เดี๋ยวสิ!!
ที่นี่... มีแค่ฉันกับพี่แทนไท...
สถานการณ์นี้...ชักไม่น่าไว้ใจแล้ว!
เธอก้มหน้าหลบสายตาของแทนไทที่เดินเข้ามาใกล้ รอยยิ้มมุมปากของเขายังคงประดับอยู่บนใบหน้า ราวกับว่าเขารู้ทุกความคิดที่วูบไหวในหัวของเธอ
“เอ่อ...แล้วพี่นอนที่นี่ด้วยเหรอคะ?”
เจถามขึ้นแบบไม่ได้คิดมากนัก หวังใช้คำถามนี้ลดความประหม่า แต่ทันทีที่พูดออกไป เธอก็แทบกัดลิ้นตัวเอง
แทนไทหัวเราะเบาๆ ก่อนมองเธอด้วยสายตากรุ่นไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ริมฝีปากเขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“ถามแบบนี้...คิดดีแล้วเหรอ”
อึก!
เจกลืนน้ำลายลงคอ ใจเต้นแรงกว่าเดิมเมื่อเขาขยับเข้ามาใกล้จนแทบสัมผัสได้ถึงไออุ่น สายตาคมกริบของเขาจ้องลึกเข้ามาในดวงตาเธอ ขณะที่เธอถอยหลังไปเรื่อยๆ จนแผ่นหลังชนกับผนังห้อง
มือหนาของแทนไทยกขึ้นทาบเหนือศีรษะเธอ ค้ำตัวเองเอาไว้ ขณะที่ดวงตาคมจ้องมองเธอนิ่ง
“เอ่อ...คือ...ฉัน...
“หืม?”
เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่สีหน้ากลับเต
