บทที่ 7

1290 คำ

สวีเหลียนฮวาทั้งรู้สึกตื่นตระหนกและอับอายเป็นอย่างมาก นางไม่รู้จะทำเช่นไรแล้ว นางควรจะลุกขึ้นดีหรือไม่? แต่อีกใจหนึ่งก็อยากลอง!! แต่เขานิสัยแย่เช่นนี้ นางทำใจร่วมรักกับเขาไม่หลงจริงๆ แต่เขามีใบหน้าที่หล่อ นางควรให้อภัยเขาห้าสิบเปอร์เซ็นต์ดีหรือไม่? อวิ๋นซีเฉินเริ่มทำสิ่งใดไม่ถูก มือไม้ของเขามันลนไปหมด มิรู้ว่าจะทำเช่นไรดี! จะดันเข้าไปให้สุดหรือหยุดแค่นี้ดีเล่า? ความรู้สึกบัดซบเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อนเลย สวีเหลียนฮวาใช้สองมือกำขอบสระเอาไว้แน่น นางทั้งเสียวทั้งเจ็บในคราเดียวกัน "ทูลฝ่าบาท/ฮองเฮาสุรามงคลมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ!!" สวีเหลียนฮวารีบสุรามาดื่มเข้าไปสองจอก ความร้อนหลั่งรินราดรดลงไปในลำคอบางระหงของนาง ขับให้ใบหน้าสวยแดงซ่าน สวีเหลียนฮวาส่ายหน้าไปมาพลางครุ่นคิด สุราช่างแรงเสียจริง!! เมื่อคิดได้เช่นนั้นนางจึงตัดสินใจลุกขึ้นยืน ก่อนจะก้าวเดินออกจากสระ หลิวหมัวหมัวและหลิงเจียวที่เห็นเช่นนั้นจึงรีบนำผ้ามาซับกายให้นางและช่วยนางสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว แม้จะนึกเสียดายไม่น้อย แต่ทว่ายามนี้มีทั้งขันทีและนางกำนัลเฝ้ามองอยู่มากมาย น่าอายจะตายไป!! อวิ๋นซีเฉินกัดฟันกรอด สตรีต่ำช้าผู้นี้คิดจะไปก็ไปอย่างนั้นหรือ? เดี๋ยวก่อน!!เข้าไปแค่ปลายหัวเช่นนี้ ก็แปลว่าเขาตกเป็นสามีของนางแล้วเช่นนั้นหรือ!!! ไม่จริง!!เข้าแค่หัวก็เสียตัวแล้วหรือ? "ทูลฝ่าบาท พิธีสระสรงน้ำเสร็จสิ้นแล้ว เชิญประทับที่ตำหนักเฟิ่งหวงพ่ะย่ะค่ะ" อวิ๋นซีเฉิงพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะลุกจากสระน้ำและจัดการให้ราชเลขาสวมเสื้อผ้าอาภรณ์ให้เขา เดิมทีเขามิคิดจะไปนอนที่ตำหนักของนาง แต่ต้าเทียนเชื่อเรื่องของเทพสวรรค์เป็นอย่างมาก เขาจึงมิอาจขัดพิธีเช่นนี้ไปได้ สวีเหลียนฮวาเหลือบมองลำแท่งเอ็นร้อนของเขาด้วยท่าทีที่ตื่นตระหนก มันช่างใหญ่ยิ่งนัก!!ใหญ่เสียจนนางรู้สึกเสียวท้องน้อย นางยังไม่เคยบอกผู้ใดเลยว่านางมีโรคประจำตัว โรคแพ้ของใหญ่!!! ตำหนักเฟิ่งหวง สวีเหลียนฮวาเดินตามอวิ๋นซีเฉินเข้ามาในตำหนักเฟิ่งหวงด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ ยามนี้นางรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่ปากรูสวยยิ่งนัก คงเพราะถูกลำแท่งมังกรสวรรค์ของเขาจ่อทิ่มเข้ามาเป็นแน่ รู้อย่างนี้น่าจะอดทนดันเข้าไปให้มิด!! ไม่ได้สิ!!นางกับเขาไม่ถูกกัน จะทำเช่นนี้ไม่ได้!! เพราะความใจลอยทำให้สวีเหลียนฮวาเดินไปชนกับแผ่นหลัวของอวิ๋นซีเฉินเข้าอย่างจัง เขาเองก็ตกใจเป็นอย่างมาก ยังรู้สึกขวัญเสียกับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้อยู่ "ไม่แหกตาดูหรือไรจึงมาชนข้าเช่นนี้!!" "ตาไม่แหกเพคะ แต่อย่างอื่นแหกไปแล้ว อุ๊ย!!" "เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" "ไม่มีสิ่งใดเพคะฝ่าบาท หม่อมฉันก็พูดไปเรื่อยเปื่อย" "ก็ดี!!คืนนี้เจ้าจงนอนที่พื้นไปเสีย เตียงนี้เป็นของข้า!!" "ไม่เพคะ!!หากพระองค์อยากจะทรงนอนบนเตียงก็ห้ามใช้ผ้าห่มของหม่อมฉันเพคะ!!" "เหลียนฮวา!!!" สวีเหลียนฮวาไม่สนใจเขาอีก นางดึงผ้าห่มออกมาทันที แต่ทว่านางกลับรู้สึกปวดศีรษะขึ้นมาและมีอาการมึนงงเล็กน้อย คงเพราะฤทธิ์สุราที่นางดื่มเข้าไปสองจอกใหญ่นั่นเป็นแน่ ช่างแรงยิ่งนัก!! อวิ๋นซีเฉินที่เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก สตรีอ่อนแอเช่นนี้มิควรได้เป็นฮองเฮาของเขาเลยแม้แต่น้อย!! "หึ!!