เลออนนั่งอยู่ข้างพบรักบนม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวนสาธารณะ บรรยากาศรอบข้างเงียบสงบ มีเพียงเสียงลมพัดแผ่วเบา กับแสงสุดท้ายของวันที่กำลังเลือนหายไปจากเส้นขอบฟ้า
พบรักนั่งกอดอกมองดวงอาทิตย์ที่ค่อย ๆ ลับฟ้า ดวงตาเป็นประกายละมุนกับสีส้มอมทองที่แตะขอบเมฆข้างกายของเธอ ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมเข้มและท่าทีเงียบขรึมเพียงแค่หันมามองเธอเงียบ ๆ โดยไม่ได้มองท้องฟ้าเช่นกัน
“ท้องฟ้าสีสวยมากเลยค่ะ” เธอเอ่ยเบา ๆ คล้ายพูดกับตัวเอง
“ใช่ สวยมาก” เสียงทุ้มตอบรับ แต่สายตาเขายังคงจับจ้องที่ใบหน้าของเธอ
“ตัวเล็กยังชอบมานั่งดูพระอาทิตย์ตกเหมือนเดิมเลยนะ” เขาพูดต่อ พลางเลื่อนสายตามองท้องฟ้าชั่วครู่ ก่อนจะหันกลับมาสบตาเธออีกครั้ง
“ค่ะ ดูแล้วก็เพลินดี สบายใจด้วย ลมก็เย็น” พบรักยิ้มบาง ๆ ขณะสูดหายใจลึกเหมือนเก็บช่วงเวลานี้ไว้ในใจ
“แต่ตัวเล็กเป็นผู้หญิงมานั่งคนเดียวมันอันตรายนะ รู้ไหม??”
“พี่ชายบ่นเหมือนนมเลย” เธอแอ
