ตอนที่ 2 ทานข้าวกับแม่บ้าน

1118 คำ
บทที่ 2 "พี่เหมกลับมาแล้วหรือคะ ทานข้าวมาหรือยังเดี๋ยวทิมตั้งโต๊ะให้นะคะ" "ไม่ต้อง ฉันกินมาแล้ว พ่อแม่ฉันว่าอย่างไรบ้าง" "ท่านไม่ได้ว่าอะไรค่ะ เพียงแค่ถามว่าเมื่อไรจะมีหลานให้ท่าน" "หึ พ่อแม่ฉันถาม หรือว่าเธอกันแน่ที่อยากจะขึ้นเตียงกับฉันจนตัวสั่น ฝันไปเถอะ" "ทิมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยค่ะ " ฉันรีบก้มหน้าซ่อนน้ำตาที่มันกำลังจะไหลลงมา ฉันทำอะไรผิดนักหนาเหรอทำไมเขาต้องใจร้ายกับฉันขนาดนี้ พี่เหมเดินขึ้นไปข้างบนแล้ว ฉันจึงเดินตามเข้าไป ฉันยืนรอที่หน้าห้องสักพัก แล้วฉันจึงหมุนลูกบิดเปิดประตูเข้าไป ฉันรีบเตรียมชุดนอนให้เขาวางไว้บนเตียง แล้วฉันจึงรีบหมุนตัวออกมาจากห้อง รีบกลับเข้าไปนอนในห้องนอนของตัวฉันเอง หลังจากชายหนุ่มออกมาจากการอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จ เขาก็เห็นชุดนอนที่เมียแต่งของเขาเตรียมไว้ให้ในทุกๆ วัน เขามองดูด้วยสายตาวูบไหว ถ้าเขาไม่มีคนรักอยู่ก่อน ทับทิม ก็คือตัวเลือกที่ดี ชายหนุ่มหยิบชุดมาใส่แล้วจึงเข้านอน เขาไม่ได้นอนห้องเดียวกับภรรยา ทั้งคู่แยกกันนอนมาตลอดตั้งแต่แต่งงานกันแล้ว เขารู้ว่าเขาใจร้ายกับหญิงสาวมาก แต่เพื่อตัวเขาเอง เขาไม่อยากหวั่นไหวให้กับความดีของหญิงสาว ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ " บอสค่ะ ท่านประธานมาขอพบค่ะ" "เชิญเข้ามาเลยครับ" "ไงเหม" "ครับพ่อ พ่อมีอะไรถึงได้มาหาผม " " ลูกก็น่าจะรู้นี้ ว่าเรื่องอะไร พ่ออยากได้หลานเหมให้พ่อได้ไหมลูก พ่อขอหลานแค่คนเดียว" "แต่พ่อก็รู้ ว่าผมไม่ได้รักทับทิม" "พ่อไม่สนว่าแกจะรักหรือไม่รัก แต่พ่อต้องการหลาน และต้องเป็นลูกของแกกับหนูทับทิมเท่านั้น เข้าใจไหม ครอบครัวเราจะมั่นคงได้ไงถ้าไม่มีโซ่ทองคล้องใจ" "ครับ" เหมราชรู้สึกหนักใจมาก แต่เอาเถอะเพื่อความสบายใจของเขา แค่ทำให้ท้องใช่ไหม ถ้าแค่นั้นก็ได้ถือว่าตัดปัญหาละกัน 12.00 "เหมคะ ทานสิคะ" "ขอบคุณครับเตย" "เตยได้กระเป๋าแล้วนะคะ ชอบมาก ๆ เลย เตยรักเหมที่สุดเลย เฮ้อ!! " "ทำไมครับไม่ถูกใจเหรอ" "ถูกใจค่ะ เตยชอบมาก" "แล้วเตยถอนหายใจทำไม บอกผมได้ไหม" "ฮึก ฮึก ...แม่เตยน่ะค่ะ แกเป็นโรคหัวใจ นี่หมอนัดอีกแล้ว..ตะ...เตย..ฮือ ๆ ฮื้อ ๆ " "ใจเย็นๆ ครับ อย่างร้องไห้เลยนะ มีอะไรให้ผมช่วยเตยบอกผมเลยนะ" "เตย...คือ....เตยมีเงินไม่พอค่ารักษาพยาบาลค่ะ ฮือ ๆ ฮื้อ ๆ ค่ารักษาแพงมาก นี้เตยก็เพิ่งจะขายที่ไปก็หมดกับค่ารักษาแม่หมดเลย" "เรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวผมโอนให้เตย หนึ่งล้านนะ พอไหมครับ" "พะ....พอค่ะ..แต่เหมคะ เตยไม่อยากให้เหมคิดว่าเตยรักเหมที่เงิน เหมไม่ต้องให้เตยหรอกนะคะ ถือว่าเตยไม่เคยพูดเถอะนะคะ" "โถ่...