อ่อนแอถึงเพียงนี้ยังคิดมาต่อกรกับข้า!!ข้าใจดีกับเจ้าถึงขนาดนี้ยังมิสำนึก จ้าไม่ถีบตกเตียงก็เป็นวาสนาของเจ้าแล้ว!!" สวีเหลียนฮวาเริ่มรู้สึกว่ามือใหม่ของนางเริ่มสั่น ร่างกายร้อนผ่าวราวกับถูกไฟเผา มันร้อนรุ่มไปทั้งกายเสียจนใบหน้าสวยมีเหงื่อเม็ดเล็กออกเต็มไปหมด "ฝ่าบาทเพคะ" "เรียกทำไม!!" "หม่อมฉันร้อนเพคะ!!" "ร้อนแล้ว...บัดซบ!!มาแก้ผ้าให้ข้าดูทำไมกัน!!' "หม่อมฉันร้อนเพคะ!!" "ใส่เดี๋ยว....หน้าอกใหญ่มาก!!อุ๊บ!!' อวิ๋นซีเฉินรีบยกมือขึ้นปิดปากตนทันที ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น สวีเหลียนฮวาสตรีหน้าด้านนางแก้ผ้าให้เขาดู!! เกิดมาเขายังไม่เคยเห็นเรือนร่างสตรี มีแต่อ่านตำราวังวสันต์ก็เท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นความใหญ่อลังการถึงเพียงนี้!! สวีเหลียนรู้สึกราวกับว่านางกำลังจะควบคุมร่างกายของตนเองไม่ได้เสียแล้ว จึงปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจนหมด ก่อนจะหันไปมองอวิ๋นซีเฉินด้วยท่าทียั่วยวน "ฝ่าบาทเพคะ" "หากเจ้ายังไม่หยุดเรียกข้าจะตัดลิ้นเจ้าทิ้งเสีย!!" "ฝ่าบาท!!" "เหลียนฮวา อื้อ!!" สวีเหลียนฮวาดึงร่างของอวิ๋นซีเฉินให้หันกลับมาสบตากับนาง ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปหาเข้าทันที ริมฝีปากบางสวยได้รูปทายทับลงไปบนริมฝีปากหนาใหญ่ของเขาอย่างถือวิสาสะ ลิ้นอุ่นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพลงปากของอวิ๋นซีเฉินและเกี่ยวกระหวัดพัวพันกันอย่างถึงใจ อวิ๋นซีเฉินพยายามผลักไสนางครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ทว่าไม่รู้นางไปเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ใดมากมายถึงเพียงนี้ เขาเองก็เหนื่อยล้ามาทั้งวัน แม้จะมีเรี่ยวแรงมาก แต่มาเจอกับนางที่ปลุกปล้ำเขาเช่นนี้ เขาเองก็เริ่มจะไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ อีกทั้งยังมิเคยผ่านมือสตรีมาก่อน เขาเองยอมรับอย่างเต็มหัวใจว่า ทำไม่เป็น!! นี่เขากำลังถูกนางปลุกปล้ำหรือ? ไม่สิ!!ราวกับว่าเขาสมยอมนาง บัดซบ!!!สมองข้าบอกว่าไม่ แต่เหตุใดร่างกายข้าจึงอ่อนปวกเปียกเช่นนี้เล่า สวีเหลียนฮวาดึงทึ้งเสื้อผ้าของอวิ๋นซีเฉินออกจนหมด ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปจูบไซร์ซอกคอของเขาอย่างหื่นกระหาย นางเคยดูหนังติดเรตมาไม่น้อย จึงจดจำได้ขึ้นใจ "อื้อออ ปล่อยข้า!!" อวิ๋นซีเฉินถูกนางจับตรึงสองแขนแกร่งเอาไว้มิอาจขัดขืนได้ แต่ทว่าเขากลับรู้สึกดีไม่น้อย สวีเหลียนฮวาแลบลิ้นลากเลยลงมาตามแผ่นอกกว้างและท้องน้อยของเขาอย่างไม่รีบไม่ร้อน ทุกการกระทำของนางทำให้สติของอวิ๋นซีเฉินกระเจิดกระเจิงไปหมด สวีเหลียนฮวาจ้องมองลำแท่งเอ็นร้อนขนาดใหญ่ของเขาด้วยแววตาเป็นประกาย ใบหน้าสวยแดงระเรื่อ นางค่อยๆยื่นมือไปกอบกุมลำแท่งสวรรค์ของเขาเอาไว้ แล้วจึงชักรูดมันขึ้นลงอย่างช้าๆก่อนจะเร่งจังหวะให้ถี่เร้ามากยิ่งขึ้น พร้อมกับแลบลิ้นเลียปลายหัวหยักสีชมพูของเขาอย่างหยอกเย้า เหตุใดจึงรูดฝืดเช่นนี้เล่า นางเคยเห็นในหนังมันขึ้นลงคล่องมาก! "อ๊าส์!!เหลียนฮวา ซี๊ดดด!!" เขามิเคยถูกสตรีใดทำเช่นนี้มาก่อนเลย รสสัมผัสของนางทำให้เขาร่างกายบิดเร่าด้วยความเสียวซ่านเป็นอย่างมาก "หม่อมฉันขอกินทั้งแท่งเลยนะเพคะ!"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more