุดสำรวจร่างกายของตัวเอง หวังว่าเขาคงไม่แอบลักหลับหรือทำอะไรในขณะที่ไม่มีสติ
“คิดว่าฉันพิศวาสเธอขนาดนั้นหรอ สวยก็ไม่สวย” ทาคาชิหัวเราะในลำคอก่อนเบือนหน้าหนี
“ทะ..ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ฉันตายๆไปเลย ช่วยฉันขึ้นมาทำไม”
“ฉันไม่ได้ช่วยเธอ แต่เรื่องระหว่างฉันกับไอ้ไคย์มันยังไม่จบ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ ฉันไม่รู้จักคุณ ไม่เคยทำอะไรให้คุณ ทำไมถึงทำกับฉันขนาดนี้! ”
“เพราะเธอคือจุดอ่อนของไอ้ไคย์ยังไงล่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะฉันไม่ฆ่าเธอหรอก เพราะเธอยังมีประโยชน์กับฉัน”
ทาคาชิพูดอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร นิสัยของมาเฟียไม่เคยเห็นใจใคร อะไรที่มีประโยชน์ก็จะเก็บมันไว้ แต่เมื่อใดที่หมดประโยชน์ก็จะทิ้งมันทันทีโดยไม่เสียดาย
มาเฟียหนุ่มไม่เคยมีความรักมาก่อน ไม่รู้จักด้วยซ้ำว่าความรักเป็นยังไง รู้แค่ว่าผู้หญิงคนนี้ตรงสเป็คตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่โชคร้ายที่เธอดันเป็นเจ้าของหัวใจของไอ้ไคย์คนที่เขาอยากกำจัดมันมากที่สุดในชีวิต
“คนเลว! ฉันไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนเลวเท่าคุณมาก่อน! ” หญิงสาวก่นด่าด้วยความอัดอั้นตันใจ
จากที่เฝ้ารอวันที่ไคย์กลับมาหาแต่ชีวิตต้องพลิกผันมาเจอผู้ชายโหดร้ายอย่างเขา
“คนที่ดีสำหรับเธอคงมีแค่ไอ้ไคย์สินะ” ทาคาชิแสยะยิ้มด้วยความสมเพช ผู้หญิงคนนี้คงไม่รู้เบื่องลึกเบื่องหลังของไอ้ไคย์สินะ สงสัยอำนาจเงินของมันคงบังตาจนหน้ามืดตามัว
ก็อย่างว่าพวกผู้หญิงสิ้นคิดคงหวังจับผู้ชายรวยๆเพื่อให้ชีวิตสุขสบาย
“ใช่! พี่ไคย์เขาเป็นคนดี ไม่ใช่ผู้ชายหน้าตัวเมียเหมือนคุณ! ”
“ผู้ชายหน้าตัวเมียงั้นหรอ...” ทาคาชิเลิกคิ้วถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบพรางย่างสามขุมเข้าไปหาคนตัวเล็กที่กำลังนั่งสั่นอยู่บนโซฟาเบด
“ชะ..ใช่! ” มิเกลเริ่มรับรู้ได้ถึงอันตรายเส้นยาแดงฝ่าแปด แต่สิ่งที่เธอพูดมันคือเรื่องจริง เขามันก็แต่ผู้ชายหน้าตัวเมียรังแกผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้!
“อย่างน้อยผู้ชายหน้าตัวเมียแบบฉันก็เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ”
“เพราะคุณบังคับฉันต่างหาก คุณข่มขืนฉัน คุณมันก็ไม่ต่างอะไรกับโจร! ”
“ฮ่าๆๆๆ” ทาคาชิหัวเราะลั่น คำพูดแค่นี้มันไม่ได้ระแคะระคายผิวหนังของเขาเลย “โจรอย่างนั้นหรอ...หน้าฉันเหมือนโจรตรงไหน”
“ถึงหน้าคุณจะไม่เหมือนโจร แต่นิสัยของคุณมันเป็นมากกว่านั้น ถ้าฉันเป็นแม่คุณฉันเอาเถ้ายัดปากคุณตายไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้โตมาเป็นภาระของสังคมหรอก ว้ายยยย!!! ”
หมับ!
