2| พ่อหมี
896 คำ
ไลน์
พ่อหมี : รายละเอียดงาน ..พี่เลี้ยง
เงินเดือน 70,000 บาท ไม่รวมเบี้ยเลี้ยง (ไม่พอใจขอเพิ่มได้)
ประกันชีวิตและประกันอุบัติเหตุ
ทริปเที่ยวต่างประเทศและภายในประเทศ
OT ชั่วโมงละ 1,000
ฉันยกมือปิดปากเมื่อเห็นค่าจ้างงานพี่เลี้ยงที่เพิ่งถูกส่งมา เป็นแอคที่ใช้ชื่อว่าพ่อหมี รายละเอียดงานก็เหมือนงานพี่เลี้ยงทั่วไปแต่สิ่งที่ทำให้สะดุดตาและร้องว้าวในใจก็คือ เงินเดือน มันมีค่ากับฉันมากๆ แล้วมันก็มีมูลค่ามากกว่าการทำงานสองที่ในตอนนี้เสียอีก
Baitoey : คุณพ่อน้องตะวันใช่มั้ยคะ
พ่อหมี : ใช่ครับ ข้อเสนอที่ผมส่งไปพอจะทำให้คุณครูตัดสินใจได้ง่ายขึ้นมั้ยครับ
เขารู้เหรอว่าฉันต้องการเงิน
Baitoey : เงินเดือนที่ฉันจะได้ตามนั้นจริงๆ เหรอคะ
พ่อหมี : ถ้าคุณครูคิดว่าน้อยไป ขอเพิ่มได้นะครับ เสนอมาได้เลยว่าอยากได้เท่าไหร่
ฉันเพิ่งได้งานประจำได้ไม่นานอยู่ๆ ก็มีงานใหม่ที่ให้ค่าตอบแทนสูงมากกองอยู่ตรงหน้า แน่นอนว่าฉันสนแต่ว่าข้อเสนอนั้นมันเว่อเกินไป ซึ่งแน่นอนว่าลึกๆ ข้างในของฉันก็แอบเกรงใจผู้ปกครองท่านนี้เหมือนกัน
พ่อหมี : ผมมีปัญญาจ่าย คุณอย่าคิดมากสิ
Baitoey : แน่นอนฉันคิดค่ะ
พ่อหมี : ผมจ่ายได้ ถ้าแลกกับความสบายใจของตัวเอง
รายจ่ายของฉันหนักทุกเดือน ชีวิตคนมันเลือกเกิดได้ที่ไหน ลืมตาดูโลกหนี้ก็มากองรออยู่แล้ว เป็นหนี้ก็ต้องใช้ บุญคุณก็ต้องทดแทน เป็นใบเตยมันไม่ง่ายเลย
พ่อหมี : คุณพร้อมเริ่มงานเมื่อไหร่
Baitoey : ฉันยังไม่ตกลงเลยนะคะ
พ่อหมี : เอาน่า อย่าคิดเยอะเลย ลูกสาวของผมกำลังต้องการคนดูแล
ฉันไม่รู้ว่าครอบครัวนี้มีปัญหาอะไรมันคงเป็นเรื่องภายในของเขา เห็นได้ว่าคุณพ่อกำลังพยายามเต็มที่เพื่อหาพี่เลี้ยงมาดูแลลูกสาว
Baitoey : ฉันขอเวลาเคลียร์ตัวเองก่อนนะคะ
พ่อหมี : กี่วัน?
