ภายในโรงเตี๊ยมชื่อดังในเมืองหลวงยามค่ำคืน ไป๋อันหรานนั่งนิ่งอยู่หน้าโต๊ะไม้เนื้อดี นิ้วเรียวขาวซีดลูบไล้แก้วชาอุ่นในมือแต่กลับไม่แม้แต่นึกอยากจะจิบ ลมหายใจของนางหนักอึ้งราวกับมีหินก้อนใหญ่กดทับอยู่บนอก ดวงตาคู่สวยบัดนี้เต็มไปด้วยความสับสนและเดือดดาลปนเวทนา
หญิงสาวกำหมัดแน่นจนหลังมือขึ้นเส้นเลือด คำพูดของต้าลู่ยังดังก้องซ้ำไปมาในหัวของนางราวกับค้อนเหล็กทุบลงมาไม่หยุด ไป๋อันหรานคนเก่าได้ยึดครองร่างนี้ตลอดสองเดือนที่ผ่านมา
และตลอดสองเดือนนั้นไป๋อันหรานได้สร้างเรื่องราวไว้มากมาย
ต้าลู่ยืนอยู่ข้างกายอย่างเงียบ ๆ แม้สีหน้าสงบนิ่งตามแบบปีศาจผู้รับใช้ แต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยความระแวดระวัง นางรู้ดีว่าอารมณ์ขององค์หญิงในเวลานี้ ขุมนรกยังเทียบไม่ติด
“สองเดือน…” ไป๋อันหรานเอ่ยช้า ๆ น้ำเสียงแผ่วทว่ากดต่ำจนฟังดูอันตราย “ข้าถูกยึดร่างไปถึงสองเดือนเต็ม ๆ โดยที่ไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยงั้นหรือ”
นางหลับตาสูด
