สี่ปีต่อมา ณ ท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิ
เครื่องบินลำใหญ่จากฝรั่งเศสบินตรงสู่ประเทศไทยด้วยสายการบินแอร์ฟรานซ์ เพียงไม่นานร่างระหงก็เดินออกมาพร้อมกับลูกชายตัวน้อยวัยห้าขวบ ทุกสายตาที่ยืนมองทั้งสองเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นร่างบางระหงก้มลงมาอุ้มเด็กน้อยขึ้นแนบกาย พร้อมกับเดินมาหยุดตรงหน้าพวกเขาในขณะนี้
พณิตพิชาอุ้มลูกชายตัวน้อยเดินมาหยุดตรงหน้าเพื่อนรักด้วยความขบขัน ไม่ต้องนึกถึงใบหน้าของเพื่อนและอีกสองหนุ่มที่ยืนมองเธอและลูกชายตัวน้อยด้วยสายตาที่มีแต่คำถาม?
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น ไม่ดีใจเหรอ? ที่ลูกแก้วกลับมา”
คนเสียงหวานเอ่ยถามทุกคนอย่างแปลกใจ สายตาหวานซึ้งกวาดมองไปรอบๆ ก็ยังไม่เห็นบิดา ท่านบอกเธอเองว่าวันนี้จะมารับ แต่ป่านนี้แล้วเธอยังไม่เห็นบิดาเลย สงสัยท่านจะติดงานอีกแล้วถึงมารับเธอไม่ได้
ปนัดดาพยายามเรียบเรียงคำพูดที่จะพูดกับเพื่อนรัก เกือบหกปีที่ผ่านมา เธอไปเยี่ยมเพื่อน
