มะปรางที่ถูกมือหนาของรามจับมือไว้เช่นนั้น ใบหน้าสวยหวานถึงกับชะงักด้วยท่าทีตกใจ นี้เขากล้าจับมือเธอต่อหน้าผู้หญิงของเขาได้ยังไง ทั้งที่มืออีกข้างเขากับควงใครอีกคน มะปรางจ้องคนที่ถือวิสาสะจับมือของตน
“ปล่อย...” เสียงแข็งเอ่ยจากปากคนตัวเล็ก เธอมองเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ ที่รามเข้ามาถึงตัวเธอ
“ไม่คิดจะทักทายพี่หน่อยเหรอครับ น้องมะปรางคนสวย” รามไม่พูดเปล่าแต่ร่างสูงกับไม่ยอมปล่อยมือของเธอ มือหนายังบีบมือคนตัวเล็กไว้เช่นเดิม นัยน์ตาทั้งสองคู่จ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“ไม่จำเป็น” มะปรางกดเสียงอย่างไม่น่าฟัง บ่งบอกถึงอารมณ์เขาไม่ควรวุ่นวายจุ้นจ้านกับเธอ ทั้งที่ผู้หญิงของเขาก็อยู่ตรงนี้ แต่ด้วยท่าทีสายตาเย่อหยิ่งไม่สนของมะปราง ทำเอารามถึงกับทนไม่ไหว เมื่อคืนหลังจากที่คิดทบทวนอะไรหลายอย่างเขากับนอนไม่หลับมาทั้งคืน จะว่าบ้าเสียสติไปก็คงจะใช่ คนบ้าอะไรขับรถไปคอนโดของมะปรางตอนตี 3 เป็นเชี่ยไรของมึ