Baitoey : ไม่เกินหนึ่งสัปดาห์ค่ะ
พ่อหมี : ดีล ตามนั้น
ฉันไม่ได้พิมพ์ข้อความกลับไปอีก วางมือถือลงข้างตัวแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า ขบคิดเรื่องหนี้สินอยู่ตลอดเวลา เมื่อไหร่กันที่ฉันจะหลุดพ้นจากเรื่องน่าปวดหัวนี่สักที
*******
หลายปีก่อน
“มันเป็นเพราะแกไงที่ทำให้ชีวิตฉันพังแบบนี้ ไปไกลๆ เลย ยิ่งเห็นก็ยิ่งหงุดหงิด”
“เตยจะออกไปเช่าหออยู่ แม่จะได้ไม่หงุดหงิด”
“มีเงินหรือไง อ๋อ ลืมไปว่าหาเงินใช้เอง อย่าลืมค่าบ้าน ค่าน้ำค่าไฟที่จะต้องจ่ายด้วยล่ะ” ฉันบีบมือแน่นเมื่อได้ยินประโยคนั้น ตอนนั้นฉันอายุแค่สิบแปดแต่ต้องแบกรับค่าใช้จ่ายในบ้านทุกอย่าง มันหนักมากที่ต้องทำงานและเรียนไปด้วย
“เดือนนี้เตยต้องจ่ายค่าเทอมแล้วก็ต้องเก็บเงินเตรียมเข้ามหา’ ลัยด้วย เตยไม่มีให้หรอกนะแม่”
“จะเรียนเอาโล่หรือไง ชีวิตมันต้องใช้เงิน เรียนสูงแค่ไหนมันก็ต้องใช้แรงทำงานทั้งนั้น เสียเวลา”
“แต่เตยจะเรียน”
“มีปัญญาก็เอาสิ ถ้าเดือนนี้แกไม่ส่งบ้านก็ไสหัวออกไปซะ” มันมืดไปหมด ครอบครัวที่คิดว่าจะเป็นเซฟโซนให้ในวันที่เหนื่อยล้า สุดท้ายก็อย่างที่เห็น
“แม่”
“เอาพี่แกเป็นแบบอย่างบ้างสิ” ถ้าแม่หมายถึงพี่ฟ้าล่ะก็... ฉันไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาด
“เตยไม่ขายตัว”
“อีเตย มึงว่าลูกกูขายตัวเหรอฮะ” ฉันถูกแม่ตบและด่ากราดด้วยถ้อยคำหยาบคายเพียงเพราะพูดถึงพี่ฟ้าว่าเป็นผู้หญิงขายตัว ความอดทนที่ฉันมีมันเริ่มถดถอยลงทีละนิดจนในที่สุดฉันก็ตัดสินใจออกจากบ้านหลังนั้นมาเช่าห้องพักอยู่เพียงลำพังอยู่ได้ไม่นานก็ถูกแม่ตามมารังควานขอเงินอ้างว่าพี่ฟ้าไม่ส่งเงินมาให้บ้าง สารพัดข้ออ้าง ฉันจึงตัดความรำคาญด้วยการส่งเงินให้เขาเท่าที่ตัวเองไหว
จนวันหนึ่ง
“เตย บ้านเรากำลังจะถูกยึด” บ้านที่เก็บความทรงจำวัยเด็กเอาไว้มากมาย ทำให้ฉันมีที่ซุกหัวนอนแม้ว่าจะไม่ค่อยมีความสุขแต่ฉันก็เลือกที่เก็บรักษามันเอาไว้
*******
ปัจจุบัน
ฉันเริ่มเก็บของที่ไม่จำเป็นลงกล่อง งานใหม่ที่จะเริ่มสัปดาห์หน้านี้มีที่พักให้อยู่ฟรี อาหารครบสามมื้อ ทำให้รายจ่ายที่อยู่อาศัยและค่ากินลดลงได้เยอะเลย
ส่วนงานพาร์ทไทม์ที่ฉันทำประจำช่วงเย็นต้องรอมีคนใหม่เข้ามาแทนก่อนถึงจะออกได้
ก๊อก ก๊อก
ฉันรีบเดินมาประตูเพราะรู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร
“ตะวันมาช่วยครูเตยค่ะ”
“เรียกพี่เตยก็ได้ค่ะ ตอนนี้ไม่ใช่ครูแล้ว” ฉันคลี่ยิ้มให้เด็กน้อยโดยไม่ทันมองว่ามีใครบางคนยืนอยู่ด้านหลังด้วย
“ตะวันพาคุณพ่อมาช่วยด้วยค่ะ”
“ผมว่างหน่ะ เผื่อมีของหนักให้ผมช่วยยก”
“เชิญค่ะ ห้องเล็กหน่อยนะคะ”
---------------
- ผู้เขียน
