จันทร์เจ้า…
หลังเลิกเรียนวันนี้ฉันมีนัดทานข้าวกับคุณพ่อสุดหล่อที่เดินทางมาคุยงานกับลูกค้า น่าแปลกที่อยู่ ๆ ก็มีข้อความจากพี่ชายแสนดีส่งมาทางแอพพลิเคชั่นไลน์ บอกให้ฉันไปหาที่โรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งเป็นโรงแรมในเครือของคุณอาเขย
“ไม่มีอะไรจะน่าตื่นเต้นไปกว่าต้องนั่งทานข้าวกับพ่อขาแล้วก็พี่พายัพโดยมีอาซันกับพี่ภาคินนั่งร่วมโต๊ะเดียวกันอีกแล้ว เฮ้อ!” ฉันพ่นลมหายใจออกมาหลังจากเดินมาถึงหน้าห้องน้ำไม่ไกลจากร้านอาหารที่พี่พายัพนัดไว้
ถึงจะรู้ว่าพี่ภาคินไม่ได้คิดอะไรกับฉันแต่ใครบางคนน่ะคิดมากกว่าฉันอีก ไหนจะสัมผัสเร่าร้อนในคืนนั้นยังทำให้ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบทุกครั้งที่นึกถึง “วันนี้อย่าหึงเลยนะ” ฉันพึมพำเบา ๆ เมื่อนึกถึงใบหน้าคมคายของใครบางคน
ติ้ง!
เสียงแอพพลิเคชั่นไลน์ที่ดังขึ้นทำให้ฉันชะงักเท้าเอาไว้ก่อนจะล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู บนหน้าจอสว่างจ้าปรากฏชื่อของใครบางคนที่ส่งข้อความเข้ามา
“นึกว่า
