รถแล่นเข้ามาจอดในลานหน้าบ้าน เลออนลงจากรถเดินอ้อมไปเปิดประตูให้พบรัก แต่แทนที่จะรอเหมือนทุกครั้ง กลับก้าวยาว ๆ เดินนำเข้าไปในบ้านราวกับไม่คิดจะเหลียวหลังมอง เธอมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยหัวใจที่เริ่มอึดอัด
“พี่… ยังงอนหนูอยู่เหรอ” น้ำเสียงเธอแผ่วลงอย่างรู้สึกผิด เลออนถอดสูทวางบนพนักโซฟา ก่อนเหลือบตาคมมามองเธอสั้น ๆ
“เปล่า” เสียงราบเรียบแต่กลับทำให้หัวใจเธอไหววูบยิ่งกว่าเสียงดุ ท่าทางเฉยชาของเขาเธอไม่ชิน พบรักขยับเข้าไปใกล้เขา เอื้อมมือจับปลายแขนเขาแล้วแกว่งไปมาเบา ๆ เหมือนกำลังง้อ
“หนูขอโทษนะคะ ต่อไปจะไม่อยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่นอีก… ครั้งนี้หนูเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ นะ เพราะนานากำลังคบกับพี่เคน”
“พี่รู้… แต่พี่ไม่ชอบให้ใครเข้ามาใกล้ตัวเล็กของพี่เกินไป มันทำให้พี่หึงพี่หวง ตัวเล็กเข้าใจไหม??” เลออนถอนหายใจเบา ๆ แต่ไม่ได้ปัดมือเธอออก
“เข้าใจค่ะ ต่อไปหนูจะระวัง พี่อย่าโกรธหนูเลยนะ จะให้หนูทำอะไรก็ไ
