เจ็ดโมงครึ่งเฮียฌอห์ณลุกจากที่นอน เดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันเดินออกมาหาลูกสาวที่นั่งทานข้าวก่อนไปเรียน
“พ่อชองตื่นแล้ว” เห็นหน้าพ่อก็ยิ้มกว้าง
“ตื่นแล้วค่ะ พร้อมรักแต่งตัวน่ารักจังเลย” ก้มหอมแก้มลูกสาวด้วยความรัก
“หนูสวยไหมคะ”
“สวยค่ะ ลูกสาวของพ่อสวยที่สุดเลย” ก้มหอมแก้มลูกสาวอีกหนึ่งที “แม่ไปไหนคะ”
“แม่กิ๊บอยู่ครัว” ยัยหนูพร้อมรักชี้ไปทางครัว ก่อนพ่อจะออกมาแม่ก็เดินเข้าครัว “นั่นไง แม่มาแล้ว”
“กินข้าวเลยไหมคะ ข้าวต้มอยู่ในหม้อ” กิ๊บวางถ้วยข้าวต้มของเธอที่โต๊ะทานข้าว
“อื้ม” เฮียฌอห์ณพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าครัว
แม้เห็นหน้าเขาแล้วจะคิดถึงเรื่องเมื่อคืน แต่การทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคงเป็นเรื่องที่ง่ายที่สุดในตอนนี้ แบบว่าไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องพูด
ทั้งสองพากันไปส่งลูกที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก จากนั้นก็ขับรถมาที่บ้านของผู้ใหญ่กุ้ง กิ๊บต้องเข้ามาทำบัญชีให้พ่อ
“ที่
