“ทำไม อายหรอ แค่นี้ทำเป็นอาย แค่รักแฟนพี่สาว ไม่เห็นต้องอายเลย ว่าไหม!!” เฟรย่าพูดเสียงดังฟังชัด ทุกคนได้ยินกันก่อนเสียงพูดคุยจากคนรอบข้างจะดังขึ้น สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องให้ความสนใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“พอเถอะค่ะ พี่เฟร อย่ามาพูดอะไรแบบนี้ในที่ที่ คนเยอะแบบนี้เลยค่ะ” โรสออกตัวปกป้องเมเบล พร้อมเอาตัวมาขวางเธอไว้ดันไปยืนอยู่ด้านหลัง
“ฉันบอกว่าถอยไปไง ไม่ใช่เรื่องของแก รักเพื่อนก็หัดดูเวลาด้วยไหม หรือเธอก็รู้เห็นเป็นใจกับเพื่อนหรือไง” เฟรย่าไม่หยุดพูด เธอแสยะยิ้มให้โรสอย่างผู้ชนะ
“หึ! พี่จะมาพูดอะไรตอนนี้ พี่ก็ไม่ได้คบกับเขาแล้วนิ จะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมา” โรสว่าต่อ พร้อมเชิดใบหน้าสู้กับเฟรย่าไม่ลดละ
“ทำไมจะพูดไม่ได้ หน้าใสๆ แต่ลับหลังกลับร้ายกาจ ตอนนี้ก็สมใจแล้วนิ แต่ได้แค่ตำแหน่งนางบำเรอ ฮ่าา” เฟรย่าหัวเราะออกมาเสียงดังด้วยความสะใจ
“อะไรนะ ที่พี่สาวแกพูดหมายความว่าไงเบล” โรสหันหน้ามาหา
