แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านม่านสีครีมอ่อนที่พลิ้วไหวเบา ๆ กระทบใบหน้าหวานของเจ เธอค่อย ๆ ขยับตัวอย่างเชื่องช้า เปลือกตาบางลืมขึ้น เผยให้เห็นดวงตากลมโตที่ยังคงดูง่วงงุน เธอมองรอบห้องนอนที่ดูคุ้นตา ก่อนจะนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดเมื่อพยายามพลิกตัว
ความรู้สึกปวดเมื่อยแล่นไปทั่วร่าง โดยเฉพาะบริเวณท้องน้อยที่ปวดหน่วง ๆ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เสียงครางเบา ๆ หลุดออกมาโดยไม่ตั้งใจ
“โอ๊ย...นี่ฉัน...ยังรอดอยู่ใช่มั้ยเนี่ย?” เธอพึมพำกับตัวเองเบา ๆ พลางพยายามขยับตัวอีกครั้ง แต่แรงในร่างกายกลับดูเหมือนถูกสูบหายไปทั้งหมด
เธอสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อสัมผัสได้ถึงแขนแข็งแรงที่วางพาดอยู่บนเอวของเธออย่างแนบแน่น มือหนานั้นโอบรอบเอวของเธอราวกับเป็นเจ้าของ
เจหันไปมองชายหนุ่มที่นอนข้าง ๆ ร่างสูงของแทนไทนอนหลับสนิทอยู่ข้างเธอ ลมหายใจสม่ำเสมอและใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงดูสงบสุขุมแม้ในยามหลับทำให้เธออดมองไม่ได้
“เมื่อคืน...
