สัมผัสเย็นวาบที่ลำคอทำให้พบรักขมวดคิ้วเล็กน้อยในยามหลับตา เสียงลมหายใจสม่ำเสมอที่ใกล้เกินกว่าจะเป็นของใครอื่น ทำให้เธอลืมตาขึ้นช้า ๆ แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อใบหน้าคมของเลออนอยู่ใกล้แค่คืบ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน
“พี่…” น้ำเสียงเธองัวเงียอย่างคนที่เพิ่งตื่นนอน
“ที่รัก” เขาตอบกลับในทันที ราวกับคำนี้เป็นสิ่งที่เขาอยากเรียกมานาน
“ค่ะ… ที่รัก” มุมปากของเลออนยกขึ้นนิด ๆ
“ตัวเล็กของพี่น่ารักที่สุดเลย” พบรักยิ้มบาง แต่สายตาก็เลื่อนไปยังวัตถุเย็นที่แตะผิวคอ
“ว่าแต่นี่…คืออะไรคะ?”
“ลองดูสิ” เขาเอื้อมมือช่วยหมุนจี้ล็อกเกตให้เธอเห็นชัด ๆ
เธอก้มลงมองอย่างระวัง พอปลดกลไกเล็ก ๆ ออก ภายในปรากฏภาพเล็ก ๆ สองด้านฝั่งหนึ่งคือรูปของพ่อแม่ที่เธอรักสุดหัวใจ อีกฝั่งคือรูปของเลออนและเธอที่กำลังยิ้มให้กันในตอนที่แสงสีทองที่ดูอบอุ่นที่สุด หัวใจเธอเหมือนถูกบีบเบา ๆ น้ำตาซึมขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
“ชอบไหม??”