คนดีคุณอย่าคิดมากสิ ผมเต็มใจรับไว้เถอะเลขบัญชีเดิมนะครับ" ใบเตยซ่อนใบหน้าดีใจอย่างมิดชิด ก็เหมราชน่ะหมูในอวย อย่างไรล่ะ เธอจะปล่อยไปได้ไง จริงไหมล่ะ อีกด้านของกระจกกั้นภายในร้านอาหารเดียวกัน ทุกการกระทำและคำพูดของทั้งคู่เข้ามาในหูของปรีดาภรณ์ทั้งหมด บังเอิญหญิงสาวมานั่งทานข้าวกับศิริญญาเพื่อนสาวเพียงคนเดียวที่ปรีดาภรณ์สนิท "อย่าพูดอะไรนะศิ ทิมขอร้อง" "อืม" ศิริญญาจำใจพยักหน้ารับปาก เพราะไม่อยากให้เพื่อนสนิทตัวเองไม่สบายใจ จนกระทั่งเหมราชกับคู่ขาเดินออกไป ศิริญญาจึงได้ระเบิดออกมา "ทับทิม ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมแกต้องยอมไอ้ผัวเฮงซวยขนาดนั้นวะ ทำไมไม่ถ่ายคลิปฟ้องหย่ามันเลยล่ะ" "เราทำแบบนั้นไม่ได้หรอก พ่อพี่เหมกำลังจะลงเล่นการเมือง แล้วพี่เหมก็กำลังจะขึ้นรับตำแหน่งประธานบริษัท ถ้ามีข่าวฉาวออกไปคะแนนคงจะตก" "โอ๊ย!!! แกยังจะห่วงไอ้ชั่วกับพ่อของมันอีกเหรอ แกนี้มันแม่พระจริงๆ แล้วมันกับพ่อมันเคยห่วงแกบ้างไหมว่าแกจะรู้สึกอย่างไร" "เราไม่เป็นไร ศิทานข้าวเถอะ เราหิวแล้ว" ปรีดาภาณ์เลือกที่จะตัดบทด้วยการตักข้าวเข้าปาก แม้ว่าใจจริงหญิงสาวจะไม่สามารถรับรสอาหารได้เลยแม้แต่น้อย ศิริญญาเองก็ไม่ได้คาดคั้นอะไรต่อ เพราะรู้ดีว่าแค่นี้เพื่อนตัวเองก็เจ็บเกินทนไหวแล้ว (คอยดูนะไอ้เหมราช ฉันจะกาหัวแกไว้ พ่อแกฉันก็จะไม่ลงคะแนนเสียงให้) ศิริญญาเพียงแต่คิดในใจ และหญิงสาวหมายมั่นตามนั้นไว้แล้ว 20.30 น. ปรีดาภรณ์เดินไปรับกระเป๋ากับเสื้อสูทของเหมราช หลังจากชายหนุ่มลงจากรถ หญิงสาวทำเช่นนี้อยู่ทุกวัน แม้ตอนแรกเหมราชจะปฏิเสธไม่ให้หญิงสาวมาวุ่นวายกับตน แต่หญิงสาวก็ยังยืนยันที่จะทำ ชายหนุ่มจึงไม่ว่าอะไร "มีอะไรกินบ้าง" ปรีดาภรณ์ดีใจจนยิ้มแก้มปริ ก็สามีของเธอชวนเธอคุยด้วยนี่นา "มีแกงพะแนง กับผัดเปรี้ยวหวาน ของโปรดพี่เหมด้วยค่ะ พี่เหมจะรับไหมคะ" "อืม ไปตั้งโต๊ะเถอะ" "ค่ะ" หญิงสาวรีบเดินเข้าไปจัดกับข้าวเรียงบนโต๊ะ คดข้าวใส่จานพร้อมรับประทานไว้รอให้ชายหนุ่ม "น้ำเย็น ๆ ค่ะพี่เหม" "อืม... แล้วเธอไม่ทานข้าวเหรอ ทำไมมีแค่ของฉันคนเดียวล่ะ" "พี่เหมทานก่อนเถอะค่ะ ทิมไว้ทานพร้อมป้านิ่มทีหลังค่ะ" พูดจบหญิงสาวก็เดินเลี่ยงออกมา เธอไม่กล้าร่วมโต๊ะกับชายหนุ่ม เพราะเขาเคยบอกว่าเห็นหน้าเธอแล้วกินข้าวไม่ลง เธอจึงต้องไปทานในครัวกับแม่บ้านทุกวัน ซึ่งหญิงสาวไม่ติดใจอะไร ดีเสียอีกเธอจะได้มีเพื่อนทาน ไม่ต้องนั่งเหงาคนเดียว ดีที่บ้านหลังนี้ยังมีป้านิ่มแม่บ้านที่ใจดี อย่าเพิ่งเทกันนะคะ ไรท์พยายามจะมาบ่อยๆ ฝากติดตามด้วยนะคะ ฝากผลงานและอีบุคของไรท์ด้วยนะคะ กดติดตามให้ด้วยน๊าาาา
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม