ลมยามเย็นพัดโชยกลิ่นหญ้าและดอกไม้จากสวนด้านล่างลอยมากับสายลม แสงสีทองของอาทิตย์สีแดงยามเย็นค่อย ๆ ทอดลงบนระเบียงชั้นบนของคฤหาสน์ ร่างเล็กของพบรักนั่งชันเข่าบนเก้าอี้หวาย มองท้องฟ้าที่กำลังเปลี่ยนสีอย่างเงียบ ๆ
“ดวงอาทิตย์สวยเหมือนเดิมเลยค่ะ พี่ชาย” เธอเอ่ยเสียงเบาดวงตากลมใสมองพระอาทิตย์ที่กำลังเคลื่อนตัวลงใกล้ขอบฟ้า
เลออนในชุดอยู่บ้านสบาย ๆ นั่งอยู่ข้าง ๆ เอียงหน้ามองเธอมากกว่ามองวิวตรงหน้า
“สวย แต่พี่ว่าสวยสู้ตรงนี้ไม่ได้หรอก” ปลายนิ้วแตะลงที่แก้มเนียนเบา ๆ อย่างหยอกเย้า พบรักหันมามองเขา แก้มร้อนวูบทันที
“พี่ชาย!! ปากหวานอีกแล้ว”
“ก็พี่พูดความจริง” เสียงเรียบแต่หนักแน่น ร่างสูงเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ช้อนแขนโอบไหล่บางเข้ามาแนบตัว กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเธอผสมกับลมเย็นยามเย็นทำให้หัวใจเขาอุ่นขึ้นอย่างประหลาด พบรักซบหัวกับอกกว้างเบา ๆ รู้สึกได้ถึงเสียงหัวใจของเขาที่เต้นอย่างมั่นคง ใจของเธอก็พล
