เล่ห์ร้าย สายโลหิต

เล่ห์ร้าย สายโลหิต ตอน2 แอบรัก

ป้าจวนสอนไห้สร้อยทำงานบ้านทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นปัดกวาดเช็ดถูบ้านทำความสะอาดห้อง ซักผ้าเปลี่ยนผ้าปูที่นอนห้องเจ้านาย

"คุณผู้หญิงไห้เงินเดือน10,000บาทมีวันหยุดไห้หยุดทุกวันอาทิตย์แกอยากไปข้างนอกออกไปเปิดหูเปิดตาก็ไปได้ตามสบาย"ป้าจวนบอกสร้อยขณะที่สร้อยกำลังกวาดบ้านอยู่ในตอนเช้า

"โหป้าเดือนละ10,000บาทเยอะมากเลยนะ ไห้หนูทำแค่นี้จริงๆใช่ไม๊ สบายมากจ่ะ "สร้อยดีใจยิ้มหน้าบานเมื่อคิดถึงเงินหมื่น ที่เทอร์เคยรับจ้างทำงานแถวบ้านได้แค่วันละ2ร้อยกว่าบาท

"ทำงานบ้านเสร็จแกก็มาหัดทำกับข้าว จะได้ช่วยป้าทำ"

"จ่ะป้าเดี๋ยวหนูไปช่วย"สร้อยเป็นเด็กขยันไม่เกี่ยงงาน

บอกไห้ทำอะไรก็ทำ มาอยู่ไม่ถึงอาทิตย์ก็สามารถเรียนรุ้งานได้อย่างรวดเร็ว ทั้งคุณพริ้งกับคุณนิรุธก็ต่างสงสารและเอ็นดูเธอ

นิรุธกับพริ้งทำงานบริษัทส่งออกผักผลไม้แปรรูปทั้งในและต่างประเทศนิรุธเป็นประธานบริษัท

ส่วนพริ้งเป็นเจ้าของบริษัท บริษัทที่พ่อของพริ้งได้ฝากไห้พริ้งดูแลก่อนจะสิ้นใจ พริ้งยกตำแหน่งประธานไห้สามีส่วนเธอเองก็เป็นรองประธาน พริ้งเป็นสาวเก่งเรื่องงานเธอเป็นคนฉลาด จึงคอยแก้ปันหาในบริษัทช่วยสามีได้เสมอ

แค่เพียงไม่กี่เดือนสร้อยทำหน้าที่ได้ดีไม่บรกพร่อง

ทั้งเรื่องงานบ้านงานครัวต่างๆกับข้าวก็ทำอร่อย

จนสามารถทำแทนป้าจวนได้

"สร้อยวันนี้เองไปจ่ายตลาดนะเดี๋ยวไห้ไอ้ทศขับพาไปวันนี้ป้าไม่ได้ไปด้วย ฝากน้องด้วยนะทศ"ป้าจวนบอกทศคนขับรถที่บ้านนายไปส่งสร้อยที่ตลาดไปจ่ายกับข้าว

ทศชายวัย30ยังโสดเพราะคอยขับรถไห้นายตั้งแต่อายุ25จนแทบไม่มีเวลาไปเจอใครเลย ชายผิวคล้ำหน้าตาซื่อๆมองดูแล้วหน้าตาก็นับว่าใช้ได้เมื่อก่อนเป็นเด็กเร่ร่อนที่ พริ้งเอามาชุบเลี้ยงเพราะสงสารพอโตขึ้นก็ไห้ช่วยขับรถไห้บ่อยๆจนกลายเป็นคนขับรถในบ้าน

"ครับผม"ทศพูดพลางเดินนำไปที่รถ

"สร้อย พี่ถามเธอหน่อยไม่อยากเรียนต่อเหรอหางานดีๆทำ"ทศเอ่ยถามสร้อยขณะขับรถติดไฟแดง

"ไม่ล่ะพี่ สร้อยไม่มีเงินเรียนต่อได้งานแม่บ้านเงินเดือนเท่านี้ก็ถือว่าเยอะมากแล้ว"ตอนนี้สร้อยมีความสุขกับงานที่ทำอยู่พอใจกับเงินเดือนที่ได้รับตอนนี้เธอไม่ได้มีความคิดที่จะเรียนต่อหรือหางานไหม่เพราะเธอคิดว่าน่าจะอยู่ที่นี่อีกนานทีเดียว

