บทที่20 รักเมีย หลงเมีย ใครจะทำไม
3เดือนต่อมา
"คุณเมีย คุณเมียจ๋าของคุณสา คุณสาหิว" ชนะชลเอ่ยบอกพร้อมทั้งโอบกอดหญิงสาวจากด้านหลัง ใบหน้าซุกไซ้ไปตามซอกคอ
"อยู่กันมาจะ4เดือนแล้วนะ จะกวนกันถึงไหนฮะ ปล่อยเค้าบ้างนะง่วง" กรรณณารางัวเงียบอก ตลอดเวลา3เดือนที่ผ่านมาเขาไม่ยอมปล่อยให้เธอได้พักผ่อนสักครั้ง ชนะชลเรียกร้องจากเธอทุกค่ำคืนอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย ไม่ว่าเธอจะห้ามปรามอย่างไรก็ไม่สำเร็จก็เขามันมากประสบการณ์นิ เขาชักนำเธอหลงในวังวนแห่งเสน่หาตลอด
"โธ่คุณเมียจ๋าของคุณสา ไม่ว่าวันนี้ วันหน้า หรือวันไหน คุณสาก็ปล่อยไม่ได้หรอกคนมันหลงอะ จะให้นอนมองเฉยๆเห็นจะยาก" ชนะชลเอ่ยบอกพรางใช้มือถอดอาภรณ์บนตัวเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัวสักนิด
"นี่แหน่ะ มือเบานักแม่จะตัดทิ้งซะนี่" กรรณณาราที่เพิ่งรู้ตัวว่าถูกลอกคราบออกจนเหลือแค่บาร์และแพนตี้ตัวจิ๋วต้องตีมืออีกฝ่ายพร้อมกับเอ็ดใส่
"ไม่เอาน๊า
