"อาหารเช้ามาแล้วค่ะ"
เสียงสร้อยพูดพลางยกกับข้าวมาจัดแจงบนโต๊ะอาหารพลางเหลือบตาไปมองนิรุธที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารโดยที่นิรุธไม่แม้แต่จะหันไปมองสร้อยเพราะรุ้สึกละอายใจต่อพริ้งผู้เป็นภรรยาที่ตัวเองทำเรื่องผิดพลาดมีความสัมพันธ์กับสาวใช้ในบ้านลงไปโดยไม่ตั้งใจแต่ยังไงก็ผิดต่อพริ้งอยู่ดีเขากลัวถ้าเกิดบอกไปพริ้งอาจจะรับไม่ได้และขออย่าเขาไม่ยอมไห้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแน่ เขาต้องกาทางตกลงกับสร้อยเพื่อที่จะไห้สร้อยออกไปจากบ้านจะได้ไม่ต้องอึดอัด
"เอ่อคุณผู้หญิงคะคุณจะไปเที่ยวทะเลสร้อยขอตามไปดูแลคุณผู้หญิงได้ไหม สร้อยอยากไปเที่ยวทะเล"
สร้อยพูดพลางใช้สายตาอ้อนวอนพริ้ง
"ว่าไงคะคุณ"พริ้งหันหน้าไปถามสามีที่กำลังตักข้าวเข้าปาก "ผมอยากพาคุณไปหาบรรยากาศดีๆเผื่อจะมีตัวเล็ก"
นิรุธไม่ได้ปฎิเสธซะทีเดียวแต่พูดเป็นนัยว่าอยากไปแค่สองคนพลางตักกับข้าวเข้าปากไม่สนใจสายตาของสร้อยที่มองอยู่
"สร้อยมาอยู่บ้านเรายังไม่
