ขณะที่พี่แทนกำลังขับรถสปอร์ตคันหรูฝ่าความมืดยามค่ำคืน ถนนโล่งกว้างทำให้เขาเหยียบคันเร่งด้วยความเร็วไม่ต่ำกว่าร้อย เสียงเครื่องยนต์คำรามเบา ๆ ตัดกับบรรยากาศเงียบงันในรถ
ฉันนั่งตัวแข็งอยู่ที่เบาะข้าง พลางเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของเขา สันกรามที่ขบกันแน่น และสายตาจดจ่ออยู่กับถนนข้างหน้า ทำให้ฉันเดาอารมณ์ของเขาไม่ออกเลยสักนิด บรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความเงียบที่อึดอัด
ความสงสัยในใจเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อย ๆ จนฉันอดไม่ได้ที่จะถามออกไป
“พี่...มาที่ร้านนั้นได้ยังไงคะ?”
ฉันแทบอยากตบปากตัวเองทันทีที่คำถามหลุดออกมา ใจเต้นระรัวเมื่อสายตาคมของเขาเหลือบมามองฉันเพียงเสี้ยววินาที
“ฉันมีนัดกินข้าวกับเพื่อนที่ร้านนั้น” เขาตอบเสียงเรียบ
“อ้อ...ค่ะ” ฉันพยักหน้าเบา ๆ พลางหันกลับมามองถนนตรงหน้า ไม่กล้าพูดอะไรต่อ
ในระหว่างที่ความเงียบเข้าปกคลุม ฉันสังเกตเห็นบางอย่างที่ใบหน้าของเขา มีรอยเล็บเล็ก ๆ พร้อมเลือดซิบ
