แต่นั้นรามและมะปรางกับไม่รู้เลยมีสายตาอีกคู่ที่จับจ้องเขาและมะปรางมาจากด้านหลัง
ด้านมะปรางหลังจากที่รามถอนจูบออกและขอคบเธอแล้วนั้น
“ฉัน ไม่ได้หึงพี่ ฉันหึงพี่ตอนไหน พี่อะมั่วแล้วพี่ราม” มะปรางเอ่ยเสียงอ้อมแอ้ม พร้อมกับหลบสายตาของเขา แพ้มากแพ้รอยยิ้มและสายตาแบบนี้มาก
“ถ้าไม่หึงฉันแล้วเธอจะเหวี่ยงใส่ต้นเตยทำไม” รามไม่พูดเปล่า แต่นั้นกับยื่นมือไปยีหัวคนตัวเล็ก มะปรางถึงกับสะอึก พูดไม่ออก ให้ตายสิฉันนี้นะเหวี่ยงใส่ต้นเตย บ้าไปแล้วไม่ไหว
“ไม่ใช่นะ ฉัน...” มะปรางที่จะเอ่ยปฏิเสธ แต่นั้นคนตัวโตกับแทรกขึ้น
“เธอจะอายทำไม ชอบก็บอกว่าชอบ ที่เธอชอบฉันไม่แปลกหรอก เพราะฉันซัมเธอมา 2 รอบแล้ว” รามไม่พูดเปล่า ร่างสูงโน้มใบหน้ากระซิบที่ข้างหูคนตัวเล็ก มะปรางถึงกับแข็งทื่อ จากนั้นร่างสูงในชุดนักศึกษาเสื้อเชิ้ตพับแขนเดินมือล้วงกระเป๋าออกจากห้องด้วยสีหน้าอารมณ์ดี
“หึ...ฉันนี้นะ ชอบเขา ไม่ใช่ เป็นไปไม่ไ