"อนาคตข้างหน้าสร้อยอาจจะไปได้ดีกว่านี้เรียนแค่วันอาทิตย์ก็ได้ต่อไปจะได้ไม่ต้องลำบาก"

"ไม่หรอก สร้อยไม่ลำบากอีกอย่างเจ้านายก็ใจดีกับสร้อยมาก ทั้งคุณพริ้ง ทั้งคุณนิรุธ"สร้อยพูดพลางนึกถึงนิรุธแล้วยิ้มมีความสุข

"ถ้าอยากเรียนต่อบอกพี่นะเดี๋ยวพี่ช่วยออกค่าเทอมพี่พอมีเงินเก็บอยู่บ้าง"ทศพูดพลางจับมือสร้อย ทศแอบชอบสร้อยตั้งแต่แรกที่สร้อยเข้ามา แต่ไม่เคยพูดตรงๆกับเธอสักครั้งมีแต่แสดงออกแบบนี้ "ขอบคุณนะพี่ที่คอยดูแลสร้อยมาตลอด"สร้อยยิ้มไห้ทศเพราะตั้งแต่เข้ามาเขาก็คอยดูแลเธอเสมือนญาติคนนึง

"ไปดูเสื้อผ้าไหม่กันพี่พาไปดู "ทศจอดรถแล้วจูงมือสร้อยไห้เดินดูเสื้อผ้าในห้าง

"พี่ทศเราไม่ต้องรีบกลับเหรอเดี๋ยวป้าจะว่าเอานะ"

"ไม่เป็นไรมากับพี่เเกไม่ว่าหรอก"

ทศดึงแขนสร้อยมาหยุดหน้าร้านเสื้อผ้าแฟชั่นแบรนด์สวยๆ ทั้งนั้น สร้อยจับดูเสื้อผ้าชุดไหนป้ายก็มีแต่แพงๆ

"พี่กลับเถอะ มันแพงเกินไปสร้อยไม่มีตังค์"

สร้อยมองเสื้อผ้าที่แขวนอยู่บนราวอย่างเสียดาย

"พี่ซื้อไห้ ไปลองดู"ทศดันตัวสร้อยไห้ไปลองชุดในห้อง

สร้อยลองดู3_4ชุดเธอไส่สวยทุกชุดจนทศมองแล้วอึ้งเพราะสร้อยแต่งแล้วดูดีมาก

ตอนลองชุดสร้อยมองตัวเองในกระจกแล้วนึกถึงพริ้ง

เจ้านายตัวเองที่ใส่เสื้อผ้าแต่งตัวสวยดูดีทุกวัน

สร้อยนึกไปยิ้มไปตอนนี้เธอเองก็สวยไม่แพ้คุณพริ้งเลย

ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่บ้านนาย

สร้อยก็ผิวพรรณดีขึ้นไม่ค่อยเจอแดดมีของดีๆกินจนหุ่นไม่ผอมแห้งเหมือนเมื่อก่อน ออกจะอวบอัดน่ามอง

"สร้อยชอบ3ชุดนี้ค่ะ"

สร้อยยื่นชุดที่เธอเลือก3ชุดให้พนักงานคิดเงินทศเป็นคนจ่าย สร้อยเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร

"ขอบคุณนะคะพี่"สร้อยกอดแขนทศเดินดูของใช้ส่วนตัวต่างๆที่ทศเป็นคนจ่ายทั้งหมด

ทศพาสร้อยไปเดินดูเครื่องสำอางพวกครีมกันแดดลิปติก

ผลิตภันต์ดูแลเส้นผม

เขาทำขนาดนี้แล้วสร้อยไม่รู้ก็แปลก

นอกเสียจากจะแกล้งไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรกับเธอ

เพราะสร้อยมีคนที่เธอแอบชอบอยู่แล้ว

ทศพาสร้อยซื้อของเสร็จแล้วก็ไปจ่ายตลาดต่อ

"สร้อยคือ เอ่อ พี่ ..."ทศพยายามจะสารภาพรักกับสร้อย"มีอะไรคะพี่

"อ้อเปล่าๆ".สุดท้ายเขาก็ยังไม่กล้าพูดอยู่ดี