มือหนาคว้าหมับเข้าที่ปลายคางมนส่งผลให้หญิงสาวรีบยกมือปัดเป็นพัลวัน ดวงตาคมแข็งกล้าทุกเมื่อยามที่พูดถึงแม่ของเขา
“อย่ามาพูดถึงแม่ของฉันถ้ายังไม่อยากตาย!! ”
ปึก!
ทาคาชิหยิบปืนที่เหน็บอยู่สีข้างจิ้มไปที่ขมับบางอย่างแรง จนมิเกลหลับตาปี๋ด้วยความกลัว ร่างบางสั่นเทาเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงกดที่ขมับ
“อื้อ! ” มือใหญ่กระชากผมของเธออย่างแรงให้เงยหน้าขึ้นสบตากับเขา จนหญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ทำไมเขาต้องรุนแรงขนาดนี้ด้วย
“ถ้าไม่อยากตายห้ามพูดถึงแม่ฉันอีก! ” ดวงตาคมจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตที่กำลังสั่นระริก ครู่หนึ่งมิเกลเห็นความเจ็บปวดในแววตาคู่นั้นก่อนแปรเปลี่ยนเป็นดวงตาแข็งกล้าเหมือนเดิม “หรือต้องให้ฉันทำให้เธอหลาบจำซะก่อน! ”
“มะ...ไม่นะ! ” ดวงตากลมโตที่กำลังสั่นไหวระริกเหลือบมองกระบอกปืนที่จิ้มอยู่ตรงขมับ ในขณะเดียวกันเหงื่อเริ่มไหลซึมออกมาด้วยความกลัว “ขะ..ขอโทษ~”
มิเกลเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือทุกครั้งที่เผลอพูดถึงแม่ของเขา ชายหนุ่มจะมีอารมณ์ฉุนเฉียวอยู่เสมอและแววตาเจ็บปวดคู่นั้นราวกับว่าในอดีตที่ผ่านมาเขาเจ็บปวดมาเยอะ
“เหอะ! เก็บคำขอโทษของเธอไว้เป็นอย่างอื่นดีกว่า ตอนนี้ฉันชักจะหิวแล้ว”
“ไม่นะ! อย่าทำฉันอีกเลยนะ ขอร้อง~” หญิงสาวยกมือไหว้อ้อนวอนอีกครั้ง แผลที่ตรงนั้นยังเจ็บอยู่เลยและตอนนี้เธอเองไม่มีแม้กระทั่งแรงจะป้องกันตัวเพราะจมน้ำมา แต่เขากลับไม่เห็นใจเลยซักนิด “ปล่อย!!! ”
หญิงสาวเริ่มดิ้นเมื่อชายหนุ่มวางปืนไว้บนหัวเตียงแล้วฉีกเสื้อยืดที่เธอสวมใส่อย่างบ้าคลั่งจนมันขาดวิ่นออกจากกัน
แคว่กกกกก!!!
“ว้ายยย!!! ” มือบางรีบยกขึ้นปิดหน้าอกทันที ชั่วพริบตาร่างของเธอโดนผลักล้มลงบนโซฟาเบดอย่างแรงจนจุกไปทั้งตัวพร้อมกับร่างสูงที่ขึ้นคร่อมทับทันที
แค่เห็นหน้าอกอวบน้องชายของทาคาชิก็แข็งชันขึ้นมาอีกรอบทั้งๆที่พึ่งไปสงบอารมณ์ในห้องน้ำมา ดวงตาคมเหลือบมองตัวเล็กที่นอนอยู่ใต้ร่าง แววตาของเธอสั่นระริกเหมือนกำลังกลัว นั่นยิ่งทำให้เขาพอใจ
มือหนาค่อยๆลูบไล้ร่างเปลือยเปล่าและในขณะเดียวกันมิเกลใช้จังหวะที่ชายหนุ่มกำลังจะก้มดูดหน้าอกของเธอคว้าปืนที่วางอยู่บนหัวและจ่อไปที่ขมับของเขาทันที
แกร๊ก!
- ผู้เขียน
