ติดอยู่ในใจ

374 คำ
เคยเห็นอะไรบางอย่างแล้วจำเป็นภาพติดตามั้ยครับ ผมกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ แม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว แต่ใบหน้าของพ่อค้าขายลาบคนนั้นยังติดอยู่ในห้วงความคิดของผมตลอดเวลา “เป็นไรวะไอ้คาล กูเห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวนานละ มีความรักหรอ” เสียงไอ้คิลดังขึ้นปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ นี่อาการผมมันออกขนาดนั้นเชียวหรอ “ดูออกขนาดนั้นเลยหรอวะ” ผมเอ่ยถามอย่างอารมณ์ดี “จริงปะเนี่ย เริ่มแรกกูกะว่าจะแซวเล่น ๆ ไม่คิดว่าจะจริง ใครวะ กูรู้จักเปล่า” มันยื่นหน้าเข้ามาถามอย่างคนขี้สงสัย “ไม่รู้จักหรอก กูก็เพิ่งรู้จักเขาอาทิตย์ก่อน แต่กูไม่มั่นใจว่าใช่ความรักรึเปล่า ไอ้ความรู้สึกที่ใจมันเต้นแรงทุกครั้งที่คิดเห็นหน้าแอบไปส่องดูเขาทุกวัน แบบนี้มันเรียกว่ารักมั้ยวะ” ผมวางปากกาที่กำลังจะจดเซ็นเอกสารแล้วหันไปขอความคิดเห็นจากพี่ชาย “ถึงขนาดแอบไปส่องดูทุกวัน หนักอยู่นะกูว่า น่ารักหรอวะมีรูปเปล่า กูดูหน่อยซิ” “ไม่มีหรอก” ผมส่ายหน้าพัลวัน “แต่เขาไม่ใช่คนน่ารัก ออกแนวห่าม ๆ พูดหยาบ ๆ กล้ามแน่นหน้าคม ดูท่าเขาน่าจะชอบผู้หญิงด้วยแหละ” “งั้นมึงก็อกหักได้เลย เขาไม่เอามึงหรอก” “เดี๋ยวสิ! กูยังไม่ได้เริ่มจีบเลย จะให้กูรีบอกหักไปไหนวะ” ผมชักสีหน้าอย่างหงุดหงิด ไอ้นี่! ไม่สนับสนุนแล้วยังจะมาบั่นทอนจิตใจผมอีก “กูคิดแผนไว้ละ รับรองอยู่หมัด มึงก็รู้หนิคนอย่างกูอยากได้อะไรก็ต้องได้” ผมว่าด้วยสีหน้ามุ่งมั่นจนไอ้คิลส่ายหน้าด้วยความละเหี่ยใจ คงไม่เชื่อว่าผมจะตามตื้อเขาได้สำเร็จ แต่ทำไงได้ล่ะครับก็คนมันชอบไปแล้ว ชอบมากด้วย ไอ้ผมมันก็เป็นคนดื้อดึงซะด้วยสิ ตราบใดที่เขายังไม่พูดปฏิเสธออกมา นั่นก็แปลว่าผมยังมีสิทธิ์ที่จะจีบติดใช่มั้ยล่ะครับ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม